Elio Vittorini

Elio Vittorini
Ilustracja
Elio Vittorini (1949)
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1908
Syrakuzy

Data i miejsce śmierci

12 lutego 1966
Mediolan

Zawód, zajęcie

pisarz

Multimedia w Wikimedia Commons

Elio Vittorini (ur. 23 lipca 1908 w Syrakuzach, zm. 12 lutego 1966 w Mediolanie) – włoski prozaik oraz tłumacz literatury amerykańskiej na język włoski.

Urodził się w Syrakuzach na Sycylii jako syn pracownika kolei. Jako siedemnastolatek zrezygnował ze szkoły i wyjechał do północnych Włoch, gdzie zaczął pracować jako robotnik drogowy. Potem przeniósł się do Florencji, gdzie pracował jako korektor i uczył się angielskiego[1]. Debiutował na łamach florenckiego czasopisma literackiego "Solaria", gdzie w 1931 r. ukazują się jego pierwsze opowiadania - zebrane później w tomie Piccola borghesia (1931) oraz Erica; Garibaldynka (1956).

Do 1941 roku utrzymywał się z tłumaczeń amerykańskich i angielskich utworów na język włoski. Przekładał m.in. utwory Williama Saroyana, D.H. Lawrence'a, Edgara Allana Poe, Williama Faulknera, Daniela Defoe i Ernesta Hemingwaya, a także wiersze T.S. Eliota, W.H. Audena czy Louisa MacNeice[1]. Był też autorem powieści o tematyce współczesnej Il garofano rosso (1948) oraz Sycylijska rozmowa (1941, wyd polskie 1984).

Utwory Elio Vittoriniego były niezgodne z linią prezentowaną przez władze faszystowskie, czasopismo w którym się ukazywały były cenzurowane, a nawet wycofano z obiegu cały nakład. W 1942 roku po opublikowaniu Sycylijskiej rozmowy, był przesłuchiwany, a w 1943 roku uwięziony. Po zwolnieniu działał w ruchu oporu[1].

Po wojnie Vittorini wydawał pismo polityczno-kulturalne Il Politecnico (1945–1947), a później redagował mediolański kwartalnik literacki Il Menabò (wraz z Italo Calvino)[1].

Najbardziej znaną jego powieścią jest Ludzie'a czy nie? (1945, wyd. polskie 1958) o włoskim ruchu oporu w czasie II wojny światowej.

W 1958 roku został zgłoszony do literackiej nagrody Nobla[2].

Wybrane publikacje

  • Ritratto di re Gianpiero (1927)
  • Piccola borghesia (1931)
  • Il garofano rosso (1933/1934)
  • Nei Morlacchi. Viaggio in Sardegna (1936)
  • Sycylijska rozmowa (Conversazione in Sicilia (1938/1939), przekład na język polski Barbara Sieroszewska, ISBN 83-06-01004-3, 1984)
  • Americana (1941/1942)
  • Ludzie, czy nie? (Uomini e no, 1945, przekład na polski Halina Ochęduszko, 1958)
  • Il Sempione strizza l’occhio al Frejus (1947)
  • Le donne di Messina (1949)
  • La garibaldina (1950)
  • Erica e i suoi fratelli (1956)
  • Diario in pubblico (1957)
  • Le due tensioni (1967)
  • Le città del mondo (1969)

Bibliografia

  • Pisarze świata. Słownik encyklopedyczny, wyd. PWN, 1999

Przypisy

  1. a b c d Elio Vittorini, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-08-01]  (ang.).
  2. Nomination archive. [w:] nobelprize.org [on-line]. [dostęp 2021-08-01]. (ang.).
  • ISNI: 0000000121251544
  • VIAF: 27072824
  • LCCN: n79060053
  • GND: 11876876X
  • NDL: 00459808
  • LIBRIS: 53hkm1fp16kpvpb
  • BnF: 11928572f
  • SUDOC: 027188671
  • SBN: CFIV008772
  • NLA: 35583247
  • NKC: ola2003172314
  • DBNL: vitt002
  • BNE: XX853971
  • NTA: 068575076
  • BIBSYS: 90087208
  • CiNii: DA02102271
  • Open Library: OL289229A
  • PLWABN: 9810633528605606
  • NUKAT: n98097760
  • J9U: 987007269657605171
  • PTBNP: 55567
  • CANTIC: a11982172
  • LNB: 000231751
  • NSK: 000049760
  • CONOR: 5696867
  • ΕΒΕ: 71027
  • BLBNB: 000383536
  • KRNLK: KAC200907227
  • LIH: LNB:BmhZ;=CB
  • PWN: 3992998
  • Britannica: biography/Elio-Vittorini
  • Treccani: elio-vittorini
  • Universalis: elio-vittorini
  • БРЭ: 1917220
  • NE.se: elio-vittorini
  • SNL: Elio_Vittorini
  • VLE: elio-vittorini
  • Catalana: 0071400
  • DSDE: Elio_Vittorini
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 64939