Mississippi Fred McDowell

Mississippi Fred McDowell
Mississippi Fred McDowell in 1960
Algemene informatie
Volledige naam	Fred McDowell
Geboren	12 januari 1906
Geboorteplaats	Tennessee
Overleden	3 juli 1972
Overlijdensplaats	Los Angeles
Land	Verenigde Staten
Werk
Jaren actief	1926-1972
Genre(s)	hill country blues
Beroep	zanger, muzikant
Instrument(en)	gitaar
Label(s)	Arhoolie, Testament, Sire, Transatlantic, Infinite Zero, Oblivion, Rounder, Fat Possum, Mississippi Records
Act(s)	R.L. Burnside, Wilbur Sweatman, Spirits of Rhythm, Bonnie Raitt, The Rolling Stones, Tom Pomposello, Johnny Woods
(en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel
Portaal    Muziek

Fred McDowell (Rossville (Tennessee), 12 januari 1906 – Memphis (Tennessee), 3 juli 1972)^[1][2][3] was een Amerikaanse hill countryblueszanger en gitarist.

Biografie

McDowell werd geboren in Rossville, Tennessee. Zijn ouders waren boeren, die beiden stierven terwijl Fred in zijn jeugd was. Hij begon gitaar te spelen op 14-jarige leeftijd en speelde al snel voor fooien bij dansen in Rossville. Op zoek naar een verandering in plaats van het ploegen van velden, verhuisde hij in 1926 naar Memphis, waar hij werkte in de Buck-Eye-veevoederfabriek, die katoen verwerkte tot olie en andere producten. In 1928 verhuisde hij naar Mississippi om katoen te plukken. Hij vestigde zich uiteindelijk in Como (Mississippi) in 1940 of 1941 (of misschien eind jaren 1950), waar hij jarenlang als fulltime boer werkte, terwijl hij in het weekend muziek bleef spelen bij dansavonden en picknicks. Na tientallen jaren te hebben gespeeld voor kleine lokale bijeenkomsten, werd McDowell in 1959 opgenomen door de rondtrekkende folkloristische musicoloog Alan Lomax en Shirley Collins tijdens hun veldopname-reis naar de Southern Journey^[4]. Toen de belangstelling voor blues en volksmuziek toenam in de Verenigde Staten, trokken McDowells veldopnamen voor Lomax de aandacht van bluesliefhebbers en platenproducenten en binnen een paar jaar was hij eindelijk een professionele muzikant en artiest geworden. Zijn lp's bleken behoorlijk populair en hij trad op op festivals en clubs over de hele wereld.

McDowell bleef blues uitvoeren in de stijl van Noord-Mississippi, zoals hij al tientallen jaren deed, soms op elektrische gitaar in plaats van op akoestische gitaar. Hij stond vooral bekend om zijn beheersing van de slide-gitaar. Uiteindelijk koos hij voor het helderdere geluid dat hij kreeg van een glazen plaatje, dat hij aan zijn ringvinger droeg. Als beroemdheid verklaarde hij dat hij geen rock and roll speelde, maar hij was niet afkerig van omgang met jongere rockmuzikanten. Hij coachte Bonnie Raitt op slide-gitaartechniek en was naar verluidt gevleid door de nogal rechttoe rechtaan versie van You Gotta Move van The Rolling Stones op hun album Sticky Fingers uit 1971. In 1965 toerde hij door Europa met het American Folk Blues Festival^[5], samen met Big Mama Thornton, John Lee Hooker, Buddy Guy, Roosevelt Sykes en anderen.

McDowells album I Do Not Play No Rock 'n' Roll^[6] uit 1969, opgenomen in Jackson (Mississippi) en uitgebracht door Malaco Records, was zijn eerste met elektrische gitaar. Het bevat delen van een interview, waarin hij de oorsprong van de blues en de aard van liefde bespreekt. Zijn live-album Live at the Mayfair Hotel (1995) was van een concert dat hij in 1969 gaf. Nummers bevatten versies van Bukka White's Shake 'Em On Down, Willie Dixons My Babe, Mance Lipscombs Evil Hearted Woman en McDowells zelfgeschreven Kokomo Blues. AllMusic merkte op dat het album misschien wel de beste single-cd is in de uitvoer van McDowell en zeker zijn beste concertoptreden. McDowell's laatste album Live in New York (Oblivion Records) was een concertuitvoering van november 1971 in het Village Gaslight^[7] (ook bekend als The Gaslight Cafe) in Greenwich Village in New York.

Overlijden

Mississippi Fred McDowell overleed in juli 1972 op 66-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Hij werd bijgezet in Hammond Hill Baptist Church, tussen Como en Senatobia, Mississippi. Op 6 augustus 1993 werd door het Mount Zion Memorial Fund een gedenkteken op zijn graf geplaatst. De ceremonie werd voorgezeten door bluespromotor Dick Waterman^[8] en het monument met het portret van McDowell erop werd betaald door Bonnie Raitt. De gedenksteen was een vervanging voor een onnauwkeurige (McDowells naam was verkeerd gespeld) en beschadigde marker. De originele steen werd vervolgens door de familie van McDowell geschonken aan het Delta Blues Museum^[9] in Clarksdale (Mississippi). McDowell was een vrijmetselaar en werd geassocieerd met Prince Hall Freemasonry. Hij werd begraven in vrijmetselaars ornaat.

Trivia

• McDowells versie van You Gotta Move ging in 2022 op TikTok viraal, vooral onder meme-accounts met donkere humor. Dit komt doordat mensen het lied interpreteerde als een afro-Amerikaans slavenlied.

Bibliografie

• 1988: Ferris, William. Blues from the Delta. Rev. ed. Da Capo Press. ISBN 0-306-80327-5. ISBN 978-0306803277.
• 2009: Ferris, William. Give My Poor Heart Ease: Voices of the Mississippi Blues. University of North Carolina Press. ISBN 0-8078-3325-8. ISBN 978-0807833254 (with CD and DVD).
• 2009: Ferris, William, and Hinson, Glenn. The New Encyclopedia of Southern Culture. Vol. 14, Folklife. University of North Carolina Press. ISBN 0-8078-3346-0. ISBN 978-0-8078-3346-9.
• 2009: Gioia, Ted. Delta Blues: The Life and Times of the Mississippi Masters Who Revolutionized American Music. W. W. Norton. ISBN 0-393-33750-2. ISBN 978-0393337501.
• 1979: Harris, Sheldon. Blues Who's Who. Da Capo Press.
• 1993: Lomax, Alan. The Land Where the Blues Began. New York: Pantheon.
• 1999: Nicholson, Robert. Mississippi Blues Today! Da Capo Press. ISBN 0-306-80883-8, ISBN 978-0-306-80883-8.
• 1982: Palmer, Robert. Deep Blues: A Musical and Cultural History of the Mississippi Delta. Penguin reprint ed. ISBN 0-14-006223-8. ISBN 978-0-14-006223-6.
• 1989: Wilson, Charles Reagan; Ferris, William; Adadie, Ann J. Encyclopedia of Southern Culture. 2nd ed. University of North Carolina Press. ISBN 0-8078-1823-2. ISBN 978-0-8078-1823-7.