Prospero Santacroce
| Kardynał biskup | |||
 | |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 24 września 1514 | ||
| Data i miejsce śmierci | 2 października 1589 | ||
| Nuncjusz apostolski w Królestwie Francji | |||
| Okres sprawowania | 1552–1554, 1561–1565 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Kreacja kardynalska | 12 marca 1565 | ||
| Kościół tytularny | diecezja Albano | ||
| |||
| Data konsekracji | nieznana | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | nieznany | ||||
| |||||
Prospero Santacroce (ur. 24 września 1514 w Rzymie, zm. 2 października 1589 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 24 września 1514 roku w Rzymie, jako syn Tarquinia Santacroce i Ersilii de’ Massimi[1]. Studiował na Uniwersytecie Padewskim, gdzie uzyskał doktorat, a następnie został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i audytorem Roty Rzymskiej[1]. 12 marca 1548 roku został wybrany biskupem Kisamos, jednocześnie zostając nuncjuszem przy cesarzu[2]. Brał udział w sejmie Rzeszy w Pradze, wchodząc w spór z husytami[1]. w 1550 roku zrezygnował z placówki dyplomatycznej[2]. Pełnił funkcje nuncjusza w Królestwie Francji (1552–1554 i 1561–1565), Hiszpanii (1560) i Portugalii (1560–1561)[1]. 12 marca 1565 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Girolamo dei Croati[2]. Rok później został administratorem apostolskim Arles[2]. W 1572 roku zrezygnował z diecezji Kisamos, a dwa lata później zrzekł się administrowania Arles[2]. W okresie 1581–1582 był kamerlingiem Kolegium Kardynałów[1]. 2 marca 1589 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Albano[2]. Zmarł 2 października tego samego roku w Rzymie[1].
