Luděk Bukač

Luděk Bukač
Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1935
Uście nad Łabą

Data i miejsce śmierci

20 kwietnia 2019
Praga

Obywatelstwo

czeska

Pozycja

napastnik

Luděk Bukač (ur. 4 sierpnia 1935 w Uściu nad Łabą, zm. 20 kwietnia 2019 w Pradze) – czeski hokeista grający na pozycji napastnika, reprezentant Czechosłowacji, trener hokejowy. Znany z konsekwentnego stosowania praktyk i teorii w hokeju na lodzie. W latach 1998–1999 selekcjoner reprezentacji Polski.

Przebieg kariery klubowej

  • Czechosłowacja ČLTK Praga (1949–1958)
  • Czechosłowacja Sparta Praga (1959–1961)
  • Czechosłowacja Dukla Jihlava (1961–1963)
  • Czechosłowacja Sparta Praga (1963–1967)

Kariera

Luděk Bukač karierę rozpoczął w juniorach LTC Praga, skąd przeniósł się do ČLTK Praga, gdzie w 1949 roku rozpoczął profesjonalną karierę, w którym grał do 1958 roku. Następnie w 1959 roku został zawodnikiem Sparty Praga, z którym dwukrotnie zdobył Puchar Tatrzański (1959, 1960) oraz w sezonie 1960/1961 zdobył brązowy medal mistrzostw Czechosłowacji. Sukces ten powtórzył w następnym sezonie w barwach Dukla Jihlava, którego reprezentował w latach 1961–1963. Potem wrócił do Sparty Praga, z którym zdobył wicemistrzostwo (1967) oraz brązowy medal mistrzostw Czechosłowacji (1965) i w którym w 1967 roku zakończył karierę. Łącznie w ekstralidze czechosłowackiej w ciągu 13 sezonów rozegrał 330 meczów, w których strzelił 153 gole.

Kariera reprezentacyjna

Luděk Bukač łącznie w latach 1960–1963 w reprezentacji Czechosłowacji rozegrał 30 meczów, w których strzelił 11 goli. Z reprezentacją Czechosłowacji zdobył w Szwajcarii wicemistrzostwo świata (1961 – 7 meczów, 2 gole) oraz brązowy medal wicemistrzostwo świata (1963 – 5 meczów, 3 gole) w Sztokholmie.

Statystyki

Rok Drużyna Turniej Miejsce M G
1961  Czechosłowacja Int. - 2 0
1961  Czechosłowacja 2 7 2
1962  Czechosłowacja Int. - 9 4
1963  Czechosłowacja Int. - 7 2
1963  Czechosłowacja 3 5 3
Ogółem jako senior 30 11

Kariera trenerska

Luděk Bukač po zakończeniu kariery zawodniczej rozpoczął karierę trenerską, w której odnosił zdecydowanie większe sukcesy. W latach 1967–1969 trenował Spartę Praga, z którym w sezonie 1967/1968 zdobył brązowy medal mistrzostw Czechosłowacji. Następnie był trenerem VSŽ Koszyce (1969–1970) i Motoru Czeskie Budziejowice (1971–1973). W 1973 roku wrócił do Sparty Praga, z którym zdobył wicemistrzostwo (1974) i brązowy medal mistrzostw Czechosłowacji (1977) oraz Puchar Tatrzański w sezonie 1980. W 1980 roku odszedł z klubu.

W latach 1979–1980 był asystentem Karela Guta, a w latach 1980–1985 w reprezentacji Czechosłowacji, która pod wodzą Bukača odniosła szereg sukcesów na międzynarodowych imprezach: mistrzostwo (1985 jako gospodarz), wicemistrzostwo (1982, 1983) oraz brązowy medal mistrzostw świata (1981), a także srebrny medal igrzysk olimpijskich 1984 w Sarajewie oraz 3. miejsce w Canada Cup 1981.

Potem w latach 1986–1991 prowadził występującą wówczas w Grupie B mistrzostw świata reprezentację Austrii, która pod jego wodzą ani razu nie awansowała do Grupy A tego turnieju oraz wystąpiła na igrzyskach olimpijskich 1988 w Calgary (10. miejsce). Potem w latach 1991–1994 prowadził reprezentację Niemiec, która pod jego wodzą zajęła 6. miejsce na igrzyskach olimpijskich 1992 w Albertville oraz wystąpiła w trzech turniejach o mistrzostwo świata: (1992 – 6. miejsce, 1993 – 5. miejsce, 1994 – 9. miejsce)

W 1994 roku został selekcjonerem reprezentacji Czech, z którą w 1996 w austriackim Wiedniu zdobyła mistrzostwo świata. Po nieudanym dla reprezentacji Czech Pucharze Świata 1996, w którym odpadła w fazie grupowej, Bukač podał się do dymisji.

W 1997 roku wraz z Janem Eysseltem przyjechał do Polski, by objąć stanowisko dyrektora, a Eysselt selekcjonera reprezentacji Polski[1]. Po nieudanych mistrzostwach świata 1998 Grupy B w Słowenii, na których reprezentacja Polski zajęła 7. miejsce, Bukač zastąpił Jana Eysselta na stanowisku selekcjonera reprezentacji Polski, która pod jego wodzą zajęła 7. miejsce na mistrzostwach świata 1999 Grupy B w Danii. Po tym turnieju Luděk Bukač przeszedł na emeryturę.

Inna działalność

Luděk Bukač jeszcze w czasie kariery zawodniczej odbywał staże trenerskie w kanadyjskim klubie ligi CPHL – Oklahoma City Blazers w 1965 roku oraz w radzieckim CSKA Moskwa w 1966 roku. Jest także autorem około 30 artykułów naukowych i podręczników metodycznych, tym wraz z Vladimírem Šafaříkiem współautorem książki pt. Obrana v ledním hokeji (pl. Obrona w hokeju na lodzie). W Czechosłowacji i za granicą opublikował ponad 100 artykułów naukowych. Wykładał na seminariach i na uniwersytetach w Kanadzie, Szwecji, Finlandii, Szwajcarii, Włoch i Austrii. Po zakończeniu kariery trenerskiej był stałym gościem w studiu podczas transmisji meczów reprezentacji Czech podczas imprez międzynarodowych. W 2003 roku wziął udział w filmie dokumentalnym pt. Hokej v srdci – Srdce v hokeji (pl. Hokej w sercu – Serce w hokeju).

W 1991 roku wraz z synem Ludkiem jr. założył szkołę hokeja na lodzie, a w 1999 roku zgłosił chęć kandydowania na stanowiska prezesa Czeskiego Związku Hokeja na Lodzie (ČSLH)[2].

Zmarł 20 kwietnia 2019 roku w wieku 83 lat[3].

Sukcesy

Zawodnicze

Sparta Praga
Dukla Jihlava
Reprezentacyjne

Trenerskie

Sparta Praga
Reprezentacja Czechosłowacji
Reprezentacja Czech

Życie prywatne

Jego syn Luděk jr (ur. 1967) jest również trenerem hokejowym[4].

Publikacje

  • Obrana v lednim hokeji, Wydawnictwo „Olympia”, 1971[5].

Przypisy

  1. Sąsiedzka pomoc / HOKEJ. Ludek Bukac w Polsce [data dostępu: 1997-08-25]
  2. Pięćdziesiąt na pięćdziesiąt [data dostępu: 2009-03-02]
  3. Zemřel legendární trenér Luděk Bukač (†83) (cz.)
  4. Luděk Bukač – Eliteprospects.com (ang.)
  5. Obrana v lednim hokeji – Allegro.pl

Linki zewnętrzne

  • Oficjalna strona szkoły BukacHockey (ang.)
  • Luděk Bukač w bazie Eliteprospects.com (trenerzy) (ang.)
  • Luděk Bukač w bazie Eliteprospects.com (zawodnicy) (ang.)
  • p
  • d
  • e
Kariera szkoleniowa
  • p
  • d
  • e
  • Buckna (1938–39)
  • Buckna (1947–48)
  • Vodička (1949)
  • Herman (1950–51)
  • Tožička (1951–52)
  • Herman (1952–53)
  • Bouzek (1953–56)
  • Kostka (1956–57)
  • Rejda (1957–58)
  • Sýkora (1958–59)
  • Farda (1959–61)
  • Andršt (1961–62)
  • Anton (1962–64)
  • Bouzek (1964–66)
  • Pitner (1966–67)
  • Kostka (1967–73)
  • Gut (1973–80)
  • Bukač (1980–85)
  • Starší (1985–88)
  • Wohl (1988–90)
  • Neveselý (1990–91)
  • Hlinka (1991–93)
  • p
  • d
  • e
  • Hoffinger (1935–36)
  • Bell (1936–39)
  • Kießling (1947–52)
  • Aitken (1952–53)
  • Trottier (1954–57)
  • Kießling (1958–60)
  • Wild (1960)
  • Heyliger (1961–63)
  • Egen, Holderied, Unsinn (1963–65)
  • Reigle (1965–68)
  • Bouzek, Egen (1968–69)
  • Bouzek, Trautwein (1969–70)
  • Kießling (1971–74)
  • Unsinn (1975–77)
  • Rampf (1977–81)
  • Unsinn (1981–90)
  • Kühnhackl i Olejník (1990–92)
  • Bukač (1992–94)
  • Kingston (1994–98)
  • Zach (1998–04)
  • Poss (2004–05)
  • Krupp (2005–11)
  • Kölliker (2011–12)
  • Cortina (2012–15)
  • Sturm (2015–18)
  • Söderholm (od 2019)
  • p
  • d
  • e
  • Hlinka (1993–94)
  • Bukač (1994–96)
  • Hlinka (1996–00)
  • Augusta (2000–02)
  • Lener (2002–04)
  • Hlinka (2004)
  • Růžička (2004–05)
  • Hadamczik (2005–08)
  • Růžička (2008–10)
  • Hadamczik (2010–14)
  • Růžička (2014–15)
  • Vůjtek (2015–16)
  • Jandač (2016–18)
  • Říha (2018–20)
  • Pešán (2020–22)
  • Jalonen (od 2022)
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Kontrola autorytatywna (osoba):
Identyfikatory zewnętrzne:
  • Olympedia: 5000527