Pluton (mitologia rzymska)

Zobacz hasło Pluton w Wikisłowniku

Pluton (gr. Πλούτων Ploútōn, od πλοῦτος ploûtos – bogactwo) – w mitologii rzymskiej uosobienie płodności ziemi, bogactwa, oraz wszelkich metali szlachetnych. Bóstwo pierwotnie utożsamiane z greckim Plutosem, później jeden z przydomków Hadesa.

W wierzeniach Rzymian był synem Saturna i Ops, bratem Jowisza, Neptuna, Ceres, Westy i Junony oraz małżonkiem Prozerpiny.

W mitologii rzymskiej groźny bóg świata podziemnego, identyfikowany z Dis Paterem. Składano mu ofiary ze zwierząt o ciemnej sierści (czarnych jagniąt lub świń).

Bibliografia

  • Andrzej M.A.M. Kempiński Andrzej M.A.M., Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich, Warszawa: Iskry, 2001, ISBN 83-207-1629-2, OCLC 297716845 .
  • Joël Schmidt, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Katowice: Książnica, 1996, ISBN 83-7132-266-6
  • p
  • d
  • e
Religia i mitologia rzymska
Główni bogowie
  • Apollo
  • Ceres
  • Diana
  • Fortuna
  • Janus
  • Junona
  • Jupiter
  • Kwiryn
  • Luna
  • Mars
  • Merkury
  • Minerwa
  • Neptun
  • Pluton
  • Roma
  • Sol
  • Wenus
  • Westa
  • Wulkan
Inni bogowie i pomniejsze bóstwa
Personifkacje
Legendarni założyciele
Kapłani
Wierzenia i praktyki
  • Universalis: pluton-religion-romaine
  • Catalana: 0051567
  • DSDE: Pluton