Ace Cannon

Ace Cannon
Ilustracja
Imię i nazwisko

John Cannon

Data i miejsce urodzenia

5 maja 1934
Grenada

Data i miejsce śmierci

6 grudnia 2018
Calhoun City

Instrumenty

saksofon altowy, saksofon tenorowy

Gatunki

rockabilly, rock

Zawód

muzyk

Aktywność

od ok. 1950

Wydawnictwo

Hi Records

Instrument
saksofon
Strona internetowa

John „Ace” Cannon (ur. 5 maja 1934 w Grenadzie, zm. 6 grudnia 2018[1] w Calhoun City) – amerykański saksofonista altowy i tenorowy. Jeden z najlepszych artystów nagrywających dla wytwórni Hi Records w latach 60. XX wieku[2].

Życiorys

Zaczął grać na saksofonie, mając 10 lat. Jego ojciec, Johnny Cannon Sr., po przeprowadzce do Memphis dorabiał, m.in. grając na skrzypcach i gitarze w zespole Joe, Slim and Johnny – the Jodelling Cabbies. Gdy Johnny Jr. opanował już grę na saksofonie, zarabiał, grając razem z ojcem na ulicach Memphis. Uczył się w Hollywood Junior High School i Memphis Technical High School, którą ukończył w 1952. W obu placówkach był członkiem szkolnych orkiestr. Potem, w ramach programu muzycznego, przez dwa semestry uczęszczał do Memphis State University. Zrezygnował jednak z nauki, ożenił się, mając 19 lat, i podjął pracę w biurze Layne&Bowler, firmy produkującej pompy wodne (pracował tam przez 6 lat). Wieczorami grywał w miejscowych klubach, występując wraz z takimi muzykami i zespołami jak Buck "Snuffy" Turner and his Buckaroos, Clyde Leoppard & the Snearly Ranch Boys czy Billy Lee Riley & Little Green Man. Jego debiutanckim nagraniem było "Pearly Lee" z Rileyem w 1957. Pierwszymi nagraniami singlowym dokonanymi przez Cannona dla Hi Records w Nashville były "You Are My Sunshine" i "Tootsie". W 1959 zaczął występować w składzie cieszącego się dużą popularnością Bill Black Combo, z którym koncertował i nagrywał płyty i dopiero wtedy zrezygnował z pracy w dotychczasowej firmie. Z Combo grał do 1961. Od 1959 pracował jako muzyk sesyjny dla Sun Records.

Szerszej publiczności dał się poznać podczas występów w znanych programach telewizyjnych prowadzonych przez Eda Sullivana, Merva Griffina, Dicka Clarka czy Buddy Deana.

W październiku 1961 nagrał dla Hi Records (już pod swoim nazwiskiem) utwór "Tuff", w którym towarzyszyli mu inni muzycy Bill Black's Combo. Po rozwikłaniu pewnych kłopotów związanych z prawami autorskimi, Hi Records ponownie promowała utwór. W rezultacie "Tuff" dotarł do 17. miejsca na amerykańskiej liście Billboard Hot 100 w 1962. Pod koniec stycznia nagrano cały album ("Tuff" Sax), a kolejny singiel "Blues (Stay Away from Me)" osiągnął w tym samym roku miejsce 36[3].

Zespół, z którym Ace Cannon nagrywał płytę, był już jego własną grupą, występującą też z innym artystą Sun Records "Jumpin'" Genem Simmonsem. W skład zespołu Cannona wchodzili: Carl Simmons (gitara), Jesse Carter (kontrabas), Charles Eldred (fortepian) i Kenny Earwood (perkusja). Muzycy ci współpracowali ze sobą do chwili, gdy Eldred i Earwood zginęli w wypadku samochodowym. Niedługo potem zespół został rozwiązany.

W kwietniu 1965 Ace Cannon nagrał płytę Ace Cannon Live (HL 12025). Jak podał Nick Pesce w opisie płyty, album był nagrywany podczas występu saksofonisty przed publicznością zgromadzoną w studiu nagrań. Pesce twierdzi, że był to pierwszy tego typu przypadek, dotychczasowe nagrania live powstawały bowiem podczas koncertowych występów w salach koncertowych czy lokalach.

W 1986 zaproszono go do All Star Country Band, którego członkowie brali udział w telewizyjnej Country Music Academy TV Special. W 1987 był też jednym z muzyków, którzy nagrali album The Class of '55[4] (inne gwiazdy to: Jerry Lee Lewis, Carl Perkins, Roy Orbison i Johnny Cash). Sukces albumu skutkował wspólną trasą koncertową Cannona i Carla Perkinsa po Stanach Zjednoczonych i krajach skandynawskich.

Ace Cannon nagrał łącznie ponad 60 albumów muzycznych. Z równą swobodą i perfekcją wykonywał utwory należące do wielu różnych gatunków muzycznych: rocka, rockabilly, country, soulu, jazzu czy bluesa.

Był nominowany do Grammy Awards za instrumentalny utwór "Blues Eyes Crying in the Rain" oraz wspólnie z Bill Black Combo za "Going Back to Memphis". W 2000 Cannon został umieszczony w Smithsonian Rock and Soul Hall of Fame oraz w International Rockabilly Hall of Fame. Figuruje też w Memphis Music Hall of Fame. 9 grudnia 2008 Cannon został przyjęty w poczet Mississippi Musician's Hall of Fame.

W maju 2007 w jego rodzinnym mieście odbył się po raz pierwszy Ace Cannon Festival. W maju 2009 w uznaniu dla jego życiowego dorobku i zasług dla przemysłu muzycznego otrzymał nagrodę Mississippi Legislative Award.

Mieszkał w Calhoun City, mieście w hrabstwie Calhoun, w którym osiedlił się pod koniec lat 80.

Dyskografia

  • 1962 Tuff Sax
  • 1962 Lookin' Back with Ace Cannon
  • 1963 The Moaning Sax of Ace Cannon
  • 1964 Ace Hi
  • 1964 Ace Cannon Plays the Great Show Tunes
  • 1964 Christmas Cheers from Ace Cannon,
    His Alto Sax and Chorus
  • 1965 Ace Cannon Live (live)
  • 1965 Nashville Hits
  • 1966 Sweet and Tuff
  • 1967 Misty Sax of Ace Cannon
  • 1968 Memphis Golden Hits
  • 1968 Incomparable Sax
  • 1969 In the Spotlight
  • 1969 Ace of Sax
  • 1970 The Happy and Mellow Sax of Ace Cannon
  • 1971 Cool and Saxy
  • 1971 Blowing Wild
  • 1972 Cannon Country – Ace That Is
  • 1973 Baby, Don't Get Hooked on Me
  • 1973 Country Comfort
  • 1974 That Music City Feeling
  • 1975 Super Sax Country Style
  • 1976 Peace in the Valley
  • 1977 After Hours with Ace Cannon
  • 1978 Sax Man
  • 1982 Ace Cannon Volume 1
  • 1982 Ace Cannon Volume 2
  • 1983 Holiday with Ace
  • 1983 Memphis Golden Hits
  • 1984 Ace in the Hole
  • 1986 Golden Memories
  • 1987 Help Me Make It through the Night
  • 1993 Sweet Dreams
  • 1994 Music for Lovers
  • 1994 The Entertainer
  • 1995 Rockin' Robin
  • 1995 Ace Cannon Plays Gold Favorites
  • 1995 For the Good Times (z Halem Hirtem)
  • 1996 Hank Williams Songbook
  • 1999 Blues Sax for the Millennium
  • 2000 The Cannon Explosion
  • 2002 Back to the Beginning

Przypisy

  1. ↑ John Henry "ACE" Cannon. obittree.com. [dostęp 2019-09-09]. (ang.).
  2. ↑ Sternfield, Aaron (3 października 1964). "Lond.-Hi Wed 5 Yrs.; Outline Hi's Fall Plans". Billboard.
  3. ↑ Joel Whitburn, The Billboard Book of Top 40 Hits, wyd. 7, 2000.
  4. ↑ Ratiner, Tracie (2009). Contemporary Musicians, Volume 65, s. 39-40.

Bibliografia

  • oficjalna strona Ace'a Cannona. acecannon.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-04)].
  • strona Ace'a w Rockabilly Hall
  • Ace Cannon w AllMusic
  • wywiad z Acem Cannonem dla www.classicbands.com
  • tekst z wkładki do płyty Ace Cannon Tuff Sax & Moaning Sax Hi UK CD 121