Marian Przybylski

Marian Przybylski
Ilustracja
Marian Przybylski (1927)
pułkownik dyplomowany saperów pułkownik dyplomowany saperów
Data i miejsce urodzenia

15 lipca 1884
Nowy Sącz

Przebieg służby
Lata służby

do 1929, 1939

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Departament V MSWojsk.

Stanowiska

szef departamentu

Główne wojny i bitwy

kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Komandor Orderu Korony Rumunii Komandor Orderu Świętego Sawy (Serbia)
Multimedia w Wikimedia Commons

Marian Emil Przybylski herbu Nowina (ur. 15 lipca 1884 w Nowym Sączu, zm. ?) – pułkownik dyplomowany saperów, inżynier Wojska Polskiego, konsul honorowy Rumunii w Katowicach od 1935 roku[1].

Życiorys

Marian Emil Przybylski urodził się 15 lipca 1884 roku w rodzinie Wacława i Marii z d. Kropiwnickiej[2][3]. Legitymował się herbem Nowina[4]. Ukończył studia na Politechnice Lwowskiej z tytułem inżyniera[5].

Z dniem 2 listopada 1918 roku przydzielony do Dowództwa Okręgu Linii Kolejowych Radom. 20 maja 1919 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana, z zaliczeniem do I Rezerwy armii, z jednoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny aż do demobilizacji[6]. W marcu 1919 roku został zastępcą podpułkownika Jana Haluch-Brzozowskiego, szefa Oddziału III Kolejowego Naczelnego Dowództwa WP. W lutym 1920 roku został zastępcą podpułkownika Haluch-Brzozowskiego, szefa Szefostwa Kolejnictwa Polowego Naczelnego Dowództwa WP[7]. 30 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w korpusie wojsk kolejowych, w grupie oficerów byłej cesarskiej i królewskiej armii[8]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Oddziale IV Sztabu Generalnego, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 2 pułk wojsk kolejowych[9]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów kolejowych. Na liście starszeństwa wyprzedzali go pułkownicy: Edward Wereszczyński (lokata 1), Edmund Pedenkowski (2), Marian Eugeniusz Kozłowski (3), inż. Józef Szyman (4), Mikołaj Kolankowski (5) i Kazimierz Hertel (6)[10]. 3 listopada 1922 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza II Kursu Doszkolenia. 15 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie na stanowisko szefa sztabu[5]. Będąc słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej oraz pełniąc służbę sztabową pozostawał oficerem nadetatowym 2 pułku saperów kolejowych w Jabłonnie[11][12].

Płk Marian Przybylski (1933)

Na początku lipca został mianowany pełniącym obowiązki szefa Departament V Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[13][14]. Od stycznia do lutego 1927 był redaktorem naczelnym miesięcznika Przegląd Wojskowo-Techniczny. Z dniem 11 stycznia 1928 roku został przeniesiony w stan nieczynny na okres dwunastu miesięcy[15]. Z dniem 4 grudnia 1928 roku został przeniesiony z korpusu oficerów saperów kolejowych do korpusu oficerów inżynierii i saperów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 31,01. lokatą. 11 stycznia 1929 roku przedłużono mu stan nieczynny na dalszych dwanaście miesięcy[16]. Z dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I został przeniesiony w stan spoczynku z dniem 30 czerwca 1929[17]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Królewska Huta. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[18].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był szefem kolejnictwa Armii „Kraków”[19].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 288.
  2. ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
  3. ↑ Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 2015-04-03].
  4. ↑ Marian Emil Przybylski h. Nowina. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-04-10].
  5. ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 4.
  6. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 74 z 8 lipca 1919 roku, poz. 2414, 2415.
  7. ↑ Regina Czarnecka, Organizacja Sztabu Generalnego WP (Naczelnego Dowództwa WP) w latach 1918-1921, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 26 z 2003.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 30 z 11 sierpnia 1920 roku, poz. 740.
  9. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 371, 832.
  10. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 265.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 586.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 41, 899, 905.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 4 lipca 1925 roku, s. 358.
  14. ↑ Lista oficerów Sztabu Generalnego, Oddział V Sztabu Generalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku), Drukarnia Sztabu Generalnego, Warszawa 1926, s. 5.
  15. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 20 stycznia 1928 roku, s. 11.
  16. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 10, 32.
  17. ↑ Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 140, Nr 9 z 27 kwietnia 1929. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 
  18. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 349, 944.
  19. ↑ Władysław Steblik, Armia „Kraków” 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. II, ISBN 83-11-07434-8, s. 24, 674. Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Wydawnictwo Lubelskie, wyd. II, Warszawa 1986, ISBN 83-222-0377-2, s. 311.
  20. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 28.
  21. ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 3.

Bibliografia

  • Inż. Marjan Emil Przybylski. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.3-302 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-05].
  • Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
  • Rocznik oficerski rezerw 1934.