Piotr II de Courtenay

Ten artykuł od 2023-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Cesarz Łaciński
jako Piotr

Okres

od 1216
do 1217

Koronacja

9 kwietnia 1217

Poprzednik

Henryk Flandryjski

Następca

Robert I
(Robert de Courtenay)

Dane biograficzne

Dynastia

Kapetyngowie

Data śmierci

1219

Ojciec

Piotr I de Courtenay

Matka

Elżbieta

Żona

1. Agnieszka I de Nevers
2. Jolanta Flandryjska

Dzieci

z Agnieszką de Nevers:
Matylda de Courtenay;
z Jolantą Flandryjską:
Filip,
Robert I,
Henryk,
Baldwin II,
Małgorzata,
Elżbieta,
Jolanta,
Eleonora,
Maria,
Agnieszka

Multimedia w Wikimedia Commons

Piotr II de Courtenay (zm. 1219) – cesarz Cesarstwa Łacińskiego w latach 1216–1217.

Był najstarszym synem Piotra I, pana de Courtenay (zm. 1183), najmłodszego syna króla Francji – Ludwika VI Grubego i Adelajdy de Maurienne. Jego matką była Elżbieta, dziedziczka de Courtenay.

Piotr II po raz pierwszy ożenił się z Agnieszką de Nevers, dzięki której został władcą trzech hrabstw Nevers, Auxerre i Tonnerre. Jego drugą żoną została Jolanta Flandryjska (zm. 1219), siostra Baldwina I i Henryka Flandryjskich, którzy byli kolejno pierwszym i drugim władcą Łacińskiego Cesarstwa Konstantynopola. W 1190 Piotr towarzyszył swojemu kuzynowi – królowi Francji, Filipowi Augustowi, w czasie III krucjaty. W 1209 i 1211 walczył zaś razem ze swoim bratem Robertem przeciw albigensom w czasie krucjaty przeciwko nim. Brał udział w oblężeniu Lavaur i w bitwie pod Bouvines (1214).

Kiedy w 1216 jego szwagier – cesarz Henryk, zmarł nie spłodziwszy wcześniej synów, Piotr został wybrany na jego następcę i z małą armią wyruszył z Francji, żeby objąć tron. 9 kwietnia 1217 w Rzymie został koronowany przez papieża Honoriusza III i wyruszył statkami do Konstantynopola. Po drodze jednak został uwięziony przez despotę Epiru – Teodora Dukasa Komnena, jego uwięzienie trwało dwa lata, a po tym czasie Piotr zmarł. Mimo że nigdy nie objął rządów nad cesarstwem, w jego imieniu rządziła Jolanta, a tron przeszedł kolejno na ich dwóch synów Roberta i Baldwina.

Potomstwo

Z Agnieszką de Nevers, Piotr miał tylko jedną córkę:

Mahaut (Maud, Matyldę) de Courtenay (zm. 1254), hrabinę Nevers, Auxerre i Tonerre.

Z Jolantą Flandryjską, Piotr miał 10 dzieci:

Filipa (zm. 1226), markiza Namur,
Roberta I (zm. 1228), cesarza Konstantynopola,
Henryka (zm. 1229), markiza Namur,
Baldwina II (zm. 1273), cesarza Konstantynopola,
Małgorzatę, markizę Namur, żonę Raula d’Issoudun, potem Henryka, hrabiego Vianden,
Elżbietę, żonę Waltera, hrabiego Bar, potem Eudesa, pana Montagu,
Jolantę, żonę Andrzeja II, króla Węgier,
Eleonorę, żonę Filipa de Montfort, lorda Tyru,
Marię, żonę Teodora I Laskarysa, cesarza Nicei,
Agnieszkę, żonę Gotfryda II Villehardouin, księcia Achai.

Herby

Rodu de Courtenay

Cesarstwa Łacińskiego

Cesarze Łacińscy

Władcy Cesarstwa Łacińskiego	Baldwin I Flandryjski (1204–1205) Henryk Flandryjski (1205–1216) Piotr II de Courtenay (1217) Robert I de Courtenay (1217–1228) Baldwin II (1228–1261) Jan z Brienne (1231–1237)
Tytularni cesarze łacińscy	Baldwin II (1261–1273) Filip I de Courtenay (1273–1283) Katarzyna I de Courtenay (1283–1308) Karol de Valois (1302–1308) Katarzyna II de Valois (1308–1346) Filip I z Tarentu (1313–1332) Robert II z Tarentu (1346–1364) Filip II z Tarentu (1364–1373) Jakub de Baux (1373–1383)

Władcy państw greckich w latach 1204–1479

Cesarstwo Łacińskie 1204–1261	Baldwin I Flandryjski (1204–1205) Henryk Flandryjski (1205–1216) Piotr de Courtenay (1217) Robert de Courtenay (1217–1228) Jolanta (1217–1219) Baldwin II (1228–1261) Jan z Brienne (1231–1237)
Cesarstwo Nicejskie 1204–1261	Teodor I Laskarys (1204–1221) Jan III Dukas Watatzes (1221–1254) Teodor II Laskarys (1254–1258) Jan IV Laskarys (1258–1261) Michał VIII Paleolog (1259–1282)
Cesarstwo Bizantyńskie 1261–1453	Michał VIII Paleolog (1259–1282) Andronik II Paleolog (1282–1328) Andronik III Paleolog (1328–1341) Jan V Paleolog (1341–1391) Jan VI Kantakuzen (1347–1354) Mateusz Kantakuzen (1353–1357) Andronik IV Paleolog (1376–1379) Jan VII Paleolog (1390) Manuel II Paleolog (1391–1425) Jan VIII Paleolog (1425–1448) Konstantyn XI Paleolog (1448–1453)
Cesarstwo Trapezuntu 1204–1461	Aleksy I Dawid I Andronik I Gidos Jan I Manuel I Andronik II Jerzy Jan II Teodora Jan II Aleksy II Andronik III Manuel I Bazyli Irena Paleolog Anna Anachutlu Michał Anna Anachutlu Jan III Michał Aleksy III Manuel III Aleksy IV Jan IV Dawid II
Królestwo Tesaloniki 1204–1224	Bonifacy z Montferratu (1204–1207) Demetriusz (1204–1224)
Cesarstwo Tesaloniki 1227–1246	Teodor Angelos Dukas Komnen (1227–1230) Manuel Angelos Dukas Komnen (1230–1237) Jan Angelos Dukas Komnen (1237–1244) Demetriusz Angelos (1244–1246)
Despotat Epiru 1205–1449	Michał I Angelos (1205–1215) Teodor Angelos (1215–1230) Michał II Angelos (1230–1271) Nicefor I Angelos (1271–1296) Tomasz I Angelos (1296–1318) Mikołaj Orsini (1318–1323) Jan II Orsini (1223–1335) Nicefor II Orsini (1335–1337, 1339–1340, 1356–1359) Symeon Sinisza (1359–1366) Gjin Bua Spata (1359–1399, w południowym Epirze) Tomasz II Preljubowicz (1366–1384) Maria Angelina (1384–1385) Esau Buondelmonti (1384–1408) Karol I Tocco (1399–1429) Karol II Tocco (1429–1449)
Tesalia 1271–1318	Jan I Angelos (1271–1289) Konstantyn Angelos (1289–1303) Jan II Angelos (1303–1318) Jan II Orsini (1332–1335) Nicefor II Orsini (1356–1359) Symeon Sinisza (1359–ok.1370) Jan Urosz (ok.1370–ok.1373)
Hrabstwo Kefalenii 1194–1479	Maio I Orsini (1194–1238) Maio II Orsini (1238–1264) Ryszard Orsini (1264–1304) Jan I Orsini (1304–1318) Mikołaj Orsini (1318–1323) Jan II Orsini (1323–1324) Leonardo I Tocco (1357–1376) Carlo I Tocco (1376–1429) Carlo II Tocco (1429–1448) Leonardo III Tocco (1448–1479)
Księstwo Aten 1204–1460	Otto de la Roche (1205–1225) Gwido I de la Roche (1225–1263) Jan I de la Roche (1263–1280) Wilhelm I de la Roche (1280–1287) Gwido II de la Roche (1287–1308) Walter V z Brienny (1308–1311) Joanna z Châtillon (1311) Roger Deslaur (1311–1312) Manfred Aragoński (1312–1317) Wilhelm II Aragoński (1317–1338) Jan II Aragoński (1338–1348) Fryderyk I (książę Aten) (1348–1355) Fryderyk III Sycylijski (1355–1377) Maria Sycylijska (1377–1388) Piotr IV Aragoński (1381–1387) Jan z Uturbia (1380–1388) Nerio I Acciaiuoli (1388–1394) Franciszka Acciaiuoli (1394–1395) Antoni I Acciaiuoli (1394–1435) Nerio II Acciaiuoli (1435–1439 i 1441–1451) Antoni II Acciaiuoli (1439–1441) Franciszek I Acciaiuoli (1451–1455) Klara Zorzi (1451–1455) Franciszek II Acciaiuoli (1455–1460)
Księstwo Achai 1205–1432	Wilhelm I z Champlitte (1205–1209) Gotfryd I Villehardouin (1209–1228) Gotfryd II Villehardouin (1228–1246) Wilhelm II Villehardouin (1246–1278) Karol I Andegaweński (1278–1285) Karol II Andegaweński (1285–1289) Izabela z Villehardouin (1289–1297 i 1301–1307) Florens z Hainaut (1289–1297) Filip Sabaudzki (1301–1307) Filip I z Tarentu (1307–1313) Matylda z Hainaut (1313–1318) Ludwik Burgundzki (1313–1316) Robert z Tarentu (1318–1322) Jan de Gravina (1322–1333) Robert z Tarentu (1333–1364) Filip II z Tarentu (1364–1373) Joanna (1373–1381) Jakub de Baux (1381–1383) Karol III (1383–1386) Piotr z St. Superan (1396–1402) Maria Zaccaria (1402–1404) Centurion II Zaccaria (1404–1432)
Despotat Morei 1308–1460	Michał Kantakuzen (1308–1316) Andronik Asen (1316–1322) Manuel Kantakuzen (1348–1380) Mateusz Kantakuzen (1380–1383) Demetriusz I Kantakuzen (1383) Teodor I Paleolog (1383–1407) Teodor II Paleolog (1407–1443) Konstantyn Paleolog (1428–1449) Demetriusz II Paleolog (1428–1460) Tomasz Paleolog (1449–1460)