Katarzyna Dzida-Hamela
| Data i miejsce urodzenia | 17 października 1968 |
|---|---|
| Zawód | operator dźwięku |
Katarzyna Dzida-Hamela (ur. 17 października 1968 w Cieszynie) – polska operatorka dźwięku.
Dwukrotna laureatka Nagrody za dźwięk na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz dwukrotna laureatka Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł w kategorii najlepszy dźwięk (ponadto czterokrotnie nominowana do tej nagrody). Wykładowczyni na Wydziale Reżyserii Dźwięku Uniwersytetu Muzycznego w Warszawie. Członkini Polskiej Akademii Filmowej[1].
Wybrana filmografia
jako operator dźwięku:
- U Pana Boga za piecem (1998)
- Tydzień z życia mężczyzny (1999)
- Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową (2000)
- Chłopaki nie płaczą (2000)
- Poranek kojota (2001)
- E=mc2 (2002)
- Pornografia (2003)
- Róża (2011)
- Jak się pozbyć cellulitu (2011)
- Wałęsa. Człowiek z nadziei (2013)
- Drogówka (2013)
- Wołyń (2016)
Nagrody i nominacje
- 1998 - Nagroda za dźwięk w filmie U Pana Boga za piecem na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni
- 1999 - nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł za dźwięk w filmie U Pana Boga za piecem
- 2000 - nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł za dźwięk w filmie Tydzień z życia mężczyzny
- 2002 - nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł za dźwięk w filmie Poranek kojota
- 2003 - Nagroda za dźwięk w filmie Pornografia za piecem na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni
- 2004 - Polska Nagroda Filmowa, Orzeł za dźwięk w filmie Pornografia
- 2012 - Polska Nagroda Filmowa, Orzeł za dźwięk w filmie Róża
- 2017 - nominacja do Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł za dźwięk w filmie Wołyń
Przypisy
- ↑ Katarzyna Dzida-Hamela w internetowej Bazie Filmu Polskiego. [dostęp 2015-08-31].
Kontrola autorytatywna (osoba):
Identyfikatory zewnętrzne:
- identyfikator osoby w bazie „Ludzie nauki” (dawnej): 232604
