Ahmed III
Tugra Ahmeda III | |||
Sułtan Imperium Osmańskiego | |||
Okres | od 1703 | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | Mustafa II | ||
Następca | Mahmud I | ||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | Osmanowie | ||
Data urodzenia | 30 grudnia 1673 | ||
Data śmierci | 1 lipca 1736 | ||
Ojciec | Mehmed IV | ||
Matka | Emetullah Rabia Gulnus | ||
Rodzeństwo | Mustafa II | ||
Żona | Emine Mihrisah Kadinefendi | ||
Żona | Rabia Sermi Kadinefendi | ||
Dzieci | Mustafa III, | ||
|
Ahmed III (arab. أحمد الثال) (ur. 30 grudnia 1673 – 1 lipca 1736 w Konstantynopolu) – sułtan imperium osmańskiego w latach 1703–1730, czas jego rządów nazywany jest erą tulipanów[1].
Życiorys
Podstawą jego polityki zagranicznej było utrzymywanie dobrych stosunków z Anglią (od 1707 Wielką Brytanią) i Francją, które były zaniepokojone wzrostem potęgi Rosji na wschodzie Europy.
W 1709, w czasie III wojny północnej udzielił schronienia pobitemu w bitwie pod Połtawą królowi Szwecji Karolowi XII. Wspierany przez dyplomację francuską zażądał wycofania wojsk rosyjskich z Rzeczypospolitej, a po odmowie cara Piotra I wypowiedział 20 listopada 1710 wojnę Rosji. Pobita Rosja, zmuszona została podpisać w 1711 traktat prucki, w którym oddawała Osmanom Azow i zobowiązywała się więcej nie mieszać w wewnętrzne sprawy Polski.
W latach 1716–1718 prowadził przegraną wojnę z Austrią i Wenecją, zakończoną utratą Belgradu, północnej Bośni i Serbii. 20 września 1730 został obalony w wyniku przewrotu pałacowego janczarów, którzy wynieśli na tron jego bratanka Mahmuda I. Ahmed III zmarł 6 lat później.
Przypisy
- ↑ Ahmed III, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-03] (ang.).
- p
- d
- e
|
- PWN: 3866500
- Britannica: biography/Ahmed-III
- БРЭ: 1842563
- SNL: Ahmet_3.
- Catalana: 0001253
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 950