Kiste (biologia)

Artikulu hau mikroorganismo baten atseden-egoerari buruzkoa da; organismoan garatzen den poltsa moduko barrunbe itxia gaitzat duena beste hau da: «Kiste»

Parasitologian, kistea mikroorganismo baten- normalean bakterioak edo protistak, edo oso gutxitan ornogabeak- atseden-egoera edo jarduerarik gabeko egoera da, organismoari ingurumen-baldintza txarretan bizirauten laguntzen diona. Geldiarazitako animazio-egoeratzat har daiteke; bertan, zelularen prozesu metabolikoak moteldu egiten baitira eta elikadura eta lokomozioa bezalako jarduerak bertan behera uzten baitira. Kistaketak mikrobioari ere laguntzen dio erraz sakabanatzen, ostalari batetik bestera edo giro hobe batera. Organismo kistatuak hazteko eta bizirauteko giro egokia lortzen duenean, harresi kistikoa hautsi egiten du, eta organismoa trofozoito batean desenkistatu eta heldu egiten da.

Ingurumen-baldintza kaltegarriak, hala nola oxigenorik edo elikagairik eza, muturreko tenperaturak, hezetasunik eza edo kimiko toxikoak egotea, organismoa garatzeko egokiak ez direnek kistea sortzea eragiten dute.^[1]

Erreferentziak

↑ Eugene W. Nester, Denise G. Anderson, C. Evans Roberts Jr., Nancy N. Pearsall, Martha T. Nester; Microbiology: A Human Perspective, 2004, Fourth Edition, ISBN 0-07-291924-8