Kawasaki Ki-48

Kawasaki Ki-48
Algemeen
Fabrikant	Kawasaki
Rol	bommenwerper
Bemanning	4
Status
Eerste vlucht	1939
Aantal gebouwd	1.977
Gebruik	Japan, China, Indonesië
Afmetingen
Lengte	12,75 m
Hoogte	3,80 m
Spanwijdte	17,45 m
Vleugeloppervlak	40 m²
Gewicht
Leeggewicht	4.4450 kg
Startgewicht	6.500 kg
Krachtbron
Motor(en)	2 x Nakajima Ha-115 14 cilinder stermotoren
Vermogen	elk 783 kW
Prestaties
Topsnelheid	505 km/u
Klimsnelheid	9,8 m/s
Vliegbereik	2.050 km
Dienstplafond	10.100 m
Bewapening
Boordgeschut	3 x 7,7mm Type 89 machinegeweren (twee in de neus, één in de ventrale positie) 1 x 12,7 mm Type 1 machinegeweer in de dorsale positie
Bommen	400 kg (tot Ki-45-I otsu) 500 kg (Ki-45-II kou en hei) 800 kg (Ki-48-II otsu
Raketten	1 x Ki-148 (speciale Ki-48-II otsu varianten))
Portaal    Luchtvaart

De Kawasaki Ki-48 Soukei (Japans: 九九式双発軽爆撃機, Shiki-souhatu-keibaku, Soukei, " Leger type 99 tweemotorige lichte bommenwerper") was een tweemotorige bommenwerper die door het Japans Keizerlijk Leger in de Tweede Wereldoorlog werd gebruikt . De geallieerde codenaam was Lily.

Ontwerp en ontwikkeling

Aan het begin van de Tweede Chinees-Japanse Oorlog kwam het Japanse leger in Mantsjoekwo voor het eerst in aanraking met de Russische Tupolev SB-2 bommenwerper. De Tupolev was bijna even snel als de nieuwe Nakajima Ki-27 en was superieur aan elke lichte bommenwerper in de Luchtmacht van het Japanse Keizerlijk Leger. De legerstaf was zo onder de indruk van het Russische toestel dat deze toestemming zocht van de luchtvaartafdeling een soortgelijk toestel te ontwikkelen in Japan. Kawasaki kreeg samen met Mitsubishi in december 1937 de opdracht een tweemotorige bommenwerper te ontwikkelen met een maximum snelheid van 480 km/u en een kruissnelheid van 350 km/u, een klimsnelheid naar 5.000 meter in 10 minuten, een boordgeschut met 3 à 4 7,7 mm machinegeweren, twee Nakajima Ha-25 motoren en het vermogen te opereren onder de extreem koude Siberische winters.^[1]

Bij Mitsubishi werd begonnen met de Ki-47, gebaseerd op het Ki-46 verkenningsvliegtuig onder leiding van Komi Kubo. Door de al grote werkdruk stapte Mitsubishi uit het project voor het ontwerp van de Ki-47 voltooid was.^[2]

Kawasaki begon met ontwerpen van de Ki-48 in januari 1938 met Takeo Doi als hoofdingenieur. De ervaringen opgedaan bij de bouw van de Ki-45 hielpen bij het ontwerp om kinderziektes te voorkomen. Voltooiing van het eerste prototype, de Ki-4801, liet echter tot juli 1939 op zich wachten doordat problemen bij de Ki-45 constant de aandacht vereisten van Takeo Doi. Het uiteindelijke ontwerp was een vliegtuig met een uitkragende vleugel zodat een intern bommenruim mogelijk was met een lading bestaande uit 24 15kg bommen of zes 50kg bommen. De vierkoppige bemanning bestond uit een piloot, een radio operator, een navigator en een bommenrichter waarbij de laatste drie ook dienst deden als schutters.

Gedurende proefvluchten op de luchthaven van Tachikawa werd duidelijk dat de Ki-37 aan alle voorwaarden voldeed, en werd het toestel geprezen door testpiloten om zijn manoeuvreerbaarheid. De Ki-45 had echter last van ernstige trillingen in het staartvlak waarna vijf preproductie toestellen werden gebruikt voor het testen van verschillende oplossingen voor dit probleem. Uiteindelijk werden de trillingen opgelost door de romp rondom de staart te versterken en het staartvlak 40 cm hoger te maken. Eind 1939 werd gestart met de serieproductie van de Ki-48-I Kou.^[3]

Operationeel gebruik

De eerste Ki-48's waren gereed in juli 1940 waarna de vliegersopleiding voor lichte bommenwerpers in Hokota begon met opleidingen in het nieuwe vliegtuig. Zodra voldoende toestellen beschikbaar waren werden bij de 45ste Sentai de Kawasaki Ki-32's vervangen door de nieuwe bommenwerpers. In de herfst van 1940 werd deze Sentai overgeplaatst naar noord China waar ze voor het eerst ingezet werden. Geconfronteerd met vrijwel geen weerstand deden de toestellen het voorbeeldig en werden door de bemanning geprezen om haar snelheid. Buiten de normale bombardementen werd de Ki-48 ook gebruikt voor strategische operaties ter voorbereiding voor gevechten tegen de Amerikanen en Britten. De opgedane ervaringen leidde tot verbeteringen in de posities van het boordgeschut en de apparatuur, wat terug zou komen in de Ki-45-I otsu.^[4][5]

Toen de oorlog begonnen was was de Ki-48 de belangrijkste bommenwerper van het leger buiten China en werd gebruikt in de strijd in Malaya, Burma, de slag om de Filipijnen en Nederlands Indië. Snelheid was het belangrijkste wapen van de Ki-48, maar tegen de modernere gevechtsvliegtuigen van de geallieerden was de maximumsnelheid van 480 km/u niet meer hoog genoeg om onderschepping te ontlopen. Ook bleek dat het defensieve boorgeschut tekort schoot en de bommen lading te laag was. Ook het gebrek aan bescherming voor de bemanning en brandstoftanks bij de kou variant zorgden voor zware verliezen. Om de verliezen binnen de perken te houden werden de Ki-45's waar mogelijk alleen nog maar voor nachtelijke missies ingezet. Ook op de grond was de bommenwerper een makkelijk doel, en grote hoeveelheden werden in Nieuw-Guinea verwoest door de geallieerden.^[6]

Toen Pacifische Oorlog begon, was al begonnen met het ontwerpen van een verbeterde variant, de Ki-48-II. Drie prototypen aangedreven door twee Nakajima Ha-115 motoren werden februari 1942 voltooid. Ook hadden deze toestellen betere bepantsering voor de bemanning en de brandstoftanks. Twee maanden na de eerste vlucht van het prototype werd begonnen met serieproductie van de Ki-48-II kou. Ondanks de hogere snelheid van 505 km/u was de Ki-45-II nog steeds niet snel genoeg om geallieerde jachtvliegtuigen te ontlopen, en werd een gemakkelijke prooi. Ook de bom lading van 800 kg bleef ver achter vergelijkbare geallieerde toestellen zoals de B-25 Mitchell en B-24 Liberator. Pogingen om het defensieve boordgeschut te verbeteren kwamen niet verder dan de installatie van een 12,7 mm Type 1 machinegeweer in de dorsale positie en een extra 7,7 mm in de cockpit die gevuurd kon worden door de cockpitramen. Ondanks de verbeteringen was de Ki-48-II al verouderd voor ze in dienst trad en tegen oktober 1944 werd de productie gestaakt.^[7]

De Ki-48 was tegen deze tijd alleen nog actief in Filipijnen en Okinawa. Het leeuwendeel van de overgebleven vliegtuigen werden gebruikt bij tai-atari kamikaze aanvallen. Sommige van deze toestellen werden hiervoor speciaal aangepast, de Ki-45-II KAI's genoemd. De bemanning werd gehalveerd tot twee man, alle onnodige apparatuur werd verwijderd en werd het vliegtuig van alle bewapening ontdaan met uitzondering van één 800 kg bom die tot ontploffing werd gebracht door middel van een voor het vliegtuig uitstekende metalen staaf.

In 1944 werden vier Ki-48-II otsu's aangepast voor het testen van de Kawasaki Ki-148 Lucht-grondraket. Een andere Ki-48-II otsu werd omgebouwd voor het testen van de experimentele Ne-0 Turbojet. Hierbij werden de bommenluiken verwijderd en de turbojet onder het toestel gehangen.^[8]

Na de oorlog kwamen verschillende toestellen in handen van de Chinese Nationalisten en de Communisten. De Nationalisten de toestellen wel hebben overgeschilderd met hun roundel, hebben niet gevlogen hebben met de Ki-48. De communisten daarentegen gebruikten de Ki-48's die ze in handen hadden gekregen wel en met hulp van overgelopen piloten en grondpersoneel werd de 99 soukei al snel de standaard bommenwerper van het volksbevrijdingsleger in de Chinese burgeroorlog.^[9]

varianten

Ki-48

Vier prototypen met Nakajima Ha-25 motoren en vijf preproductie vliegtuigen met aangepaste kielvlakken.

Ki-48-I kou

Eerste productieserie.

Ki-48-I otsu

Ki-48-I ko met verbeteringen in de locatie van de bewapening.

Ki-48-II

Drie prototypen met Nakajima Ha-115 motoren, een langere romp en bepantsering voor de brandstoftanks en bemanning. Bommen last verhoogd tot 500 kg

Ki-48-II kou

Productieversie van de Ki-48-II met versterkte romp.

Ki-48-II otsu

Variant met vergrote bom lading van 800 kg. Sommige toestellen werden uitgerust met remkleppen, maar dezen werden vaak door de bemanning verwijderd om gewicht te besparen.^[10] Latere productiemodellen waren uitgerust met speciale afgesloten nacellen voor gebruik in de winter.^[11]

Ki-48-II hei

Variant met verbeterd boordgeschut.^[10]

Ki-48-II tei

geproduceerd vanaf eind 1943, deze verbeterde Ki-48-II otsu verbeterde apparatuur en een doorlopend raam tussen de cockpit en de dorsale schutter.^[10][12]

Ki-48-II bo

begin 1944, licht verbeterde Ki-48-II tei^[10]

Ki-48-II KAI

Benaming werd gebruikt voor verschillende experimentele toestellen.

• Onbewapende kamikazevariant waarbij een lange staaf was bevestigt in de neus die een 800 kg bom tot ontploffing bracht bij aanraking.
• Moederschip voor de experimentele Ki-148 Lucht-Grondraket.
• Testvliegtuig voor de Ne-0 Turbojet.

Ki-81

voorgelegde versie met drie 7,7 mm machinegeweren en 2 12,7mm machinegeweren en zwaardere bepantsering. Niet gebouwd omdat het toestel te zwaar en te log werd geacht.

Ki-174

voorgelegde verbetering van de Ki-48-II KAI.

Totale productie :

Gifu fabriek:

• 4 Ki-48 prototypen (1939)
• 5 Ki-48 preproductie vliegtuigen (1940)
• 557 Ki-48-I ko en otsu varianten (juli 1940 - juni 1942)
• 3 Ki-48-II prototypen (feb 1942)
• 1408 Ki-48-II ko, otsu en hei varianten (Apr 1942 - Okt 1944)
• een onbekende hoeveelheid Ki-48 tei en bo varianten.^[10]

1977 totaal^[13]

Gebruikers

 Japans Keizerrijk

 Republiek China

• Luchtmacht van de Republiek China Verscheidende toestellen vielen in handen van de nationalisten in zuid en centraal China, maar ondanks dat de vliegtuigen onder het roundel van de Kwomintang gedragen hebben, hebben de toestellen waarschijnlijk niet meer gevochten.^[15]

 Volksrepubliek China

• Luchtmacht van het Volksbevrijdingsleger vloog met verscheidende buitgemaakte toestellen.

 Indonesië

• Indonesische luchtmacht Deze zette gedurende de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog één toestel in, opgebouwd uit verschillende vliegtuigen.^[16]

Overlevende vliegtuigen

• In Mouskou, Rusland staat een herbouwde Ki-48 in het Victory park.^[17]
• In Beijing, China staat een herbouwde Ki-48-II otsu in het Chinese Aviation Museum. Gedeeltelijke replica. Heeft speciale afgesloten nacellen voor koud weer.^[18]
• Een Ki-48-II is in opslag bij het Indonesian Airforce Museum, Yogyakarta.^[19]

Fotogalerij