Camille Jordan

Marie Ennemond Camille Jordan (Lyon, 5 januari 1838 - 22 januari 1922) was een Franse wiskundige. Hij gold als de belangrijkste onderzoeker van de groepentheorie in zijn tijd, en schreef Cours d'analyse, dat een belangrijk tekstboek werd. Ook zijn Traité des substitutions (1870) over permutatiegroepen was lange tijd een standaardwerk.

Jordan werd op de leeftijd van 17 1/2 jaar toegelaten tot de École polytechnique in Parijs; in de toelatingscommissie zat onder meer Charles Hermite. Na zijn studies werd hij ingenieur bij de Franse spoorwegen, wat hem ruimschoots tijd overliet voor wiskundig onderzoek. Later volgde hij Hermite op als hoogleraar aan de École polytechnique en doceerde hij tegelijkertijd aan het Collège de France.^[1]

Zijn naam is onder meer verbonden met de volgende onderwerpen:

Een Jordan-kromme is een willekeurige kromme die topologisch equivalent is aan de cirkel. Jordan bewees de intuïtief duidelijke maar moeilijk te bewijzen stelling van Jordan dat elke dergelijke kromme het vlak in 2 samenhangende delen verdeelt.
De Jordan-normaalvorm van een matrix in de lineaire algebra
In de analyse, de Jordan-maat (of Jordan-inhoud) een oppervlaktemaat, die voorafgaat aan de latere maattheorie;

Het werk van Jordan bracht ook de Galoistheorie binnen de wiskundige mainstream. Hij onderzocht ook de Mathieu-groepen, de eerste voorbeelden van sporadische groepen.