John Patrick Foley

John Patrick Foley

Kardynał diakon
Ad maiorem Dei gloriam Na większą chwałę Bożą
Kraj działania	Stany Zjednoczone Watykan
Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1935 Darby
Data i miejsce śmierci	11 grudnia 2011 Filadelfia
Miejsce pochówku	Bazylika archikatedralna Świętych Piotra i Pawła w Filadelfii↗
Wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie
Okres sprawowania	2007–2011
Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu
Okres sprawowania	1984–2007
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	23 września 1961
Prezbiterat	19 maja 1962
Nominacja biskupia	5 kwietnia 1984
Sakra biskupia	8 maja 1984
Kreacja kardynalska	24 listopada 2007 Benedykt XVI
Kościół tytularny	S. Sebastiano al Palatino
Multimedia w Wikimedia Commons

John Patrick Foley (ur. 11 listopada 1935 w Darby w Pensylwanii, zm. 11 grudnia 2011 w Filadelfii) – amerykański duchowny rzymskokatolicki, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu w latach 1984–2007, wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie w latach 2007–2011^[1], kardynał.

Życiorys

W St. Joseph’s University w Filadelfii uzyskał bakalaureat z historii w 1957, a w St. Charles Borromeo Seminary w Overbrook (Filadelfia) dyplom z filozofii w 1958. Po otrzymaniu święceń kapłańskich 19 maja 1962 z rąk arcybiskupa Johna J. Krola w katedrze Świętych Piotra i Pawła w Filadelfii, został wikarym w kościele Najświętszego Serca w Manoa, Havertown. W 1963 został redaktorem filadelfijskiego pisma „Catholic Standard and Times”. Wyjechał na studia do Rzymu i nadal pracował dla tej gazety jako korespondent w czasie II soboru watykańskiego. W 1964 uzyskał licencjat z filozofii, a rok później doktorat na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu (Angelicum) w Rzymie, na podstawie pracy naukowej Natural Law, Natural Right and the Warren Court. W 1967 został ponownie redaktorem pisma „Catholic Standard and Times” i jednocześnie wykładowcą filozofii w St. Charles Borromeo Seminary. Współpracował w realizacji programów katolickich w radiu i telewizji. W 1970 został redaktorem naczelnym „Catholic Standard and Times” i pełnił tę funkcję aż do 1984.

5 kwietnia 1984 Jan Paweł II mianował go przewodniczącym Papieskiej Komisji (obecnie Rady) ds. Środków Społecznego Przekazu, podnosząc go do godności arcybiskupa tytularnego Neapolis in Proconsulari. Święcenia biskupie przyjął z rąk kardynała Krola w katedrze w Filadelfii 8 maja 1984. W latach 1984–1989 był przewodniczącym Rady Administracyjnej Watykańskiego Ośrodka Telewizyjnego. Był odpowiedzialny za Filmotekę Watykańską.

27 czerwca 2007 Benedykt XVI mianował go pro-wielkim mistrzem Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie.

Na konsystorzu, z nominacji Benedykta XVI, 24 listopada 2007 został włączony do grona kardynałów diakonów San Sebastiano al Palatino.

Otrzymał wiele odznaczeń, m.in. kilka doktoratów honoris causa uniwersytetów amerykańskich, a także nagród dziennikarskich.

8 lutego złożył na ręce papieża rezygnację z pełnionego stanowiska. 12 lutego 2011 powrócił jako rezydent do archidiecezji Filadelfii. 29 sierpnia 2011 papież przyjął jego rezygnację. Jego następcą został arcybiskup Edwin O’Brien^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Biografia w słowniku biograficznym Davida Cheneya