Italo Balbo
Data i miejsce urodzenia | 6 czerwca 1896 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | 28 czerwca 1940 | ||
Gubernator włoskiej Libii | |||
Okres | od 1 stycznia 1934 | ||
Przynależność polityczna | Narodowa Partia Faszystowska | ||
Następca | Rodolfo Graziani | ||
Minister lotnictwa | |||
Okres | od 12 września 1929 | ||
Przynależność polityczna | Narodowa Partia Faszystowska | ||
Odznaczenia | |||
|
Italo Balbo (ur. 6 czerwca 1896 w Ferrarze, zm. 28 czerwca 1940 w Libii) – włoski lotnik, twórca i marszałek włoskiego lotnictwa wojskowego oraz wysokiej rangi polityk faszystowski, typowany na następcę Benita Mussoliniego.
Życiorys
Italo Balbo urodził się 6 czerwca 1896 roku w Ferrarze. Jego ojciec Camillo, był nauczycielem[1].
W 1910 roku w wieku zaledwie 14 lat poznał generała Ricciotti Garibaldi, syna Giuseppe Garibaldiego i zaczął publikować artykuły w czasopiśmie wydawanym przez partię generała. Chciał wziąć udział we włoskiej ekspedycji militarnej do Albanii. Rok później wstąpił do partii Partito Mazziniano[2].
W 1911 roku przeniósł się do Mediolanu. Tu w 1914 roku zetknął się z Benito Mussolinim, wydającym wówczas dziennik Popolo d'Italia. Podobnie jak Mussolini uważał, że Włochy powinny wziąć udział w I wojnie światowej po stronie państw Ententy[3]. Niezależnie od swojej działalności w Mediolanie uczestniczył w działalności nawołujących do udziału w wojnie tzw. Fascio Rivoluzionario d'Azione Internazionalista w Ferrarze[4].
W I wojnie światowej Italo Balbo służył w jednostkach alpejskich armii włoskiej. Trzykrotnie odznaczany, dosłużył się rangi kapitana. Po wojnie pozostawał zatrudniony przez armię aż do maja 1920 roku[5] ukończył studia w Istituto Superiore di Scienze Sociali "Cesare Alfieri" na uniwersytecie we Florencji (dzisiejszy wydział nauk politycznych)[6] i podjął pracę jako urzędnik bankowy w Ferrarze.
W styczniu 1921 roku związał się z ruchem faszystowskim w Ferrarze[7]. Był organizatorem bojówek, które atakowały lewicowych polityków i przeciwników Mussoliniego, działających w okolicach rodzinnej Ferrary. Balbo był także aktywny na szczeblu krajowym. W czasie marszu na Rzym (1922 rok), mimo młodego wieku był już jednym z ważniejszych działaczy faszystowskich, a w roku 1924 został szefem Faszystowskiej Milicji[8]. Rok później objął wysokie stanowisko w ministerstwie gospodarki.
W 1926 roku niemający pojęcia o lataniu Balbo otrzymał od Mussoliniego stanowisko sekretarza lotnictwa. W związku z tą nominacją Balbo w błyskawicznym tempie nauczył się pilotażu i zdobył ogólne wykształcenie w dziedzinie lotnictwa. Stał się głównym budowniczym włoskiego lotnictwa wojskowego. W 1928 roku otrzymał stopień generała lotnictwa, zaś rok później objął także stanowisko ministra lotnictwa[9].
Na początku lat 30. XX wieku postać Balbo uzyskała światowy rozgłos za sprawą dwóch przeprowadzonych przezeń grupowych przelotów przez Ocean Atlantycki. W 1930 roku, w czasie pierwszego z tych lotów, Balbo z 12 samolotami przeleciał z Orbetello we Włoszech do Rio de Janeiro w Brazylii, zaś podczas drugiego, w 1933 roku, 24 maszyny przeleciały z Rzymu do Nowego Jorku i Chicago. W tym samym roku Balbo został namiestnikiem włoskiej kolonii Libii[10].
28 czerwca 1940 roku nad Tobrukiem samolot z lecącym Italo Balbo został zestrzelony przez włoską obronę przeciwlotniczą. Władze włoskie podały oficjalną informację, iż zestrzelenie nastąpiło w wyniku pomyłki[11].
Przypisy
- ↑ Claudio G. Segre: Italo Balbo A Fascist Life. Berkeley: 1987, s. 6. ISBN 978-0-520-07199-5.
- ↑ Segre 1987 ↓, s. 14.
- ↑ Segre 1987 ↓, s. 18.
- ↑ Segre 1987 ↓, s. 19.
- ↑ Segre 1987 ↓, s. 28.
- ↑ Segre 1987 ↓, s. 29.
- ↑ Segre 1987 ↓, s. 42.
- ↑ Balbo Italo, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-10-21] .
- ↑ Biografja gen. Italo Balbo, „Skrzydlata Polska” (7), 1933, s. 238 [dostęp 2023-10-21] .
- ↑ Claudio G.C.G. Segre Claudio G.C.G., Italo Balbo and the Colonization of Libya, „Journal of Contemporary History”, 7 (3/4), 1972, s. 141–155, JSTOR: 259909 [dostęp 2023-10-21] (ang.).
- ↑ Zestrzelenie Italo Balbo – zamach czy pomyłka? [online], warhist.pl [dostęp 2023-10-20] .
Bibliografia
- Claudio G. Segre: Italo Balbo A Fascist Life. Berkeley: 1987. ISBN 978-0-520-07199-5.
- p
- d
- e
Pierwsi Marszałkowie Imperium | |
---|---|
Marszałkowie |
|
Marszałkowie lotnictwa |
|
Wielcy admirałowie |
|
- p
- d
- e
W dniu powstania |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
- (a) Jako premier w latach 1922-1929, 1922-1924, 1925-1929, 1926-1943, 1932-1936, 1933-1943 i 1943
pełnił jednocześnie urzędy ministra spraw zagranicznych, ministra wojny oraz ministra spraw wewnętrznych
- ISNI: 0000000110224030
- VIAF: 22151496
- LCCN: n80137703
- GND: 118885871
- BnF: 11992804s
- SUDOC: 02800552X
- SBN: RAVV064726
- NKC: jx20120127002
- BNE: XX1190528
- NTA: 073392693
- BIBSYS: 90354253
- CiNii: DA1412166X
- Open Library: OL935442A
- PLWABN: 9810573625805606
- NUKAT: n2006101632
- J9U: 987007258118905171
- PTBNP: 268347
- NSK: 000752808
- CONOR: 207715939
- BNC: 000142614
- ΕΒΕ: 150300
- BLBNB: 000740708
- PWN: 3873601
- Britannica: biography/Italo-Balbo
- Treccani: italo-balbo
- БРЭ: 1848143
- NE.se: italo-balbo
- SNL: Italo_Balbo
- Catalana: 0006952
- DSDE: Ítalo_Balbo
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 5460