Ignacy IV (patriarcha Antiochii)

Ignacy IV

Habib Hazim
Patriarcha Antiochii i całego Wschodu
Ignacy IV (2010)
Kraj działania	Syria
Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1920 Maharda
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 2012 Bejrut
Patriarcha Antiochii i całego Wschodu
Okres sprawowania	1979–2012
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Patriarchat Antiocheński
Chirotonia biskupia	1961
Wybór patriarchy	2 czerwca 1979
Multimedia w Wikimedia Commons

Ignacy IV, imię świeckie Habib Hazim^[1] (ur. 4 kwietnia 1920 w Mahardzie w pobliżu Hamy, zm. 5 grudnia 2012 w Bejrucie) – syryjski duchowny prawosławny, w latach 1979–2012 prawosławny patriarcha Antiochii i całego Wschodu.

Życiorys

Urodził się w głęboko religijnej rodzinie arabskiej wyznania prawosławnego. Jego ojciec był nauczycielem wiejskim, a przyszły patriarcha urodził się jako najstarszy syn w wielodzietnej rodzinie. Po ukończeniu szkoły podstawowej był zmuszony na cztery lata przerwać naukę^[1]. Święcenia diakońskie przyjął w czasie studiów w Bejrucie (studiował filozofię). W 1945 ukończył studia z wyróżnieniem, jednak z powodu złej sytuacji materialnej nie mógł podjąć studiów teologicznych, lecz pracował jako nauczyciel w szkołach średnich i jako sekretarz firmy handlowej^[1]. Dopiero w 1949 mógł wyjechać do Paryża, gdzie uczył się w Instytucie św. Sergiusza prowadzonym przez Patriarchat Konstantynopolitański. Równocześnie był lektorem języka arabskiego na Sorbonie. Pracę końcową obronił w 1953^[1]. Po powrocie na Bliski Wschód zamieszkał w monasterze w Balamand, przy którym zorganizował seminarium duchowne. Przez wiele lat pełnił obowiązki jego dziekana.

Biskup

W 1953 współtworzył międzynarodową prawosławną organizację młodzieżową Syndesmos. W 1961 miała miejsce jego chirotonia na biskupa Palmyry. W 1970 został podniesiony do godności metropolity i objął urząd metropolity Latakii. 2 czerwca 1979 wybrany na patriarchę Antiochii po śmierci patriarchy Eliasza IV^[1].

Patriarcha Antiochii

Wprowadził w zarządzanym przez siebie Kościele istotne reformy wewnętrzne, doprowadzając do ożywienia życia monastycznego i prac Świętego Synodu, uczynił wyższe wykształcenie obowiązkowym wymogiem dla kandydatów na biskupów. W 1988 otworzył pierwszym na Bliskim Wschodzie prawosławny uniwersytet w Balamand. Opowiadał się za ekumenizmem i porozumieniem wszystkich wyznań chrześcijańskich, które postrzegał jako drogę do pojednania z islamem. Brał udział w dialogu prawosławno-katolickim oraz w dialogu z Kościołami orientalnymi. Współorganizował misję prawosławną na Haiti w latach 80. XX wieku^[1]. Władał biegle językami francuskim, angielskim, rosyjskim i greckim^[1].

Zmarł wskutek udaru mózgu w szpitalu w Bejrucie 5 grudnia 2012^[2]. Premier Libanu ogłosił w związku z tym żałobę narodową w dniu 10 grudnia. Nabożeństwo żałobne odbyło się w cerkwi św. Mikołaja w Bejrucie, zaś sam pogrzeb – w Damaszku, w krypcie patriarchów Antiochii przy katedrze patriarchalnej^[1].

Jego następcą w dniu 17 grudnia 2012 wybrany został metropolita Europy Zachodniej i Środkowej Jan, który objął urząd jako Jan X.

Przypisy

Bibliografia

• Игнатий IV, Патриарх Антиохийский (Хазим)