Prawo podatkowe

Prawo podatkowe – ogół przepisów regulujących zasady powstawania, ustalania oraz wygasania zobowiązań podatkowych oraz obowiązki podatników, płatników i inkasentów poszczególnych podatków. Prawo podatkowe stanowi także o obowiązujących procedurach, które winny być przestrzegane przez organy podatkowe oraz strony w trakcie postępowania podatkowego i wykonywania innych czynności zmierzających do ustalenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego i skutecznego poboru podatku.

Prawo podatkowe jest jedną z podgałęzi prawa finansowego, przez część przedstawicieli doktryny prawa uważana za odrębny dział.

Pojęcie prawa podatkowego w Polsce

W Polsce prawo podatkowe tworzą:

  • Konstytucja RP z 2 kwietnia 1997 r. stanowiąca w art. 84, iż: „Każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie”, ustawy podatkowe i przepisy wykonawcze wydane na ich podstawie. Ustawami podatkowymi są:
    • Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651) normująca zagadnienia zobowiązań podatkowych, informacji podatkowych, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej i czynności sprawdzających oraz tajemnicy skarbowej. Ordynacja jest ustawą z zakresu prawa postępowania.
    • Ustawy materialnego prawa podatkowego bezpośrednio regulujące prawa i obowiązki podmiotów prawa w zakresie każdego z podatków, m.in.:
      • Ustawa o podatku od towarów i usług

Klasyfikacja podatków

Podatki klasyfikuje się pod względem następujących kryteriów:

  • przedmiot opodatkowania:
  • wymiar i pobór podatków, przerzucalność świadczenia podatkowego, zdolność świadczenia:
    • pośrednie – podatek wymierzany jest podmiotowi, który w rzeczywistości go „nie uiszcza” (podatek od towarów i usług, akcyza)
    • bezpośrednie – podatek jest wymierzany podmiotowi i on ponosi zarazem jego ciężar (PIT, CIT)
  • podział wpływów z podatków między poszczególne budżety:
  • rodzaj obciążonego elementu konstrukcyjnego podatku:
    • osobowe
    • rzeczowe
  • rodzaj stawki podatkowej:
    • kwotowe
    • proporcjonalne (stałe)
    • procentowe (wyszczególniona zostaje skala podatkowa)

Przerzucalność podatkowa

To przesuwanie ciężaru podatku przez podatnika na inne podmioty. Może być różna w zależności od wielkości przerzuconego ciężaru:

  • częściowa
  • całkowita
  • nadmierna.

Przerzucalność występuje, gdy ustawa podnosi stawki podatkowe lub ustala nowy podatek. Procedury przerzucania nie są korzystne m.in. z punktu zasady sprawiedliwości podatkowej.

Przerzucalność można podzielić ze względu na kogo zostaną przerzucone podatki:

  • w przód – wzrost cen sprzedawanych wyrobów, wzrost podatków, wzrost cen, przerzucenie na nabywców
  • wstecz – na dostawców, względnie na pracowników danej firmy
  • właściwą – niezałożona z góry przez ustawodawcę
  • niewłaściwą – założona z góry przez ustawodawcę.

Bibliografia

  • AndrzejA. Borodo AndrzejA., Polskie prawo finansowe. Zarys ogólny, Toruń: Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa „Dom Organizatora”, 2005, ISBN 83-7285-253-7, OCLC 69488363 .
  • Andrzej Gomułowicz, Jerzy Małecki: Polskie prawo finansowe. LexisNexis, 2006, ISBN 83-7334-585-X.
  • ZbigniewZ. Ofiarski ZbigniewZ., Prawo finansowe, Warszawa: C.H. Beck, 2007, ISBN 978-83-7483-506-0, OCLC 169907818 .

Linki zewnętrzne

  • Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651)

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.

  • LCCN: sh85132851
  • GND: 4116614-0
  • NDL: 00571494
  • BNCF: 9038
  • J9U: 987007563361305171
  • Britannica: topic/tax-law
  • Treccani: diritto-tributario
  • Universalis: impot-droit-fiscal
  • Catalana: 0177010