Bernie Bickerstaff

Bernie Bickerstaff
Ilustracja
Cleveland Cavaliers
Starszy doradca
Pełne imię i nazwisko

Bernard Tyrone Bickerstaff

Pseudonim

Bernie

Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1944
Benham

Kariera
Aktywność

1968–2014

Szkoła średnia

East Benham High School

College

Rio Grande College (1961–1962)
University of San Diego (1964–1966)

Kariera trenerska
Lata Drużyna
1968–1969 San Diego (asystent)
1969–1973 San Diego
1973–1985 Washington Bullets (asystent)
1985–1990 Seattle SuperSonics
1994–1996 Denver Nuggets
1996–1999 Washington Bullets/Wizards
1999–2001 St. Louis Swarm
2004–2007 Charlotte Bobcats
2008–2010 Chicago Bulls (asystent)
2010–2012 Portland Trail Blazers (asystent)
2012–2013 Los Angeles Lakers (asystent)
2012 Los Angeles Lakers
2013–2014 Cleveland Cavaliers (asystent)

Bernie Bickerstaff, oficjalnie Bernard Tyrone Bickerstaff (ur. 11 lutego 1944 w Benham) − amerykański trener koszykarski, obecnie starszy doradca w zespole Cleveland Cavaliers.

Swoją karierę trenerską rozpoczął gdy w 1968, po ukończeniu studiów na uniwersytecie San Diego, jego ówczesny trener Phil Woolpert zaproponował mu pozycję asystenta w swojej kadrze[1]. Po trzech sezonach Woolpert zrezygnował, a pozycję głównego trenera przyznano Bickerstaffowi, który prowadził „Toreros” przez kolejne 4 lata. W sezonie 1972/1973, drużyna pod jego prowadzeniem zanotowała bilans 19-9, kończąc jego czteroletni okres pracy z wynikiem 54-49[1]. Po zakończeniu sezonu, Bickerstaff przyjął propozycję złożoną przez trenera Washington Bullets K. C. Jonesa, i został jego asystentem[2]. Po 12 sezonach, po raz pierwszy w karierze został głównym trenerem w zawodowym sporcie, otrzymując posadę w Seattle SuperSonics[2]. W ciągu pięciu lat pracy z Sonics, jego największym osiągnięciem było dotarcie do finału konferencji zachodniej w 1987[3]. W latach 1990-1997, Bickerstaff był prezydentem oraz generalnym managerem Denver Nuggets, a także ich trenerem od 1994 do 1996 roku[1]. Pod koniec XX wieku był głównym trenerem w Washington Bullets[3].

W 2003 został mianowany generalnym managerem oraz trenerem nowo powstającego zespołu NBA Charlotte Bobcats, skąd odszedł w 2007[4]. Przed sezonem 2012/13 został mianowany asystentem Mike’a Browna w Los Angeles Lakers[5]. Gdy Browna zwolniono w listopadzie tego samego roku, został on asystentem następnego trenera Lakers Mike D’Antoniego[6].

W 2004 do sztabu trenerskiego Charlotte Bobcats dołączył w roli asystenta jego syn – J.B. Współpracowali razem do 2007.

Przypisy

  1. ↑ a b c Bernie Bickerstaff. nba.com. [dostęp 2013-01-26]. (ang.).
  2. ↑ a b Bernie Bickerstaff bio. [dostęp 2013-01-26]. (ang.).
  3. ↑ a b Bernie Bickerstaff Stats. basketball-reference.com. [dostęp 2013-01-26]. (ang.).
  4. ↑ Jordan: Bickerstaff won't return as coach. ESPN, 14 marca, 2007. [dostęp 2009-06-30].
  5. ↑ Mike Trudell: LAL Assistant Coach Roles. [w:] lakers.com [on-line]. 7 września, 2012. [dostęp 2013-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-09)]. (ang.).
  6. ↑ Mike Bresnahan: Mike D’Antoni to miss game because of energy, safety concerns. 18 listopada, 2012. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Profil na stronie InsideHoops (ang.)
  • Profil na stronie Uniwersytetu Kentucky (ang.)
  • p
  • d
  • e
  • Bass (1967–1969)
  • McLendon (1969)
  • Belmont (1969–1970)
  • Albeck (1970–1971)
  • Hannum (1971–1974)
  • Brown (1974–1979)
  • Walsh (1979–1980)
  • Moe (1980–1990)
  • Westhead (1990–1992)
  • Issel (1992–1995)
  • Littles[A] (1995)
  • Bickerstaff (1995–1996)
  • Motta (1996–1997)
  • Hanzlik (1997–1998)
  • D’Antoni (1998–1999)
  • Issel (1999–2001)
  • Evans[A] (2001–2002)
  • Bzdelik (2002–2004)
  • Cooper[A] (2004–2005)
  • Karl (2004–2013)
  • Shaw (2013–2015)
  • Hunt[A] (2015)
  • Malone (od 2015)
  1. ↑ a b c d tymczasowo
  • p
  • d
  • e
  1. ↑ a b c d e f tymczasowo
  • p
  • d
  • e
  1. ↑ a b tymczasowo
  • p
  • d
  • e
  1. ↑ a b c d e tymczasowo
  • p
  • d
  • e