Akita amerykańska

Ten artykuł dotyczy amerykańskiej rasy psów. Zobacz też: japońska rasa Akita Inu oraz inne znaczenia słowa Akita.

Akita amerykańska

Inne nazwy

American Akita,
dawniej Duży japoński pies, Great japanese dog

Kraj patronacki

USA

Kraj pochodzenia

Japonia

Wymiary

Wysokość

65-70 cm (psy), 60-65 cm (suki)

Klasyfikacja

FCI

Grupa V, Sekcja 5,
numer wzorca 344

Wzorce rasy

Multimedia w Wikimedia Commons

Akita amerykańska (dawniej duży japoński pies) – rasa psa należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców azjatyckich i ras pokrewnych. Nie podlega próbom pracy^[1].

Rys historyczny

Historia rozwoju akity amerykańskiej (dawniej duży pies japoński) jest początkowo wspólna z dziejami akity japońskiej. Od 1603 r. w regionie Akita używano do walk średniej wielkości psów przeznaczonych do polowania na niedźwiedzie (Akita Matagi). Począwszy od 1868 r. krzyżowano tę rasę z psami tosa oraz z mastiffami. W efekcie zwiększyły się rozmiary akity, ale też zatracone zostały cechy charakterystyczne dla szpiców. W 1908 r. zakazano walk psów, ale mimo to akity przetrwały i były nadal rozwijane jako duża rasa japońska. W 1931 r. wytypowano dziewięć najlepszych psów tej rasy i uznano je za "pomnik przyrody". Podczas II wojny światowej psie skóry były stosowane do produkcji wojskowych mundurów. Policja zarządziła łapanki i konfiskatę wszystkich psów z wyjątkiem owczarków niemieckich, przeznaczanych do celów militarnych. Niektórzy miłośnicy akit próbowali obejść prawo krzyżując swoje psy z owczarkami. Po zakończeniu wojny liczba Akit drastycznie spadła i jako rasa podzielona była na trzy typy:

Akita Matagi,
Akita do walk psów,
Owczarko-Akita.

Podczas odtwarzania rasy po wojnie, Kongo-go z linii DEWA cieszył się krótką, ale spektakularną popularnością. Wiele akit z linii DEWA, których wygląd wskazywał na pokrewieństwo z mastiffami i owczarkami niemieckimi, zostało zabranych do Stanów Zjednoczonych przez personel wojskowy. Akity z linii DEWA, inteligentne i łatwo dostosowujące się do różnych warunków, fascynowały amerykańskich hodowców. Liczba psów z tej linii zwiększała się wraz z rosnącym nią zainteresowaniem. W 1956 r. założono Amerykański Klub Akity (Akita Club of America – ACA), zaś AKC (American Kennel Club) uznał rasę (wpis do księgi hodowlanej i normalny status na wystawach) w październiku 1972 r. Japoński Kennel Club (JKC) i AKC nie przeprowadziły wtedy żadnych uzgodnień dotyczących wzajemnego uznawania pochodzenia i rodowodów akit, co spowodowało zakaz sprowadzania nowych psów z Japonii. Dlatego też akity w USA stały się zupełnie inne niż w Japonii – kraju pochodzenia rasy. W ten sposób w USA rozwinęła się własna odmiana akity, której cechy charakterystyczne i typ pozostają nie zmienione od 1955 r. To silnie kontrastuje z sytuacją akity w Japonii, gdzie krzyżowano je z akitami matagi celem odtworzenia oryginalnego typu rasy.

Wygląd

Budowa

Jest to pies o mocnej budowie i dużej masie. Charakterystyczna jest głowa o kształcie dwóch trójkątów równobocznych, odwróconych i stykających się ze sobą podstawą.

Szata i umaszczenie

Dopuszczalne są wszystkie typy umaszczenia.

Przy umaszczeniu pinto (łaciate) kolor powinien zajmować minimum 1/3 powierzchni bieli.
Sierść średniej długości, składa się z twardego włosa okrywowego i miękkiego podszerstka. Dwa razy w roku bardzo intensywnie linieje.

Zachowanie i charakter

Są to psy z natury ciche i czujne. Nieufne wobec obcych. Dość niezależne, wymagają doświadczonego opiekuna. Mogą być agresywne wobec innych psów.

Użytkowość

Przodkowie akity służyli do polowań na grubą zwierzynę, a udokumentowana historia rasy rozpoczyna się w wieku VII. Wtedy zmuszony do banicji przed cesarzem Japonii jeden z jego rycerzy znalazł schronienie w prowincji Akita. Postanowił tam stworzyć najsilniejsze i najwaleczniejsze psy.