Rezerwat przyrody Wólczańska Góra

Wólczańska Góra
Ilustracja
Rezerwat przyrody Wólczańska Góra widziany od strony rzeki Świder
rezerwat przyrody nieożywionej
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Mezoregion

Równina Garwolińska

Data utworzenia

1978

Akt prawny

M.P. z 1978 r. nr 4, poz. 20

Powierzchnia

5,01 ha

Ochrona

czynna[1]

Położenie na mapie gminy Siennica
Mapa konturowa gminy Siennica, na dole znajduje się punkt z opisem „Wólczańska Góra”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wólczańska Góra”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wólczańska Góra”
Położenie na mapie powiatu mińskiego
Mapa konturowa powiatu mińskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Wólczańska Góra”
Ziemia52°02′25″N 21°37′32″E/52,040278 21,625556

Rezerwat przyrody Wólczańska Góra – rezerwat przyrody nieożywionej położony w gminie Siennica[2], w leśnictwie Siennica, w uroczysku Wólka Dłużewska II[3] (województwo mazowieckie). Lokalna nazwa rezerwatu to „Górka”[3].

Został powołany Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 16 stycznia 1978 roku (M.P. z 1978 r. nr 4, poz. 20[4]) na powierzchni 4,72 ha. Obecnie zajmuje powierzchnię 5,01 ha[2].

Celem ochrony, według aktu powołującego, jest zachowanie ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych ozu – rzadko spotykanej formy morfologicznej.

Na szczycie znajduje się pamiątka z II wojny światowej – samotna mogiła kresowiaka, kaprala Piotra Szczuckiego z Krzemieńca, który 14 września 1939 r. zginął w bitwie pod Wólką Dłużewską[5].

Klasyfikacja rezerwatu

Jest to rezerwat przyrody nieożywionej (N), częściowy, na gruntach leśnych;

  • według głównego przedmiotu ochrony jest to rezerwat geologiczny i glebowy (PGg) podtypu skał, minerałów, osadów, gleb i wydm (smg),
  • według głównego typu środowiska należy do typu leśnego i borowego (EL) podtypu borów nizinnych (bni)[2].

Walory przyrodnicze

Jest to jedna z najlepiej zachowanych i największych form ozowych w Polsce Środkowej. Zbocza ozu dość stromo opadają ku dolinie rzeki Świder[6].

Występują tu dwa zbiorowiska leśne: dąbrowa świetlista i bór świeży.

Przypisy

  1. ↑ Zarządzenie nr 6 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2009r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody „Wólczańska Góra”. [w:] Dz. Urz. Województwa Mazowieckiego Nr 72, poz. 1947 [on-line]. 2009-05-18. [dostęp 2019-04-10].
  2. ↑ a b c Rezerwat przyrody Wólczańska Góra. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-06-10].
  3. ↑ a b Rezerwaty przyrody. Nadleśnictwo Mińsk – Lasy Państwowe. [dostęp 2019-04-10].
  4. ↑ M.P. z 1978 r. nr 4, poz. 20
  5. ↑ Wólka Dłużewska – Wólczańska Góra. polskaniezwykla.pl. [dostęp 2019-09-17].
  6. ↑ Słomka i inni, Katalog obiektów geoturystycznych w obrębie pomników i rezerwatów przyrody niożywionej = The catalogue of geotourist sites in nature reserves and monuments, Kraków: AGH Akademia Górniczo-Hutnicza. Wydział Geologii Geofizyki i Ochrony Środowiska. Katedra Geologii Ogólnej i Geoturystyki, 2012, ISBN 978-83-88927-30-0, OCLC 823752490 [dostęp 2020-06-27] .