Pawężnicy
Pawężnicy – w średniowieczu żołnierze piechoty wyposażeni w pawęże, czyli duże tarcze w kształcie czworokąta.
Pawężnicy pełnili ważną rolę w wojsku husytów[1]. Od połowy XV wieku w wojsku polskim. Przeciętnie w skład polskiej roty pieszej wchodziło 20% pawężników, do zadań których należała osłona kuszników. Od końca XV wieku ich liczba w piechocie polskiej stopniowo malała. W pierwszej połowie XVI wieku zastąpieni przez pieszych pikinierów.
Zobacz też
- tarczownik
Przypisy
- ↑ Kwaśniewicz 1993 ↓, s. 129.
Bibliografia
- Włodzimierz Kwaśniewicz: Od rycerza do wiarusa czyli słownik dawnych formacji, funkcji, instytucji i stopni wojskowych. Zielona Góra: Lubuska Oficyna Wydawnicza, 1993.
- Mała Encyklopedia Wojskowa, Warszawa, 1970, tom II.
- p
- d
- e
Okresy | |
---|---|
Rodzaje wojsk |
|
Formacje wojskowe |
|
Wojskowi | |
Najważniejsze bitwy | |
Najważniejsze oblężenia |
|