Przestrzeń adresowa

Ten artykuł od 2012-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Przestrzeń adresowa – mapa możliwej do zaadresowania przez proces pamięci. Nie cały jej obszar musi mieć swój odpowiednik w pamięci fizycznej, co jest implementowane za pomocą pamięci wirtualnej. W skład przestrzeni adresowej procesu wchodzą najczęściej:

kod wykonywalny procesu
pamięć dzielona
dane zainicjowane
dane niezainicjowane (tzw. sekcja BSS)
biblioteki dynamiczne
stos
sterta
obiekty (pliki) odwzorowane w obszarze pamięci wirtualnej procesu za pomocą wywołań typu mmap()

W skład przestrzeni adresowej mogą wchodzić także kod i dane jądra systemu operacyjnego oraz kod wykonywalny znajdujący się pod adresami wektorów przerwań mikroprocesora, aczkolwiek procedury sprzętowej ochrony pamięci (MMU) mikroprocesora mogą zapobiegać dostępowi do nich z aktualnego poziomu uprzywilejowania procesu.