Kolon

Ten artykuł od 2016-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kolon (z łac. colonus – 'wieśniak, rolnik' z colere 'uprawiać (ziemię)')^[1] – w starożytnym Rzymie dzierżawca działki ziemi od właściciela ziemskiego, w okresie cesarstwa chłop zależny od właściciela latyfundium, a z czasem zniewolony rolnik przypisany do ziemi (glebae adscripti). Kolonowie stanowili podstawę systemu kolonatu.

Na skutek postępującego upadku Cesarstwa w II wieku n.e. ograniczono podboje, co tym samym wiązało się ze spadkiem liczby niewolników, którzy stanowili tanią siłę roboczą, której deficyt wymusił reformę. Polegała ona na dzieleniu gruntów i osadzaniu na nich niewolników (zwanych servi casati)^[2], którzy oddawali panu część plonów. Jednak kolejny spadek liczby niewolników wymusił dzierżawienie ziemi wolnym chłopom – kolonom. Uiszczali oni odpowiedni czynsz dzierżawczy w naturze lub gotówce.