Broń bojowa
Broń bojowa – broń wojskowa przeznaczona do prowadzenia walki. Może to być broń biała, palna, rakietowa, jądrowa, chemiczna, biologiczna, itp[1]. W przypadku zużycia lub powstania uszkodzeń niedających się usunąć jest wycofywana albo przekwalifikowywana na broń szkolną lub ćwiczebną[2].
W szerszym rozumieniu:
- wszelkiego rodzaju broń mająca zastosowanie w boju, indywidualnym lub grupowym, nadająca się do prowadzenia walki z uzbrojonym przeciwnikiem,
- broń spełniająca odpowiednie wymogi techniczne, tj. zapewniająca skuteczność zarówno w ataku, jak i posiadająca odpowiednią odporność na ataki ze strony przeciwnika; wymogi te są historycznie zmienne, w zależności od rozwoju technologii wyrobu broni (stosowane materiały, sposób ich obróbki) oraz stosowanych technik walki.
W węższym rozumieniu:
- broń przeznaczona na wyposażenie regularnych oddziałów militarnych lub paramilitarnych; broń spełniająca ścisłe wymogi techniczne i taktyczne określone odpowiednimi regulaminami,
- broń stanowiąca etatowe uzbrojenie pojedynczych żołnierzy, pododdziałów, oddziałów i związków wojskowych oraz różnych pojazdów.
Przypisy
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 52.
- ↑ Torecki 1982 ↓, s. 38.
Bibliografia
- Encyklopedia Wojskowa, Wyd. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-15175-1, ISBN 978-83-11-10727-4
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06699-X.
