Pierre Rode : Życiorys, Przypisy, Linki zewnętrzne Wikipedia, wolna encyklopedia

Pierre Rode

Imię i nazwisko

Jacques-Pierre Joseph Rode

Data i miejsce urodzenia

16 lutego 1774
Bordeaux

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1830
Château de Bourbon k. Damazan

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

skrzypek, kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons

Jacques-Pierre Joseph Rode (ur. 16 lutego 1774 w Bordeaux, zm. 25 listopada 1830 w Château de Bourbon koło Damazan^[1]^[2]) – francuski skrzypek i kompozytor.

Życiorys

W latach 1780–1788 uczył się gry na skrzypcach u André-Josepha Fauvela, jako skrzypek zadebiutował publicznie w wieku 12 lat^[2]. W 1787 roku wyjechał z Fauvelem do Paryża, gdzie został uczniem Giovanniego Battisty Viottiego, w 1790 roku zagrał partię solową w XIII Koncercie skrzypcowym Viottiego^[1]^[2]. W 1792 roku był wykonawcą ostatnich koncertów skrzypcowych Viottiego^[1]^[2]^[3]. Od 1789 do 1792 roku grał jako skrzypek w paryskim Théâtre de Monsieur^[2]. W 1795 roku został zatrudniony na stanowisku wykładowcy w Konserwatorium Paryskim, jednak wkrótce potem wyjechał z koncertami do Holandii i Niemiec^[1]^[2]. Gościł także wraz z Viottim w Anglii, skąd jednak w 1798 roku wydalono ich z powodów politycznych^[2]. W 1799 roku wrócił do Paryża, gdzie wykładał w konserwatorium i grał jako solista w Opéra de Paris^[1]^[2]. Odbył podróż do Hiszpanii, gdzie poznał Luigiego Boccheriniego^[1]^[3]. W 1800 roku został nadwornym skrzypkiem Napoleona Bonapartego, w 1803 roku koncertował w Niemczech, następnie w latach 1804–1808 przebywał w Petersburgu na dworze cara Aleksandra I^[1]^[2]. Po powrocie do Paryża nie cieszył się już popularnością^[1]^[2]. W latach 1811–1812 odbył tournée koncertowe po Europie, podczas pobytu w Wiedniu wspólnie z arcyksięciem Rudolfem Habsburgiem wykonał Sonatę skrzypcową G-dur op. 96 Ludwiga van Beethovena^[1]^[2]. Po ślubie w 1814 roku zamieszkał w Berlinie^[1]. W 1819 roku wrócił do Francji i wycofał się z życia publicznego, osiadając w Bordeaux^[1]. Ostatni raz wystąpił publicznie w 1828 roku, nie odnosząc jednak sukcesu^[1]^[2]^[3].

Za życia ceniony był jako wirtuoz, przedstawiciel francuskiej szkoły skrzypcowej^[1]^[2]. Skomponował 13 koncertów skrzypcowych, 12 kwartetów smyczkowych, 24 duety na 2 skrzypiec, 24 kaprysy^[2]. Wspólnie z Baillotem i Kreutzerem napisał podręcznik gry na skrzypcach Méthode de Violon (wyd. Paryż 1803)^[1]^[2]^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 427–428. ISBN 978-83-224-0837-7.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3014. ISBN 0-02-865530-3.
↑ ^a ^b ^c ^d John Michael Cooper: Historical Dictionary of Romantic Music. Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 521. ISBN 978-0-8108-7230-1.