Padadders

Padadders
Causus rhombeatus, exemplaar op de Magaliesberg, Zuid-Afrika.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Serpentes (Slangen)
Familie:Viperidae (Adders)
Onderfamilie:Viperinae (Echte adders)
Geslacht
Causus
Wagler, 1830
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Padadders op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Padadders[1] (Causus) zijn een geslacht van slangen uit de familie adders (Viperidae) en de onderfamilie echte adders (Viperinae).

Naam en indeling

De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Johann Georg Wagler in 1830. Vroeger werd het geslacht een eigen onderfamilie toegekend (Causinae), maar dit wordt beschouwd als verouderd. De slangen werden eerder aan andere geslachten toegekend, zoals Heterodon, Aspidelaps en het niet langer erkende geslacht Distichurus.

Er zijn zeven soorten, inclusief de pas in 2014 beschreven soort Causus rasmusseni.[2]

Uiterlijke kenmerken

De slangen hebben een relatief slank lichaam en hebben grote schubben aan de bovenzijde van de kop, in tegenstelling tot andere groepen van adders. Padadders hebben geen spleet-achtige pupil zoals alle andere adders, maar een ronde pupil.[3]

Levenswijze

De naam padadders is te danken aan het voedingspatroon, want de slang eet namelijk voornamelijk padden. Bij andere slangen komt het wel vaker voor dat amfibieën worden gegeten, zoals de bekende ringslang. De adders echter leven vrijwel allemaal van zoogdieren, waarop de padadders een uitzondering vormen. De slangen zijn ongevoelig voor het gif dat de padden bij zich dragen in de huid. Padadders zijn ondanks hun Engelstalige naam 'night adders' niet 's nachts actief, maar overdag en tijdens de schemering. Ze schuilen onder stenen of in termietenheuvels.[4]

De vrouwtjes zetten eieren af en zijn niet eierlevendbarend zoals de meeste adders, waarbij de jongen levend ter wereld komen.

Verspreiding en habitat

Alle soorten komen voor in grote delen van Afrika en leven in de landen Mauritanië, Senegal, Gambia, Mali, Burkina Faso, Niger, Tsjaad, Centraal-Afrikaanse Republiek, Ethiopië, Oeganda, Soedan, Ivoorkust, Kameroen, Congo-Kinshasa, Congo-Brazzaville, Ghana, Togo, Benin, Guinee, Nigeria, Gabon, Angola, Sierra Leone, Kenia, Liberia, Zambia, Mozambique, Malawi, Rwanda, Burundi, Zuid-Afrika, Somalië, Botswana, Zimbabwe, Tanzania, Equatoriaal-Guinea en Namibië.[2] Het leefgebied bestaat uit vochtige gebieden, zoals moerassen en vochtige graslanden, wat samenhangt met hun voedingspatroon van amfibieën die droge gebieden vermijden.[4]

Soorten

Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.

Naam Auteur Verspreidingsgebied
Causus bilineatus Boulenger, 1905 Angola, Zambia, Congo-Kinshasa, Rwanda, Tanzania
Causus defilippii Jan, 1862 Tanzania, Malawi, Zambia, Zimbabwe, Mozambique, Zuid-Afrika, Swaziland, Botswana, Congo-Kinshasa
Causus lichtensteinii Jan, 1859 Kenia, Oeganda, Zambia, Congo-Kinshasa, Congo-Brazzaville, Centraal-Afrikaanse Republiek, Kameroen, Nigeria, Ghana, Ivoorkust, Liberia, Gabon, Guinee, Angola, Soedan
Causus maculatus Hallowell, 1842 Mauritanië, Senegal, Gambia, Mali, Burkina Faso, Niger, Tsjaad, Centraal-Afrikaanse Republiek, Ethiopië, Oeganda, Soedan, Ivoorkust, Kameroen, Congo-Kinshasa, Congo-Brazzaville, Ghana, Togo, Benin, Guinee, Nigeria, Gabon, Angola, Sierra Leone
Causus rasmusseni Broadley, 2014 Zambia, mogelijk in Angola
Causus resimus Peters, 1862 Soedan, Ethiopië, Somalië, Kenia, Oeganda, Tanzania, Mozambique, Malawi, Zambia, Rwanda, Burundi, Congo-Kinshasa, Tsjaad, Kameroen, Centraal-Afrikaanse Republiek, Nigeria, Angola
Causus rhombeatus Lichtenstein, 1823 Angola, Zuid-Afrika, Swaziland, Congo-Kinshasa, Soedan, Ethiopië, Somalië, Botswana, Zambia, Zimbabwe, Mozambique, Tanzania, Rwanda, Burundi, Oeganda, Malawi, Kenia, Congo-Brazzaville, Kameroen, Centraal-Afrikaanse Republiek, Equatoriaal-Guinea, Nigeria, Namibië

Bronvermelding

Referenties

  1. ↑ Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 550. ISBN 90 274 8626 3.
  2. ↑ a b The Reptile Database - Peter Uetz & Jakob Hallermann, Causus.
  3. ↑ Kleine Winkler Prins (1980). Dieren encyclopedie deel 1: A - COC. Winkler Prins, Pagina 26. ISBN 90 10 02845 3.
  4. ↑ a b Graham Alexander en John Marais (2007). A Guide to the Reptiles of Southern Africa. Struik Nature, Pagina 170, 171. ISBN 978 1 77007 386 9.

Bronnen

  • (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Causus - Website Geconsulteerd 21 juli 2021