Anizol

Anizol
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
PIN

anizol[1]

inne

metoksybenzen, eter fenylowo-metylowy[1]

Inne nazwy i oznaczenia
eter metylowo-fenylowy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C7H8O

Inne wzory

C
6
H
5
OCH
3

Masa molowa

108,14 g/mol

Wygląd

klarowna, bezbarwna ciecz

Identyfikacja
Numer CAS

100-66-3

PubChem

7519

SMILES
COC1=CC=CC=C1
InChI
InChI=1S/C7H8O/c1-8-7-5-3-2-4-6-7/h2-6H,1H3
InChIKey
RDOXTESZEPMUJZ-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
0,9940 g/cm³ (20 °C)[2]; ciecz
Rozpuszczalność w wodzie
2,03 g/kg (20 °C)[4]
w innych rozpuszczalnikach
rozpuszczalny w etanolu, eterze dietylowym, chloroformie, dobrze w acetonie i benzenie[2]
Temperatura topnienia

−37,3 °C[2]

Temperatura wrzenia

153,6 °C[2]

Punkt krytyczny

373,0 °C[5]; 4,1 MPa[5]; 355 cm³/mol ≈ 0,304 g/cm³[5]

logP

2,11 (25 °C)[3]

Współczynnik załamania

1,5174 (589 nm, 20 °C)[2]

Lepkość

1,056 mPa·s (25 °C)[6]

Napięcie powierzchniowe

35,10 mN/m (25 °C)[7]

Prężność pary

0,472 kPa (25 °C)[8]

Budowa
Moment dipolowy

1,38 ± 0,07 D[9]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2020-03-14]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanego źródła[10]
Płomień
Uwaga
Zwroty H

H226, EUH066

Zwroty P

P210, P370+P378

Temperatura zapłonu

41 °C (zamknięty tygiel)[11]

Temperatura samozapłonu

475 °C[8]

Granice wybuchowości

1,2–6,3%[11]

Dawka śmiertelna

LD50 3700 mg/kg (szczur, doustnie)[11]

Podobne związki
Podobne związki

acetofenon, fenol

Pochodne

anetol, gwajakol, kwas anyżowy

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Anizolorganiczny związek chemiczny z grupy eterów. Jest to eter mieszany alifatyczno-aromatyczny i zarazem najprostszy eter aromatyczny.

Anizol jest cieczą o przyjemnym zapachu i o temperaturze wrzenia 154 °C, jest rozpuszczalny w alkoholu etylowym i eterze dietylowym, natomiast jest nierozpuszczalny w wodzie. Ma zastosowanie w przemyśle perfumeryjnym jako rozpuszczalnik oraz jako półprodukt do syntezy organicznej w produkcji związków zapachowych.

Jest otrzymywany w reakcji Williamsona.

Przypisy

  1. a b P-63.2.4 Systematyczne nazwy eterów, [w:] Henri A.H.A. Favre Henri A.H.A., Warren H.W.H. Powell Warren H.W.H., Nomenklatura związków organicznych. Rekomendacje IUPAC i nazwy preferowane 2013, Komisja Terminologii Chemicznej Polskiego Towarzystwa Chemicznego (tłum.), wyd. 5, Narodowy Komitet Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej, [2023], s. 658 .
  2. a b c d e Haynes 2016 ↓, s. 3-28.
  3. Haynes 2016 ↓, s. 5-173.
  4. Haynes 2016 ↓, s. 5-139.
  5. a b c Haynes 2016 ↓, s. 6-67.
  6. Haynes 2016 ↓, s. 6-243.
  7. Haynes 2016 ↓, s. 6-190.
  8. a b Haynes 2016 ↓, s. 16-17.
  9. Haynes 2016 ↓, s. 9-60.
  10. Anizol (nr 296295) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2020-03-14]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  11. a b c Anisole, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 021890 [dostęp 2020-03-14]  (niem. • ang.).

Bibliografia

  • CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, ISBN 978-1-4987-5429-3  (ang.).
Kontrola autorytatywna (rodzaj indywiduum chemicznego):
  • GND: 4319568-4