M39 (transporter opancerzony)

Ten artykuł od 2020-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

M39
Armored Utility Vehicle T41

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Typ pojazdu	transporter opancerzony
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	3 + 8 żołnierzy desantu
Historia
Prototypy	1944
Produkcja	1944–1945
Egzemplarze	640
Dane techniczne
Silnik	1 silnik gaźnikowy, 9-cylindrowy Continental R-975-C4 o mocy 460 KM przy 2400 obr./min.
Transmisja	mechaniczna
Poj. zb. paliwa	625 l
Pancerz	grubość: 13 – 79 mm
Długość	5,45 m
Szerokość	2,97 m
Wysokość	2,54 m
Prześwit	0,36 m
Masa	16 000 kg (bojowa)
Osiągi
Prędkość	95 km/h (po drodze)
Zasięg pojazdu	280 km (po drodze)
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	1,20 m
Rowy (szer.)	1,86 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 wielkokalibrowy karabin maszynowy M2HB kal. 12,7 mm (zapas amunicji – 900 szt.)
Użytkownicy
Stany Zjednoczone, Niemcy Zachodnie, Francja
Multimedia w Wikimedia Commons

M39 – gąsienicowy transporter opancerzony konstrukcji amerykańskiej z okresu II wojny światowej.

Historia

Gąsienicowy transporter opancerzony M39 powstał na bazie pojazdu T70, który był prototypem niszczyciela czołgów M18 Hellcat. Próby na poligonie wykazały, że jego zastosowanie może być utrudnione z powodu mniejszej ruchliwości pojazdów pomocniczych w batalionach niszczycieli czołgów. Postanowiono, tytułem próby, przebudować jeden prototyp, aby mógł spełniać zadanie pojazdu rozpoznawczego lub ciągnika-transportera. Z pojazdu zdjęto wieżę i przebudowano przedział bojowy. Próby poligonowe przebiegły pomyślnie. Zdecydowano, że konstrukcja pojazdu powinna umożliwiać łatwe przystosowanie go do jednej z dwóch ról: ciągnika dla armat przeciwpancernych M6 kal. 76,2 mm (oznaczonego T41) lub pojazdu dowodzenia i zwiadu (T41E1). Obie wersje różniły się tylko liczbą zamontowanych radiostacji.

Pod koniec czerwca 1944 roku, ciągnik T41 przyjęto do uzbrojenia. Planowano przebudowę 640 niszczycieli czołgów T70. W listopadzie 1944 nowy pojazd standaryzowano jako M39. Na specjalne żądanie wojsk walczących w Europie, powstało jeszcze 10 sztuk pojazdów T41E1. Wariantu tego nie standaryzowano.

Służba

Pojazdy M39 trafiły do uzbrojenia armii amerykańskiej w ostatnich miesiącach II wojny światowej. Zostały użyte w ostatnich walkach wojny. Po jej zakończeniu, Armia Amerykańska zrezygnowała z holowanych dział przeciwpancernych. Dostosowano je więc do roli transporterów opancerzonych oraz wozów dowódczych i zwiadowczych. W tej roli były używane w czasie wojny koreańskiej. Transportery M39 pozostawały w uzbrojeniu armii USA do 1957 roku. Dłużej pozostawały w uzbrojeniu armii Niemiec i Francji. Pewna ich liczba trafiła także do Ameryki Południowej.