Denormalizacja bazy danych

Ten artykuł od 2019-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Denormalizacja bazy danych jest to wprowadzenie kontrolowanej nadmierności do bazy danych w celu przyspieszenia wykonywania na niej operacji (np. obsługiwania zapytań); dzięki denormalizacji bazy unika się kosztownych operacji połączeń tabel.

Denormalizacja bazy danych oznacza tworzenie w niej danych redundantnych (redundant data), czyli wzajemne uwzględnianie kluczy lub kolumn pomiędzy tabelami, których częste łączenie jest oczekiwane. Każda tabela zawiera więc nie tylko te informacje, które są dla niej adekwatne. W rezultacie tabele są większe, ale zapytania mogą być szybsze. Ważne jest też użycie kluczy w zdenormalizowanych tabelach (klucze podstawowe i obce), co powoduje znacznie szybsze przetwarzanie danych.