Elephantulini

Elephantulini
Dumbacher, Carlen & Rathbun, 2016[1]
Ilustracja
Przedstawiciel plemienia – ryjoskoczek zaroślowy (E. intufi)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

ryjkonosowe

Rodzina

ryjkonosowate

Podrodzina

Macroscelidinae

Plemię

Elephantulini

Typ nomenklatoryczny

Plemię: Elephantulus O. Thomas & Schwann, 1906
Rodzaj:Macroscelides rupestris A. Smith, 1831

Synonimy

Rodzaju:

  • Nasilio O. Thomas & Schwann, 1906[2]
  • Elephantomys Broom, 1937[3]
Rodzaj i gatunki

Elephantulus O. Thomas & Schwann, 1906[2] – ryjoskoczek[4]
10 gatunków (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Elephantulini – monotypowe plemię ssaków z podrodziny Macroscelidinae w obrębie rodziny ryjkonosowatych (Macroscelididae).

Zasięg występowania

Plemię obejmuje gatunki występujące w środkowej, zachodniej i południowej Afryce[5][6].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 94–148 mm, długość ogona 86–162 mm, długość ucha 19–36 mm, długość tylnej stopy 27–42 mm; masa ciała 31–83 g[7][8]. Wzór zębowy: I 3 3 {\displaystyle {\tfrac {3}{3}}} C 1 1 {\displaystyle {\tfrac {1}{1}}} P 4 4 {\displaystyle {\tfrac {4}{4}}} M 2 2 {\displaystyle {\tfrac {2}{2}}} (x2) = 40[7].

Systematyka

Rodzaj zdefiniowali w 1906 roku brytyjscy zoolodzy Oldfield Thomas i Harold Schwann na łamach Proceedings of the Zoological Society of London[2]. Na gatunek typowy wyznaczono w ramach oryginalnego oznaczenia ryjoskoczka skalnego (E. rupestris)

Etymologia

  • Elephantulus: gr. ελεφας elephas, ελεφαντος elephantos „słoń”[9]; łac. przyrostek zdrabniający -ulus[10].
  • Nasilio: zdrobnienie łac. nasus „nos”[11]. Gatunek typowy: Macroscelides brachyrynchus A. Smith, 1836.
  • Elephantomys: gr. ελεφας elephas, ελεφαντος elephantos „słoń”[9]; μυς mus, μυος muos „mysz”[12]. Gatunek typowy: †Elephantomys langi Broom, 1937 (= †Elephantulus broomi Corbet & Hanks, 1968).

Podział systematyczny

Do plemienia należy jeden rodzaj z następującymi występującymi współcześnie gatunki[13][8][5][4]:

  • Elephantulus fuscipes (O. Thomas, 1894) – ryjoskoczek ciemnostopy
  • Elephantulus brachyrhynchus (A. Smith, 1834) – ryjoskoczek krótkonosy
  • Elephantulus fuscus (W. Peters, 1852) – ryjoskoczek ciemny
  • Elephantulus intufi (A. Smith, 1836) – ryjoskoczek zaroślowy
  • Elephantulus rupestris (A. Smith, 1831) – ryjoskoczek skalny
  • Elephantulus myurus O. Thomas & Schwann, 1906 – ryjoskoczek zuluski
  • Elephantulus edwardii (A. Smith, 1839) – ryjoskoczek przylądkowy
  • Elephantulus pilicaudus Smit, 2008 – ryjoskoczek włochatoogonowy

Opisano również gatunki wymarłe z plejstocenu dzisiejszej Południowej Afryki:

  • Elephantulus antiquus Broom, 1948[14]
  • Elephantulus broomi Corbet & Hanks, 1968[15]

Przypisy

  1. ↑ J.P. Dumbacher, E.J. Carlen & G.B. Rathbun. Petrosaltator gen. Nov., a new genus replacement for the North African sengi Elephantulus rozeti (Macroscelidea; Macroscelididae). „Zootaxa”. 4136 (3), s. 576, 2016. DOI: 10.11646/zootaxa.4136.3.8. (ang.). 
  2. ↑ a b c O. Thomas & H. Schwann. [On mammals collected by Mr. C. H. B, Grant in the Zoutpansberg District of the Transvaal, and presented to the National Collection by Mr. C. D. Rudd]. „Abstract of the Proceedings of the Zoological Society of London”. 33, s. 10, 1906. (ang.). 
  3. ↑ R. Broom. On some new pleistocene mammals fromlimestone caves of the Transvaal. „South African Journal of Science”. 33, s. 758, 1937. (ang.). 
  4. ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 21. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 114. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Genus Elephantulus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-30].
  7. ↑ a b S. Heritage: Family Macroscelididae (Sengis). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 231–234. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
  8. ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 75. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. ↑ a b Jaeger 1944 ↓, s. 104.
  10. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 546.
  11. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 143.
  12. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 141.
  13. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-20]. (ang.).
  14. ↑ R. Broom. Some South African Pliocene and Pleistocene mammals. „Annals of the Transvaal Museum”. 21 (1), s. 5, 1948. (ang.). 
  15. ↑ G.B. Corbet & J. Hanks. A revision of the elephant-shrews, family Macroscelididae. „Bulletin of the British Museum (Natural History) Zoology”. 16 (2), s. 54, 1968. (ang.). 

Bibliografia

  • Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062  (ang.).