Barbuta
Barbuta (wł. barbuto - brodacz) – późnogotycki włoski hełm. Miał głęboki dzwon obejmujący głowę wraz z policzkami oraz wycięcie na twarz w kształcie litery T, umożliwiające swobodne patrzenie i oddychanie. Barbuta rozpowszechniona w XV wieku nawiązywała swym kształtem do starożytnego hełmu greckiego (korynckiego), który osłaniał prawie całą głowę, pozostawiając nieosłonięte oczy i niewielką część twarzy[1].
Przypisy
- ↑ Włodzimierz Kwaśniewicz Encyklopedia dawnej broni i uzbrojenia ochronnego, wyd. 2017, s. 46
 | Zobacz multimedia związane z tematem: Barbuta |
- p
- d
- e
Hełmy
| Starożytność |
| ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Średniowiecze |
| ||||||||||||||||||||||||
| Nowożytność | |||||||||||||||||||||||||
| Współczesność |
|
