Aleksandra Karnicka

Aleksandra Karnicka
Aleksandra Barańska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 czerwca 1882
Petersburg

Data i miejsce śmierci

20 marca 1965
Kraków

Poseł na Sejm Litwy Środkowej
Okres

od 1922
do 1922

Przynależność polityczna

Związek Ludowy „Odrodzenie-Wyzwolenie”

Senator I kadencji (II RP)
Okres

od 1922
do 1927

Przynależność polityczna

PSL „Wyzwolenie”

Poseł II kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1928
do 1930

Przynależność polityczna

PSL „Wyzwolenie”

Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksandra Karnicka (ur. 26 czerwca 1882 w Petersburgu, zm. 20 marca 1965 w Krakowie) – polska działaczka ruchu ludowego, senator I kadencji II RP, posłanka na Sejm Litwy Środkowej oraz na Sejm II kadencji w II RP[1].

Życiorys

Córka Aleksandra Barańskiego i Marii z domu Chawłowskiej. Ukończyła studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu w Petersburgu, słuchała także wykładów na uniwersytetach w Paryżu i Londynie.

Po studiach pracowała w laboratorium gleboznawczym w Pąkowie, gdzie poznała swojego przyszłego męża Michała Karnickiego. W 1905 wspólnie wyjechali do Afryki, gdzie mąż zmarł. Aleksandra wróciła do kraju i wraz z dziećmi zamieszkała w majątku Karnickich w Cypliszkach (pow. Święciany). W czasie I wojny światowej działała w Towarzystwie Pomocy Ofiarom Wojny, organizowała także Rady Włościanskie. W 1919 przeniosła się do Wilna, gdzie została wybrana posłanką do Sejmu Wileńskiego. Była wówczas jedyną posłanką w tym gremium[2].

Z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego „Wyzwolenie” w 1922 uzyskała mandat senatora RP I kadencji. W trakcie pełnienia mandatu senatorki podejmowała głos w procedowaniu ustawy o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia czy ustawie o środkach prawnych przeciw orzeczeniom i zarządzeniom państwowych władz szkolnych[3]. Zasiadała w Komisji Gospodarstwa Społecznego oraz Komisji Spraw Zagranicznych i Wojskowych, gdzie pełniła funkcję sekretarza[2].

W latach 1928-1930 zasiadała w Sejmie. Wówczas dołączyła do Komisji Rolnictwa. Od 1929 członkini Zarządu Głównego PSL Wyzwolenie. Jedna z założycielek "Centrolewu" w 1930 roku na Wileńszczyźnie. W trakcie II wojny światowej wspólnie z Ireną Kosmowską organizowała pomoc potrzebującym[2]. Po II wojnie światowej należała do Stronnictwa Ludowego, a następnie do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.

Zmarła 20 marca 1965 roku w Krakowie. Pochowana na cmentarzu Rakowickim (kw. LXXVIII, rz. 1, m. 99)[1].

Przypisy

  1. ↑ a b Aleksandra Karnicka » Witryna edukacyjna Kancelarii Senatu [online], senat.edu.pl [dostęp 2023-12-19] .
  2. ↑ a b c TomaszT. Otocki TomaszT., WOJEWÓDZTWO WILEŃSKIE Aktywność publiczna kobiet na północnym krańcu II Rzeczypospolitej [online] [dostęp 2023-12-19] .
  3. ↑ PawełP. Fiktus PawełP., Udział kobiet w działalności prawotwórczej Senatu II Rzeczypospolitej, „OPOLSKIE STUDIA ADMINISTRACYJNO-PRAWNE” (XIV/2), Opole, luty 2016, s. 208 [dostęp 2023-12-19] .

Bibliografia

  • Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny, tom III, red. Grzegorz Mazur, Warszawa 2005.