Nóż introligatorski

Ten artykuł od 2015-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Nóż introligatorski – osadzony w rękojeści nóż z wysokogatunkowej stali. Służy do cięcia (krojenia) papieru, kartonów, tektury, skóry, złotej folii itp.

• Nóż do papieru i kartonu – ostrze noża jest sfazowane z prawej strony, a lewa pozostaje płaska, by dolegała do linii stalowej, wzdłuż której następuje cięcie^[a].
• Nóż do tektury (otnik) – wykonany z wąskiej taśmy stalowej, zakończonej spiczastym ostrzem sfazownym z czterech stron, przez co ostrze tworzy w przekroju wydłużony romb. Rękojeść jest pogrubiona w części środkowej, ułatwiając mocny chwyt.
• Nóż do skóry – szerokie ostrze z elastycznej stali, osadzone w płaskim trzonku. Rozróżnia się:

1. Wzór wiedeński - o ukośnie zakończonym ostrzu
2. Wzór paryski - o ostrzu prostopadłym do ścian bocznych
   

Faza w obu wzorach noża jest jednostronna – z prawej (wiedeński) lub górnej (paryski) strony.

• Nóż do płatków złota – długi, szeroki nóż dwustronny, o nieco stępionym ostrzu i zaokrąglonym końcu.

Uwagi