Ewa Domańska
Ewa Domańska w 2011 r. | |||
Państwo działania | Polska | ||
---|---|---|---|
Data urodzenia | 20 grudnia 1963 | ||
profesor nauk humanistycznych | |||
Specjalność: metodologia historii, historia historiografii | |||
Alma Mater | |||
Doktorat | 5 czerwca 1995 – historia | ||
Habilitacja | 18 czerwca 2007 – historia | ||
Profesura | 2 grudnia 2016 | ||
Polska Akademia Nauk | |||
Status | członek korespondent | ||
nauczyciel akademicki | |||
Uczelnia | Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu | ||
Okres zatrudn. | od 1987 | ||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Ewa Domańska (ur. 20 grudnia 1963[1]) – polska historyczka, teoretyczka historiografii, metodolożka nauk humanistycznych, profesor nauk humanistycznych, profesor na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, profesor wizytujący na Stanford University, członkini korespondentka Polskiej Akademii Nauk i członkini Academia Europaea[2].
Kariera zawodowa
Absolwentka Instytutu Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. W 1995 roku uzyskała stopień naukowy doktora, pracując pod kierunkiem Jerzego Topolskiego na UAM, Haydena White’a (na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley oraz University of California at Santa Cruz) oraz Franka Ankersmita (na Rijksuniversiteit Groningen). Stypendystka Programu Fulbrighta (1995-1996, UC Berkeley) i Fundacji Kościuszkowskiej (2000-2001, Stanford University). W roku 2007 uzyskała stopień doktora habilitowanego, zaś w 2010 profesora UAM. Od 2002 roku profesor wizytujący w Department of Anthropology/Archeology Center/Division of Literatures, Cultures and Languages Stanford University (affilialted faculty w Center for Russian, East European & Eurasian Studies (CREEES)[3]. 2 grudnia 2016 roku uzyskała tytuł profesora nauk humanistycznych[4].
Autorka i redaktorka książek prezentujących najnowsze nurty w humanistyce i naukach społecznych. Członek Zarządu „The International Commission for the History and Theory of Historiography” (w latach 2015-2022 – przewodnicząca), członek komitetu międzynarodowej fundacji "Imitatio. Integrating Human Sciences"[5], członek Komitetu Nauk o Kulturze PAN (od 2015) oraz Komitetu Nauk Historycznych PAN (od 2016), przewodnicząca Komisji Teorii i Historii Historiografii oraz Metodologii Historii KNH PAN (od 2020)[6]. Tutorka Akademii „Artes Liberales"[7], laureatka programu "Mistrz" (Fundacja na rzecz Nauki Polskiej)[8], programu OPUS 6 oraz Preludium BIS 2 (NCN). W latach 2014–2016 członkini Rady Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki.
W 2020 r. została członkinią korespondentką PAN[9], a w 2024 członkinią Academia Europaea[2].
Zainteresowania badawcze
Interesuje się nowymi tendencjami w badaniach historycznych (m.in. historią antropologiczną, historią postkolonialną, nową historią materialną, historią środowiskową, historią wielogatunkową, historią i krytyką sztuki oraz historią nie-antropocentryczną i nieeuropejskimi podejściami do przeszłości), transdyscyplinarnym i transdziedzinowym podejściem do budowania wiedzy o przeszłości (szczególnie relacjami historii z antropologią kulturową, archeologią, krytyką sztuki oraz literaturoznawstwem). W ciągu ostatnich lat koncentruje się na badaniach nad porównawczą teorią nauk humanistycznych i społecznych w perspektywie humanistyki ekologicznej oraz relacjami pomiędzy ludobójstwami i ekobójstwami[10]
Wybrane publikacje
- [współredaktor z Małgorzatą Sugierą] Dipesh Chakrabarty, Humanistyka w czasach antropocenu. Kraków: Univertsitas, 2023, ss. 420, ISBN: 978-83-242-3920-7 (w druku)[11].
- [współredaktor z Alexandrą Staniewską] Ekshumacje polityczne: Teoria i praktyka. Gdańsk-Lubin: słowo/obraz terytoria; Muzeum Historyczne w Lubinie, 2023, ss. 729, ISBN 978-83-7453-521-2[12].
- [współredaktor z Janem Pomorskim] Wprowadzenie do metodologii historii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2022, ss. 572, ISBN 978-83-01-22314-4.
- [współredaktor Piotrem Słodkowskim i Moniką Stobiecką] RAT (Resilience Academic Team), Humanistyka prewencyjna. Warszawa-Poznań: Muzeum Sztuki Nowoczesnej; Poznańskie Centrum Dziedzictwa, 2022, ss. 224, ISBN 978-83-963026-0-1.
- Wprowadzenie do metodologii historii, red. Ewa Domańska i Jan Pomorski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2022, ss. 572, ISBN 978-83-01-22314-4.
- RAT (Resilience Academic Team), Humanistyka prewencyjna, koordynacja prac redakcyjnych: Ewa Domańska, Piotr Słodkowski, Monika Stobiecka. Warszawa-Poznań: Muzeum Sztuki Nowoczesnej; Poznańskie Centrum Dziedzictwa, 2022, ss. 224 (w druku)[10].
- [współredaktor z Anną Topolską] Jerzy Topolski, Theory and Methodology of Historical Knowledge. An Anthology. Poznań: Faculty of History Press, Adam Mickiewicz University, 2022, ss. 432, ISBN 978-83-66355-78-1
- [współredaktor z Edwardem Skibińskim i Pawłem Stróżykiem] Hayden White w Polsce: fakty, krytyka, recepcja. Kraków: Universitas, 2019, ss. 368, ISBN 978-83-242-3593-3
- Nekros. Wprowadzenie do ontologii martwego ciała, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2017, ss. 370, ISBN 978-83-011-9477-2
- [red.] Jerzy Topolski, Teoretyczne problemy wiedzy historycznej. Antologia tekstów, Poznań: Wydawnictwo Nauka i Innowacje, 2016, ss. 346, ISBN 978-83-648-6428-5
- [współredaktor z Rafałem Stobieckim i Tomaszem Wiśliczem] Historia – dziś. Teoretyczne problemy wiedzy o przeszłości, Kraków: Universitas, 2014, ss. 416, ISBN 97883-242-2050-2
- [red.] Hayden White, Przeszłość praktyczna, Kraków: Universitas, 2014, ss. 314, ISBN 97883-242-2542-2.
- Historia egzystencjalna. Krytyczne studium narratywizmu i humanistyki zaangażowanej, Warszawa: PWN, 2012, ss. 224., ISBN 978-83-01-16965-7.
- Ева Доманська, Історія та сучасна гуманітаристика: дослідження з теорії знання про минуле [Historia a współczesna humanistyka. Studia z teorii wiedzy o przeszłości], przeł. na ukraiński Volodymyr Sklokin]. Київ: Ніка-Центр, 2012, ss. 264., ISBN 978-966-521-605-6.
- [red.] Robert Darnton, Wielka masakra kotów i inne epizody francuskiej historii kulturowej, tłum. Dorota Guzowska, Warszawa: PWN, 2012, ss. 336 ISBN 978-83-01-17252-7.
- [red.] Natalie Zemon Davis, Powrót Martina Guerre’a, przeł. Przemysław Szulgit, Poznań: Zysk i S-ka, 2011, ss. 252, ISBN 978-83-7506-475-9.
- [współredaktor z Przemysławem Czaplińskim] Zagłada: współczesne problemy rozumienia i przedstawiania, Poznań: Wydawnictwo Poznańskich Studiów Polonistycznych, 2009, ss. 332, ISBN 978-83-61573-09-8.
- [red.] Hayden White, Proza historyczna, Kraków: Universitas, 2009, ss. 380, ISBN 978-83-242-0918-7.
- [współredaktor z Frankiem Ankersmitem i Hansem Kellnerem] Re-Figuring Hayden White, Stanford: Stanford University Press, 2009, ss. 400 ISBN 0-8047-6275-9.
- [współredaktor z Mirosławem Lobą] French Theory w Polsce, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2010, ss. 486, ISBN 978-83-7177-622-9.
- [red.] Teoria wiedzy o przeszłości na tle współczesnej humanistyki. Antologia, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2010, ss. 698, ISBN 978-83-7177-701-1.
- Historie niekonwencjonalne. Refleksja o przeszłości w nowej humanistyce, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2006, ss. 323, ISBN 83-7177-473-7.
- [red.] Frank Ankersmit, Narracja, reprezentacja, doświadczenie. Studia z teorii historiografii, Kraków: Universitas, 2004, ss. 449, ISBN 83-242-0375-3.
- [red.] Pamięć, etyka i historia. Angloamerykańska teoria historiografii lat dziewięćdziesiątych, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2002, ss. 322, ISBN 83-7177-052-9.
- [współredaktor z Markiem Wilczyńskim) Hayden White, Poetyka pisarstwa historycznego, Kraków: Universitas, 2000, ss. 390; wyd. II poprawione i uzupełnione, Kraków: Universitas, 2010, ss. 398, ISBN 978-83-242-1269-9.
- [red.] Encounters: Philosophy of History After Postmodernism, Charlottesville and London: The University Press of Virginia, 1998, ss. 293. [tłum. na język chiński Peng Gang. Beijing: Peking University Press, 2007. 波兰 ] 埃娃 · 多曼斯卡:《 邂逅:后现代主义之后的历史哲学》,彭刚译,北京:北京大学 出版社,2007年12月。na język rosyjski tłum. Marina Kukartseva. Moskwa: KANON+, 2010, ss. 400.Философия история после постмодернизма: беседы с Х. Уайтом, Ф. Анкерсмитом, Дж. Топольски и др.
- Mikrohistorie: spotkania w międzyświatach, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1999, ss. 299; wydanie II uzupełnione i poprawione: Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2005, ss. 337, ISBN 83-7177-334-X.
- Historia: o jeden świat za daleko?, wstęp, przekład i opracowanie Ewa Domańska. Poznań: IH UAM, 1997, ss. 134, ISBN 83-86650-16-8.
Przypisy
- ↑ Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], czlonkowie.pan.pl [dostęp 2022-04-17] .
- ↑ a b Academy of Europe: Domanska Ewa [online], www.ae-info.org [dostęp 2024-05-09] .
- ↑ Affilialted faculty of the Center for Russian, East European & Eurasian Studies. www.creees.stanford.edu. [dostęp 2020-07-15].
- ↑ M.P. z 2017 r. poz. 41
- ↑ Członek komitetu międzynarodowej fundacji Imitatio. www.imitatio.org. [dostęp 2020-07-15].
- ↑ Komisja Teorii i Historii Historiografii oraz Metodologii Historii. knh.pan.pl. [dostęp 2021-02-24].
- ↑ Ewa Domańska - Tutor Akademii "Artes Liberales". www.aal.edu.pl. [dostęp 2011-05-25].
- ↑ laureatka programu "Mistrz". fnp.org.pl. [dostęp 2020-07-15].
- ↑ Domańska, Ewa, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2021-09-09] .
- ↑ a b Administrator stronyA. UAM Administrator stronyA., Ewa Domańska - Wydział Historii [online], historia.amu.edu.pl [dostęp 2023-01-18] (pol.).
- ↑ Universitas, Humanistyka w czasach antropocenu, Dipesh Chakrabarty, 978-83-242-3920-7 [online], universitas.com.pl [dostęp 2023-10-02] (pol.).
- ↑ Ekshumacje polityczne [online], słowo/obraz terytoria [dostęp 2023-10-02] (pol.).
Linki zewnętrzne
Zobacz teksty Ewy Domańskiej w Wikiźródłach |
- Prof. dr hab. Ewa Domańska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-05-26] .
- Biogram Ewy Domańskiej na stronie Wydziału Historii UAM
- Ewa Domańska na Stanford University
- “Hayden White: szkoła buntu”. Tygodnik Powszechny.
- „Wykluczeni z historii”, z Ewą Domańską rozmawia Sebastian Frąckiewicz. Focus Historia.
- "Historyk to nie sędzia", z Ewą Domańską rozmawia Adam Leszczyński.
- "O historii, teorii, współczesnej humanistyce i akademii" z Ewą Domańską rozmawiają Olena Betlij i Kateryna Dysa .
- „Czy przeszłość może nas jeszcze zaskoczyć?” Diana Sałacka rozmowia z prof. Ewą Domańską”. Centrum Kopernika (2019)
- PAN: DOMAŃSKA, Ewa
- identyfikator osoby w bazie „Ludzie nauki” (starej): 24160