Kōshō

Imię japońskie

Kanji	孝昭天皇
Transkrypcja Hepburna	Kōshō tennō

Cesarz Japonii

Okres

od 21 lutego 475 p.n.e.
do 5 września 393 p.n.e.

Poprzednik

Itoku

Następca

Kōan

Dane biograficzne

Data śmierci

5 września 393 p.n.e.

Cesarz Kōshō (jap. 孝昭天皇 Kōshō tennō; pol. "Promieniejący Synowskim Przywiązaniem"; ur. 506 p.n.e., zm. 5 września 393 p.n.e.) – 5. cesarz Japonii^[1], według tradycyjnego porządku dziedziczenia^[2].

Późniejsze generacje włączyły to imię do listy władców Japonii, czyniąc go cesarzem pośmiertnie i wyznaczając go jako jednego z wczesnych suwerenów i przodków dynastii.

Kōshō panował od 21 lutego 475 p.n.e. do 5 września 393 p.n.e.^[3]

Trudno też określić, jakim obszarem Japonii rządził. Kōshō był prawdopodobnie jednym z wodzów plemiennego społeczeństwa we wczesnym okresie Yamato. Wyznaczenie jakichkolwiek dat okresu jego panowania jest trudne i jest on traktowany przez historyków jako "legendarny cesarz". Był on czwartym z ośmiu cesarzy, o których nie powstały żadne legendy. W Kojiki i Nihon-shoki zostały zapisane tylko jego imię i genealogia. Jego historyczne istnienie określa jedynie tradycja. Współczesne badania nie potwierdzają, aby taka osoba istniała.

Według Kojiki za życia nosił imię Mimatsuhikokaeshine no Mikoto (jap. 御真津日子訶恵志泥命 Święty i Nietykalny Potomek Słońca Dobrotliwy Pan Który Umacniał Potęgę). Po objęciu władzy osiadł we dworze Wakigami w okręgu Kazuraki. Pojął za żonę młodszą siostrę naczelnika okręgu Owari, którą była Yosotahobime no Mikoto (jap. 余曽多本毘売命 Dziewczyna Która Doświadczyła Łask). Miał z nią 2 synów:

Ameoshitarashihiko no Mikoto (jap. 天押帯日子命 Młodzian Który Stracił Zdolność Władania Niebianami)
Ooyamatotarashihikokunioshibito no Mikoto (jap. 大倭帯日子国押人命 Młodzian Godzien Wielkiego Yamato Który Zawładnął Krajem)

Według Kojiki zmarł w wieku 93 lat, według Nihongi w wieku 113 lat. Mauzoleum cesarza Kōshō znajduje się w Gose, prefektura Nara. Nazywa się ono Wakigami no Hakata no yama no e no misasagi ^[4].

Przypisy

↑ Kunaichō: 孝昭天皇 (5)
↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 4-5; Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial Family of Japan, p. 30.
↑ Titsingh, p. 4; Alexandrowicz, Jerzy et al. (1902). "Japonia," Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vol. 31, p. 625.
↑ Ponsonby-Fane, p. 418.

Bibliografia

Alexandrowicz, Jerzy and Jan Banzemer. (1902). Wielka encyklopedya powszechna ilustrowana, Vols. 31-32. Warszawa: Druk. Jezierski. OCLC 255159704
Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto, Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691

Cesarze Japonii

Epoka
Genshi (legendarna)

Okres Jōmon	Jimmu Suizei Annei Itoku Kōshō Kōan
Okres Yayoi	Kōrei Kōgen Kaika Sujin Suinin Keikō Seimu Chūai Jingū

Epoka
Kodai

Okres Kofun	Ōjin (270–310) Nintoku (313–399) Richū (400–405) Hanzei (406–410) Ingyō (411–453) Ankō (453–456) Yūryaku (456–479) Seinei (480–484) Kenzō (485–487) Ninken (488–498) Buretsu (498–506) Keitai (507–531) Ankan (531–536) Senka (536–539)
Okres Asuka	Kinmei (539–571) Bidatsu (572–585) Yōmei (585–587) Sushun (587–592) Suiko (593–628) Jomei (629–641) Kōgyoku (642–645) Kōtoku (645–654) Kōgyoku (655–661) Tenji (661–672) Kōbun (672) Tenmu (672–686) Jitō (686–697) Mommu (697–707) Gemmei (707–715)
Okres Nara	Genshō (715–724) Shōmu (724–749) Kōken (749–758) Junnin (758–764) Shōtoku (764–770) Kōnin (770–781) Kammu (781–806)
Okres Heian	Heizei (806–809) Saga (809–823) Junna (823–833) Ninmyō (833–850) Montoku (850–858) Seiwa (858–876) Yōzei (876–884) Kōkō (884–887) Uda (887–897) Daigo (897–930) Suzaku (930–946) Murakami (946–967) Reizei (967–969) En’yū (969–984) Kazan (984–986) Ichijō (986–1011) Sanjō (1011–1016) Go-Ichijō (1016–1036) Go-Suzaku (1036–1045) Go-Reizei (1045–1068) Go-Sanjō (1068–1073) Shirakawa (1073–1087) Horikawa (1087–1107) Toba (1107–1123) Sutoku (1123–1142) Konoe (1142–1155) Go-Shirakawa (1155–1158) Nijō (1158–1165) Rokujō (1165–1168) Takakura (1168–1180) Antoku (1180–1185) Go-Toba (1183–1198)

Epoka
Chūsei

Okres Kamakura	Tsuchimikado (1198–1210) Juntoku (1210–1221) Chūkyō (1221) Go-Horikawa (1221–1232) Shijō (1232–1242) Go-Saga (1242–1246) Go-Fukakusa (1246–1260) Kameyama (1260–1274) Go-Uda (1274–1287) Fushimi (1287–1298) Go-Fushimi (1298–1301) Go-Nijō (1301–1308) Hanazono (1308–1318) Go-Daigo (1318–1339)
Dwór północny i południowy	Kōgon (1331–1333) Kōmyō (1336–1348) Sukō (1348–1351) bezkrólewie Go-Kōgon (1352–1371) Go-En’yū (1371–1382) Go-Komatsu (1382–1392)
Okres Muromachi	Go-Murakami (1339–1368) Chōkei (1368–1383) Go-Kameyama (1383–1392) Go-Komatsu (1392–1412) Shōkō (1412–1428) Go-Hanazono (1428–1464) Go-Tsuchimikado (1464–1500) Go-Kashiwabara (1500–1526) Go-Nara (1526–1557)
Okres Azuchi-Momoyama	Ōgimachi (1557–1586) Go-Yōzei (1586–1611)

Epoka
Kinsei

Okres Edo	Go-Mizunoo (1611–1629) Meishō (1629–1643) Go-Kōmyō (1643–1654) Go-Sai (1655–1663) Reigen (1663–1687) Higashiyama (1687–1709) Nakamikado (1709–1735) Sakuramachi (1735–1747) Momozono (1747–1762) Go-Sakuramachi (1762–1771) Go-Momozono (1771–1779) Kōkaku (1780–1817) Ninkō (1817–1846) Kōmei (1846–1867)