Berliet PR100

Ten artykuł od 2022-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Berliet PR 100

Berliet w barwach MZK Piła na ul. Browarnej

Dane ogólne

Producent

Berliet

Premiera

~1971

Lata produkcji

1971–1981

Miejsce produkcji

Francja

Dane techniczne

Typy nadwozia

średniopodłogowy autobus miejski klasy MAXI

Układ drzwi

2-2-0

Liczba drzwi

Skrzynia biegów

półautomatyczna

Długość

~11350 mm

Wnętrze

Liczba miejsc siedzących

33+1

Multimedia w Wikimedia Commons

Berliet PR 100 – średniopodłogowy autobus miejski skonstruowany i produkowany we Francji w zakładach Berliet. Od roku 1972 także produkowany na podstawie zakupionej licencji przez JZS Jelcz, jako Jelcz-Berliet PR100/Jelcz PR100.

Historia modelu

Berliet PR 100 na terenie zajezdni MZK Piła

W chwili powstania był przełomową konstrukcją, posiadał nowoczesną, kanciastą linię nadwozia, duże okna, szerokie drzwi oraz podłogę znacznie niżej niż w dotychczas produkowanych autobusach. Zainstalowanie silnika na zwisie tylnym i zastosowanie napędu osi tylnej pozwalało na obniżenie przebiegu podłogi do wartości około 500 mm w drzwiach przednich oraz około 700 mm w drzwiach środkowych.

Początkowo stosowano silniki Berliet V800, oraz Perkins V8, wszystkie egzemplarze zmontowane w JZS posiadały silniki produkcji Berliet, natomiast na rodzimym francuskim rynku większą popularnością cieszył się silnik Perkins. Od końca lat siedemdziesiątych zastosowano nowy rzędowy silnik Berliet MIP06.20.30. Silniki parowano z półautomatyczną planetarną skrzynią biegów typu Wilson, zastąpiona w latach 80. przez skrzynię automatyczną firmy ZF opcjonalnie stosowano skrzynie manualną Berliet. Po kolejnej modernizacji (w 1984) autobusy PR 100 otrzymały nowy silnik widlasty – Renault V6, zderzaki z tworzyw sztucznych, nowe, w pełni przeszklone drzwi, indywidualne siedzenia pasażerskie, nowy ekspozytor czołowej informacji pasażerskiej (znany w Polsce m.in. z autobusów Jelcz 120M).

W latach 1981-1999 produkcję kontynuowano pod marką Renault.

PR100 był bazą do skonstruowania autobusu przegubowego PR180, autobusu dwuprzegubowego Renault-Heuilez MegaBus, trolejbusów ER100, trolejbusów przegubowych ER180, oraz trolejbusu elektryczno-spalinowego PER180.

Na bazie konstrukcji PR100, zakłady Berliet zaprojektowały rodzinę autobusów PR110, na zlecenie Polski.

Autobusy PR100 i pochodne były montowane w Hiszpanii pod marką Renault, w Algierii pod marką SNVI, Australii pod marką Renault-Mack. Powstał przynajmniej jeden egzemplarz testowy dla rynku kanadyjskiego.

Berliet PR100 w Polsce

Po udanej eksploatacji dwóch wcześniej zakupionych autobusów Renault PR 100 w sierpniu 1992 roku, na przełomie grudnia 1993 MZK Piła zakupiło od francuskiego przewoźnika STAS Saint - Etienne osiem pojazdów marki Berliet PR 100. Na pilskie linie wyjechały one w lutym 1994 roku.

Po zakończeniu eksploatacji w MZK Piła w grudniu 2001 obydwa autobusy Renault PR 100 (184 i 185) oraz jeden Berliet PR 100 (191), trafiły w ręce kół miłośników komunikacji miejskiej w Bydgoszczy oraz Szczecinie.

W Krakowie tego typu wozy pojawiły się w 1991 roku za sprawą sprowadzenia 25 sztuk PR100 ze współpracującego z Krakowem, francuskiego miasta Orlean. W tym samym czasie pojawił się pierwszy pomysł na konkurencję w komunikacji miejskiej. Do tego celu stworzono firmę KPTS (późniejsza firma KPPU). Sprowadzone PR100 w ilości 20 sztuk trafiły właśnie do nowo tworzonej firmy. Pozostałe 5 sztuk przypisano do zajezdni Płaszów, gdzie otrzymały numery w przedziale 41501-41505. Autobusy te jednak w krakowskim MPK nie zawitały na długo. Zaledwie po paru miesiącach zostały przekazane do KPTS.

Po wielu latach eksploatacji autobusy popadły w bardzo zły stan techniczny i z czasem zostały sprzedane bądź skasowane. Firma KPPU zrezygnowała z usług przewozowych. Linie przekazano PKS Kraków wraz z paroma wozami, w tym PR100. Jeden z autobusów dzięki staraniom miłośników z Warszawy odzyskał dawną świetlność i został odrestaurowany na pojazd Jelcz Berliet PR100. Był to wóz ex. SEMTAO Orléan #143, ex. KPPU Kraków #825, ex. PKS Kraków #K00080 i otrzymał w Warszawie numer #3873. Należy do Klubu Miłośników Komunikacji Miejskiej w Warszawie.