Ernst Müller-Hermann

Ernst Müller-Hermann

Ernst Müller-Herrmann w Kilonii (1971)
Data i miejsce urodzenia	30 września 1915 Królewiec
Data i miejsce śmierci	19 lipca 1994 Wallgau
Zawód, zajęcie	polityk, ekonomista, dziennikarz
Alma Mater	Uniwersytet Humboldtów w Berlinie
Stanowisko	poseł do Bundestagu (1952–1980), poseł do Parlamentu Europejskiego (1958–1965, 1977–1984)
Partia	Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ernst Müller-Hermann (ur. jako Ernst Müller 30 września 1915 w Królewcu, zm. 19 lipca 1994 w Wallgau^[1]) – niemiecki polityk, ekonomista i dziennikarz, wieloletni poseł do Bundestagu i Parlamentu Europejskiego.

Życiorys

Wnuk fizjologa i fonetyka Ludimara Hermanna. Od 1932 do 1934 studiował prawo i ekonomię na Uniwersytecie Albrechta w Królewcu, jednak został wydalony z uczelni za niearyjskie pochodzenie. Kształcił się w zawodzie sprzedawcy, pracował w przedsiębiorstwach transportu morskiego w Królewcu i Bremie, pisał też pod pseudonimem do gazet. Od 1940 do 1945 walczył na froncie II wojny światowej, został trzykrotnie ranny i doszedł do stopnia Oberwachtmeister. W 1945 osiedlił się w Bremie – w tym samym roku wziął ślub, a także dodał człon Hermann do nazwiska na cześć swego dziadka. Pracował jako tłumacz wojsk amerykańskich i przedstawiciel handlowy, a od 1949 w redakcji politycznej gazety „Weser-Kurier”. W późniejszym okresie ukończył studia w Bonn, w 1963 obronił doktorat z ekonomii, poświęcony polityce transportowej Unii Europejskiej. Opublikował kilka książek^[2].

W 1945 założył ugrupowanie Flüchtlingspartei, skupiające uchodźców. W kolejnym roku należał do założycieli do Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej. Zasiadł w jej lokalnych władzach, a od 1968 do 1974 kierował strukturami CDU w landzie. W latach 1946–1952 zasiadał w landtagu Bremy, przez ostatnie 2 lata kierował w nim partyjną frakcją^[2]. W 1952 objął wakujący mandat w Bundestagu, zasiadał w nim nieprzerwanie do 1980 przez niepełne osiem kadencji^[3]. Od 1967 do 1969 pozostawał wiceprzewodniczącym parlamentarnej grupy CDU, był także rzecznikiem partii ds. transportu. W latach 1958–1965 i 1977–1984 sprawował mandat posła do Parlamentu Europejskiego, w 1979 wybrano go po raz pierwszy w wyborach bezpośrednich. Przystąpił do Europejskiej Partii Ludowej, należał m.in. do Komisji ds. Energii i Badań Naukowych, Delegacji ds. stosunków z Japonią oraz Komisji ds. Gospodarczych i Walutowych^[1].

Od 1971 do 1984 kierował też stowarzyszeniem sprzedawców branży motoryzacyjnej (Bundesvereinigung des Kraftfahrzeughandels) i był rzecznikiem interesów tej branży. Od 1964 do 1985 pozostawał szefem centrum badającego politykę strukturalną, później był też doradcą władz Bremy ds. europejskich.

Odznaczenia

Odznaczono go Krzyżem Oficerskim (1968), Wielkim Krzyżem Zasługi (1973) oraz Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą (1983) Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec^[2].

Przypisy