Pierre de Bonzi
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 15 kwietnia 1631 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 11 lipca 1703 | ||
| Arcybiskup Narbony | |||
| Okres sprawowania | 1674–1703 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Sakra biskupia | 12 grudnia 1660 | ||
| Kreacja kardynalska | 22 lutego 1672 | ||
| Kościół tytularny | |||
| |||
| Data konsekracji | 12 grudnia 1660 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | François de Bosquet | ||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Michel Tuboeuf | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Pierre de Bonzi (ur. 15 kwietnia 1631 we Florencji, zm. 11 lipca 1703 w Montpellier) – francuski kardynał.
Życiorys
Urodził się 15 kwietnia 1631 roku we Florencji, jako syn Francesca Bonziego i Cristiny Riario[1]. 7 czerwca 1660 roku został wybrany biskupem Béziers, a 12 grudnia przyjął sakrę[2]. Pełnił funkcję ambasadora Francji w Toskanii (1661), Wenecji (1662–1668), Polsce (1669) i Hiszpanii (1670)[1]. W 1671 roku został arcybiskupem Tuluzy, otrzymując jednocześnie władzę nad Langwedocją, którą jednak utracił wskutek intryg wynikłych z jego relacji z panną de Gange[1]. 22 lutego 1672 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Sant’Onofrio[2]. W 1674 roku został przeniesiony do archidiecezji Narbony[2]. Zmarł 11 lipca 1703 roku w Montpellier[1].
