Paleoekologia

Ten artykuł od 2010-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji: kwiecień 2008. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Paleoekologia – dziedzina nauki, będąca kierunkiem paleontologii oraz dziedziną ekologii ewolucyjnej, badająca ekologię kopalnych gatunków roślin i zwierząt czy ekosystemów.

Zajmuje się m.in. rekonstruowaniem budowy i funkcjonowania zbiorowisk roślin, warunków środowiska (zwłaszcza klimatu) w minionych epokach geologicznych, badaniem zależności między budową oraz funkcjami organizmów kopalnych a ich przystosowaniem się do środowiska oraz warunkami ekologicznymi ich życia. Badania paleoekologiczne wykonywane są na podstawie:

• szczątków roślin i zwierząt,
• analizy pyłkowej (palinologia),
• datowania w stosunku do organizmów kopalnych i warstw sedymentacyjnych,
• fizycznych pomiarów prób skał, minerałów i powietrza (uwięzionego np. w bursztynie lub lodzie),
• metod izotopowych, analizy chemicznej,
• metod mineralogicznych i geologicznych.

Paleoekologia jest stosunkowo nową dziedziną wiedzy: pierwszy podręcznik paleoekologii napisał rosyjski paleontolog Roman F. Hecker(inne języki) (1957, wydanie francuskie 1960)^[1], a w języku angielskim – Derek Ager w r. 1963^[2].

Zobacz też

• paleobotanika

Przypisy