Cerkiew św. Mikołaja w Kolnie

Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy
w Kolnie

cerkiew parafialna
Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Kolno
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Wezwanie	św. Mikołaja Cudotwórcy
Historia Data rozpoczęcia budowy 1904 Data zakończenia budowy 1905 Data zamknięcia 1915 Data zniszczenia • przez 1929 rozbiórkę
Dane świątyni Styl bizantyjsko-rosyjski Architekt Franciszek Przecławski Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 6 Liczba naw 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy zwarta
brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy w Kolnie – niezachowana do naszych czasów cerkiew prawosławna w Kolnie, wybudowana w latach 1904-1905.

Historia

Wzrost ludności prawosławnej Kolna wiązał się z napływem na teren guberni łomżyńskiej rosyjskich urzędników i wojskowych. Na potrzeby tej społeczności powstała w 1904 cerkiew parafialna, wzniesiona ze środków pochodzących z dobrowolnej zbiórki (ponad 16 tys. rubli) oraz subwencji Świętego Synodu (prawie 8,5 tys. rubli). Projekt budynku wykonał Franciszek Przecławski, budowę nadzorował powiatowy architekt Henryk Jabłoński. Zakończenie prac miało miejsce 4 stycznia 1905. Już w dziesięć lat później opiekujący się parafią duchowny opuścił ją, podobnie jak większość rosyjskiego duchowieństwa prawosławnego na ziemiach polskich.

W 1918 cerkiew została zaadaptowana na potrzeby Kościoła rzymskokatolickiego, jednak tę funkcję pełniła tylko do drugiej fali akcji rewindykacji cerkwi prawosławnych. W 1929 została rozebrana, a na jej miejscu wzniesiono szkołę podstawową. Niektóre elementy cerkiewnych mozaik trafiły do kościołów w Kolnie i Borkowie.

Architektura

Cerkiew św. Mikołaja reprezentowała styl ruski, posiadała jedną kwadratową nawę z pięcioma kopułami w narożnikach oraz w centrum. Wejście do niej prowadziło przez przedsionek, nad którym wznosiła się zakończona cebulastą kopułą z krzyżem dzwonnica. Cerkiew była bogato dekorowana oślimi grzbietami, fryzem, płaskorzeźbami (także z motywem krzyża prawosławnego), boczne wejścia do niej posiadały portale, zaś główne – dodatkowo baldachim.

W sąsiedztwie cerkwi na cmentarzu parafialnym (katolickim) funkcjonowała kwatera prawosławna – zachowały się pojedyncze nagrobki^[1].

Bibliografia

• G. Sosna, A. Troc-Sosna: Zapomniane dziedzictwo. Nie istniejące już cerkwie w dorzeczu Biebrzy i Narwi. Białystok: Orthdruk, 2002. ISBN 83-85368-94-9. Brak numerów stron w książce

Przypisy