Schuldenvaldiplomatie

Overheidsschuld als percentage van het BBP, volgens het CIA factbook 2007.

Schuldenvaldiplomatie of schulddiplomatie is een internationale financiële relatie waarbij een crediteurland of -instelling kredieten verstrekt aan een lenende natie, gedeeltelijk of uitsluitend om via de aangegane schulden de politieke invloed van de kredietgever te vergroten. Het crediteurland zou een debiteurland buitensporige kredieten verstrekken met de bedoeling economische of politieke concessies af te dwingen wanneer het debiteurland niet meer aan zijn terugbetalingsverplichtingen kan voldoen.[1] De voorwaarden van de leningen worden vaak niet openbaar gemaakt.[1] Met het geleende geld worden gewoonlijk aannemers en materialen betaald die afkomstig zijn uit het crediteurland.

De term werd gelanceerd door de Indiase academicus Brahma Chellaney om te beschrijven hoe de Chinese regering de schuldenlast van kleinere landen gebruikt voor geopolitieke doeleinden.[2] Andere analisten hebben echter het idee van een Chinese schuldenval beschreven als een "mythe" of "afleiding".[3]

Een bekende situatie van een vermeende schuldenval is de Chinese investering in de Sri Lankaanse haven Hambantota.[4] Ook in Europese Unie rezen vragen na Chinese investeringen in de havens van Piraeus[5] en Hamburg.[6] Maar die twijfels zijn niet zozeer financieel, eerder economisch en geopolitiek van aard.

Bronnen, noten en/of referenties
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Debt-trap diplomacy op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  1. ↑ a b (en) ISSAfrica.org, Is COVID-19 enabling debt-trap diplomacy?. ISS Africa (30 april 2020).
  2. ↑ (en) Chellaney, Brahma, China's Debt-Trap Diplomacy. Project Syndicate (23 January 2017). Geraadpleegd op 15 september 2018.
  3. ↑ BBC desinformatie over Chinese ‘schuldenvaldiplomatie’. (2 december 2021).
  4. ↑ Sri Lankanen verzetten zich tegen “Chinese kolonie”. Inter Press Service (10 januari 2017).
  5. ↑ Piraeus, China’s toegangspoort tot Europa. MO* (1 augustus 2016).
  6. ↑ Hilde Vautmans, Chinese investering in de haven van Hamburg. Europees Parlement (11 november 2020).