Bezdomność chroniczna

Bezdomność chroniczna (ang. chronic homelessness) – długotrwała bezdomność najczęściej połączona z niepełnosprawnością.

W Polsce pojęcie nie zostało dotąd zdefiniowane. Według kryteriów amerykańskich (Amerykański Urząd Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, HUD) za osobę chronicznie bezdomną uważa się każdą, która doświadczyła bezdomności od roku lub dłużej albo też w okresie ostatnich trzech lat miała cztery epizody bezdomności (dotyczy to nie tylko przebywania na ulicy, ale również w schroniskach, przytułkach i innych obiektach dających schronienie osobom bezdomnym, a także ośrodkach interwencji kryzysowej). Dodatkowo osoba taka posiadać musi jakiś rodzaj niepełnosprawności, np. psychicznej, czy podwójną diagnozę. W USA każda rodzina, w której jakiś członek spełnia definicję chronicznej bezdomności, jest uważana za rodzinę chronicznie bezdomną[1].

Przypisy

  1. ↑ red. Julia Wygnańska, „Najpierw mieszkanie” w Polsce – dlaczego tak?, The Ius Medicinae Foundation, Warszawa 2016, s. 145, ISBN 978-83-63558-06-2

Linki zewnętrzne

  • Bezdomność chroniczna w Polsce. czynajpierwmieszkanie.pl. [dostęp 2018-03-01]. (pol.).
  • Najpierw mieszkanie w Polsce - dllaczego tak? (str. 13) (pol) https://www.czynajpierwmieszkanie.pl/content/uploads/2016/04/Najpierw-mieszkanie-w-Polsce-dlaczego-tak.pdf [dostęp 2018-05-23]