Pierścienie Lieseganga
Pierścienie Lieseganga – chemiczny proces oscylacyjny polegający na powstawaniu rozdzielonych warstw strąconego osadu. Do powstania pierścieni Lieseganga dochodzi przy nieobecności konwekcji i określonych stężeniach związków. Zjawisko to opisał jako pierwszy Raphael Liesegang w 1896 roku[1][2]. Zazwyczaj pierścienie Lieseganga obserwuje się w układach, a w których jeden z reagentów (np. chlorek kobaltu(II)) znajduje się w żelu, a drugi (np. woda amoniakalna) naniesiony jest miejscowo w postaci płynnej[3][4]. Liesegang w oryginalnym doświadczeniu wykorzystywał żel z dodatkiem dichromianu potasu oraz roztwór azotanu srebra[5].
Przypisy
- ↑ R.E.R.E. Liesegang R.E.R.E., Ueber einige Eigenschaften von Gallerten, „Naturwissenschaftliche Wochenschrift”, 30, 11, 1896, s. 353-362 [dostęp 2019-01-08] .
- ↑ KrzysztofK. Orliński KrzysztofK., Pierścienie Lieseganga - fascynujące twory natury [online], Młody Technik, e-suplement, styczeń 2011 [dostęp 2019-01-08] .
- ↑ TomaszT. Pluciński TomaszT., Pierścienie Lieseganga [online], 2 lipca 2004 [dostęp 2019-01-08] .
- ↑ KrzysztofK. Orliński KrzysztofK., Tworzenie pierścieni Lieseganga [online], Młody Technik, e-suplement, styczeń 2011 [dostęp 2019-01-08] .
- ↑ MarekM. Ples MarekM., Porządek z chaosu. O samoorganizacji i pierścieniach Lieseganga, „Chemia w Szkole”, 1/2016, s. 15-19 [dostęp 2019-01-08] .
 | Zobacz multimedia związane z tematem: Pierścienie Lieseganga |
