Lou Thesz

Lou Thesz

Zdjęcie Lou Thesza w gazecie St.Paul Armory Wrestling Program z 1953
Imię i nazwisko	Aloysius Martin Thesz
Data i miejsce urodzenia	24 kwietnia 1916 Banat, Michigan
Data i miejsce śmierci	28 kwietnia 2002 Orlando, Floryda
Współmałżonek	Evelyn Katherine Ernst (1937-1944) Fredda Huddleston Winter (do 1975) Charlie Catherine (od 1975)
Dzieci	Jeffa (syn), Roberta (syn), Patrick (syn)
Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy ringowe	Lajos Tiza[1]
Wzrost	188[2][1]
Masa ciała	102
Zapowiadany z	Saint Louis[3]
Trenerzy	Ed Lewis
Debiut	1932
Emerytura	1990

Aloysius Martin Thesz (ur. 24 kwietnia 1916 w Banat, Michigan, zm. 28 kwietnia 2002 w Orlando^[1]) – amerykański wrestler pochodzenia austro-węgierskiego lepiej znany pod swoim pseudonimem ringowym jako Lou Thesz^[4]. Wielokrotny mistrz świata różnych organizacji i trzykrotny zdobywca NWA World Heavyweight Championship – tytuł ten utrzymywał w sumie przez 10 lat, 3 miesiące i 9 dni (3749 dni), dłużej niż ktokolwiek inny w historii. Jest uważany za jednego z największych zapaśników wszech czasów^[5]. Pośród wielu osiągnięć w sporcie, jest między innymi uznawany za wynalazcę szeregu profesjonalnych ruchów i chwytów wrestlingu, takich jak niemiecki suples, STF i Thesz Press^[3]. Był jedną z największych legend w historii wrestlingu. Jest nazwany pionierem, który nie tylko opracował wiele nowych akcji, ale także dzięki któremu ewoluował cały wrestling^[6].

Życiorys

Urodził się we wsi Banat^[2] w stanie Michigan, w rodzinie rzymskokatolickiej jako syn imigrantów, którzy pochodzili z Austro-Węgier^[7]. W dzieciństwie wraz z rodziną przeniósł się do Saint Louis w stanie Missouri. Jego ojciec był robotnikiem, dbał o przyszłość syna i zapewnił mu lekcje zapasów w stylu grecko-rzymskim. Zaprocentowało to w późniejszej karierze wrestlera. W szkole średniej dołączył do klubu zapasów, gdzie odnosił wiele sukcesów.

Jako nastolatek trenował z Adem Santelem, legendą amatorskich zapasów, judo i wolnoamerykanki^[8]. W 1932, w wieku 16 lat zadebiutował na ringu profesjonalnych zapasów w Saint Louis w stanie Missouri^[9], gdzie trafił na Eda „Stranglera” Lewisa, żywą legendę wrestlingu i mistrza świata lat 20., który został jego trenerem i przekazał mu potrzebną wiedzę. Nawiązała się między nimi wielka przyjaźń^[7].

29 grudnia 1937, mając 21 lat, był już jedną z największych gwiazd terytorium Saint Louis, pokonując Everetta Marshalla i zdobył swój pierwszy tytuł mistrza świata - American Wrestling Association World Heavyweight Championship. Został najmłodszym mistrzem świata i do dziś nikt nie przebił jego osiągnięcia^[7].

Thesz był szefem promocyjnego koncernu. Został najważniejszym wrestlerem w Stanach Zjednoczonych i jednym z liderów National Wrestling Alliance. Jego Title Run trwał 2300 dni. W 1955 doszło do kontrowersji, kiedy Leo Nomellini pokonał Thesza przez wyliczenie i został uznany za nowego mistrza^[8]. Komisja z Kalifornii nie zgodziła się jednak z tym werdyktem. W związku z tym obydwaj zawodnicy byli uznawani za mistrzów. W finale Thesz pokonał w walce rewanżowej Nomelliniego i został jedynym mistrzem^[8]. Rok później definitywnie tytuł odebrał mu Whipper Billy Watson. Thesz szybko odzyskał pas i rozpoczął rywalizację z Édouardo Carpentierem^[8]. Tego samego roku Thesz jako pierwszy amerykański mistrz wyruszył do Japonii, gdzie stoczył walki z Rikidōzanem^[7]. W 1963 powrócił z emerytury i pokonał Buddy’ego Rogersa w walce o NWA World Heavyweight Championship i szósty raz w karierze został mistrzem świata^[7]. Wydarzenie to doprowadziło do powstania Capitol Wrestling Corporation (późniejsze World Wrestling Entertainment) jako oddzielnej federacji. Przez następne lata Lou Thesz pojawiał się w ringu tylko okazyjnie, ale mimo to zapisał się w historii wrestlingu jako ikona^[4].

Po wycofaniu się z ringu w 1990^[9] pozostał w biznesie związanym z wrestlingiem. Kilka razy pełnił rolę sędziego specjalnego. W 1981 był arbitrem pojedynku między Dustym Rhodesem a Rikiem Flairem^[4]. W swojej karierze wprowadził wiele nowych akcji wrestlingowych, które są używane do dzisiaj, na przykład niemiecki suples, STF i Thesz Press^[3].

Życie prywatne

Był trzy razy żonaty: z Evelyn Katherine Ernst (od 22 marca 1937 do 1944); Freddą Huddleston Winter (do 1975), z którą miał trzech synów: Jeffa, Roberta i Patricka; i Charlie Catherine (od 1975), z którą pozostał w związku do końca życia. Przez kilka lat hodował i tresował psy, a w 1944 mimo problemów ze zdrowiem został wcielony do armii^[6]. Nie brał udziału w bezpośrednich walkach na froncie i został zwolniony w 1946^[4].

Przez większość swojego późniejszego życia mieszkał w Virginia Beach w Wirginii. Napisał autobiografię zatytułowaną Hooker^[4]. Przeszedł potrójną operację wymiany zastawki aortalno-wieńcowej w dniu 9 kwietnia 2002 roku^[4]. Zmarł z powodu komplikacji kilka tygodni później, 22 kwietnia 2002 w Orlando w stanie Floryda^[1].

Mistrzostwa i osiągnięcia

• American Wrestling Association (Boston)
  • AWA World Heavyweight Championship (1 raz)^[8]
• American Wrestling Alliance (Indiana/Ohio/Colorado)
  • AWA World Heavyweight Championship (1 raz)^[8]
• International Wrestling Enterprise
  • TWWA World Heavyweight Championship (1 raz)^[8]
• Japan Wrestling Association
  • NWA International Heavyweight Championship (1 raz)
• Midwest Wrestling Association (Ohio)
  • MWA World Heavyweight Championship (1 raz)
• Montreal Athletic Commission
  • MAC World Heavyweight Championship (4 razy)
• National Wrestling Alliance
  • NWA World Heavyweight Championship (3 razy)^[8]
  • NWA Hall of Fame (klasa 2005)
• NWA All-Star Wrestling
  • NWA Pacific Coast Tag Team Championship (1 raz) – z Dory Funk The Outlaw
• NWA Mid-America
  • NWA Southern Junior Heavyweight Championship (2 razy)
  • NWA Southern Tag Team Championship (1 raz) – z Jackie Fargo
• National Wrestling Association
  • NWA World Heavyweight Championship (3 razy)^[8]
• Professional Wrestling Hall of Fame and Museum
  • Wprowadzony w 2002
• Southwest Sports, Inc.
  • Texas Heavyweight Championship (3 razy)
• Stampede Wrestling
  • Stampede Wrestling Hall of Fame
• St. Louis Wrestling Club
  • NWA World Heavyweight Championship (1 raz)
• Universal Wrestling Association
  • UWA World Heavyweight Championship (1 raz)
• World Championship Wrestling
  • WCW Hall of Fame (Wprowadzony w 1993 roku)
• Worldwide Wrestling Associates
  • WWA International Television Tag Team Championship (1 raz) – z Sailor Art Thomasem
  • WWA World Heavyweight Championship (1 raz)
• World Wrestling Federation/WWE
  • zwycięzca Legends Battle Royal (1987)
  • WWE Hall of Fame (Wprowadzony w 2016 roku)
• Inne tytuły
  • World Heavyweight Wrestling Championship (2 razy)
  • World Heavyweight Championship (Los Angeles) (2 razy)
• Cauliflower Alley Club
  • Iron Mike Mazurki Award (1998)^[8]
• George Tragos/Lou Thesz Professional Wrestling Hall of Fame^[8]
  • Wprowadzony w 1999 roku
• Missouri Sports Hall of Fame
  • Wprowadzony w 2002 roku
• Pro Wrestling Illustrated
  • Stanley Weston Award (1982)
• St. Louis Wrestling Hall of Fame
  • Wprowadzony w 2007 roku
• Wrestling Observer Newsletter
  • Wrestling Observer Newsletter Hall of Fame (wprowadzony w 1996 roku)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Lou Thesz w bazie IMDb (ang.)
• Lou Thesz w bazie Filmweb