Ślimak (anatomia)
Ślimak (łac. cochlea) – anatomiczna część ucha wewnętrznego ssaków złożony z części kostnej, mającej kształt skręconego kanału, wykonującego 2,5 obrotu wokół wrzecionka (wyglądem przypomina muszlę ślimaka) i mieszczącego się w niej przewodu ślimakowego (część błędnika błoniastego), który zawiera narząd słuchu — narząd Cortiego. Przewód ślimakowy kończy się ślepo na wierzchołku ślimaka, jest wypełniony płynem zwanym śródchłonką, czyli endolimfą. Po obu jego stronach biegną przewody zwane schodami przedsionka (łac. scala vestibuli) i schodami bębenka (łac. scala tympani), łączące się na wierzchołku ślimaka, wypełnione przychłonką, czyli perylimfą[1].
Przypisy
 | Zobacz hasło ślimak w Wikisłowniku |
- p
- d
- e
Anatomia człowieka: ucho
| ucho zewnętrzne | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ucho środkowe |
| ||||||||
| ucho wewnętrzne |
| ||||||||
| (układ słuchowy) |
| ||||||||
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Kontrola autorytatywna (klasa bytu anatomicznego):
- Britannica: science/cochlea
- Catalana: 0167283
