Funkcja poetycka języka

Funkcja poetycka (estetyczna, kreatywna) – funkcja wypowiedzi skierowana na sam sposób organizacji komunikatu[1] i wywołanie doznań estetycznych[2], charakterystyczna dla stylu artystycznego[3]. Funkcja poetycka dochodzi do głosu w każdym momencie, w którym wypowiedź odbiega od neutralnego toku. Tekst, w którym funkcja poetycka jest nadrzędna w stosunku do innych może obfitować w środki stylistyczne (np. metafory, inwersje, doraźne neologizmy[4]), może mieć specyficzny układ rytmiczny. Funkcja poetycka tekstu nie ogranicza się jednak tylko do poezji. Z funkcją tą można spotkać się w przemówieniach, prozie, w różnego typu żartach, przysłowiach itp. Przejawia się często w rozmowach potocznych, korespondencji, żargonach zawodowych, uczniowskich, a więc wszędzie tam, gdzie dąży się do odświeżenia języka, przełamania szablonu.

Przypisy

  1. ↑ GrażynaG. Habrajska GrażynaG., Nakłanianie, perswazja, manipulacja językowa, „Acta Universitatis Lodziensis, Folia Litteraria Polonica”, 7 (2), 2005, s. 92 .
  2. ↑ FrantišekF. Čermák FrantišekF., Jazyk a jazykověda, wyd. 4, Praha: Nakladatelství Karolinum, Univerzita Karlova, 2011, s. 274, ISBN 978-80-246-1946-0, ISBN 978-80-246-2360-3  (cz.).
  3. ↑ PetrP. Mareš PetrP., Umělecký styl, [w:] PetrP. Karlík, MarekM. Nekula, JanaJ. Pleskalová (red.), Nový encyklopedický slovník češtiny, 2017  (cz.).
  4. ↑ JoannaJ. Dobkowska JoannaJ., W pigułce. Nauka o języku. Repetytorium. Liceum i technikum, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2019, s. 16, ISBN 978-83-02-18249-5, OCLC 1107607313 .
  • p
  • d
  • e
Funkcje wypowiedzi
komunikacyjne
pozakomunikacyjne