Danny Ainge

Daniel Ray Ainge

rzucający obrońca
Data i miejsce urodzenia	17 marca 1959 Eugene
Wzrost	196 cm
Masa ciała	91 kg
Kariera
Aktywność	1981–1995
Szkoła średnia	North Eugene (Eugene, Oregon)
College	BYU (1977–1981)
Draft	1981, numer: 31 Boston Celtics
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1981–1989 Boston Celtics 1989–1990 Sacramento Kings 1990–1992 Portland Trail Blazers 1992–1995 Phoenix Suns
Kariera trenerska Lata Drużyna 1996–1999 Phoenix Suns
Multimedia w Wikimedia Commons

Daniel Ray Ainge (ur. 17 marca 1959 w Eugene) – amerykański koszykarz, grający w lidze NBA na pozycji rzucającego obrońcy, a także baseballista, dwukrotny mistrz NBA z drużyną Boston Celtics. Obecnie dyrektor wykonawczy ds. koszykówki w macierzystym klubie.

Wszechstronnie utalentowany, w szkole średniej z powodzeniem grał w futbol amerykański, zaś na uniwersytecie Brigham Young University, także w baseball. W 1979 rozpoczął występy w profesjonalnym klubie MLB – Toronto Blue Jays. W 1981 został wybrany w drafcie przez Boston Celtics, którzy musieli wykupić jego kontrakt od drużyny Blue Jays.

Mimo początkowych niepowodzeń, wkrótce Ainge stał się kluczowym graczem drużyny i walnie przyczynił się do zdobycia przez Celtów dwóch tytułów mistrza NBA, w 1984 i 1986.

W sezonie 1987/1988 został pierwszym zawodnikiem w historii NBA, który trafił w trakcie rozgrywek zasadniczych ponad 100 rzutów za 3 punkty (148)^[1].

W 1989 został wymieniony z Sacramento Kings, od 1990 grał w Portland Trail Blazers, a od 1992 w Phoenix Suns. Obydwu ostatnim klubom pomógł w dostaniu się do finałów ligi, gdzie zostały pokonane przez, będących u szczytu potęgi Chicago Bulls. W sezonie 1992/1993 zajął ex aequo drugie miejsce w głosowaniu na najlepszego „szóstego” zawodnika ligi^[2]. Zakończył karierę w 1995.

Po zakończeniu kariery zawodniczej imał się różnych profesji – był trenerem Suns, komentatorem stacji TNT, od 2003, jest dyrektorem wykonawczym ds. koszykówki w Celtics. Jego zasługą były m.in. transfery Kevina Garnetta i Raya Allena, które zaowocowały zdobyciem mistrzostwa NBA przez klub z Bostonu po 22 latach przerwy. W uznaniu swych zasług w 2008 otrzymał tytuł Menedżera Roku (NBA Executive of the Year Award).

Osiągnięcia

NCAA

• Uczestnik rozgrywek:
  • Elite Eight turnieju NCAA (1981)
  • II rundy turnieju NCAA (1979–1981)
• Mistrz sezonu regularnego konferencji West Coast (WCC – 1979, 1980)
• Zawodnik Roku:
  • NCAA według:
    • kapituły Johna R. Woodena (1981)^[3]
    • National Association of Basketball Coaches (1981)^[4]
  • konferencji WAC (1981)^[5]
• Zaliczony do I składu All-American (1981)^[6]
• Uczelnia zastrzegła należący do niego numer 22

NBA

• 2-krotny mistrz NBA (1984, 1986)^[7]
• 4-krotny wicemistrz NBA (1985, 1987, 1992, 1993)^[7]
• Uczestnik meczu gwiazd NBA (1988)^[8]
• 4-krotny uczestnik konkursu rzutów za trzy punkty organizowanego przy okazji NBA All-Star Weekend (1987–89, 1991)^[9]

Przypisy