Rolnictwo w Burkinie Faso

Rolnictwo w Burkinie Faso – dział gospodarki Burkiny Faso.

Wysoka temperatura w połączeniu z dużym nasłonecznieniem stwarza korzystne warunki do rozwoju biomasy. Niekorzystna z kolei jest suma opadów, szczególnie w północnej części kraju.

Czynniki fizycznogeograficzne

Agroklimat

Burkina Faso znajduje się w strefie klimatu zwrotnikowego suchego. Duże znaczenie ma również odległość od wybrzeża, co powoduje, że klimat ma cechy kontynentalne^[1].

Okres wegetacyjny w Burkinie Faso trwa cały rok. Notowane są dwie pory roku sucha i deszczowa. Najchłodniejszym miesiącem jest lipiec, natomiast najcieplejszym jest styczeń. Roczna amplituda temperatur jest niewielka - zimą temperatura średnia wynosi od 16 do 24 °C, natomiast latem 20–26 °C^[2]. Temperatura minimalna nie spada poniżej 15 °C, podczas gdy maksymalna jest nie wyższa niż 35 °C^[3]. Opady są różne w różnych częściach kraju. Na północy są zbyt niskie dla rolnictwa natomiast przy granicy z Wybrzeżem Kości Słoniowej zbyt duże^[1].

Gleby

W Burkinie Faso występują różne gleby bogate w żelazo od czerwono-żółtych^[4] po wertisole^[1].

Gleby czerwone są zazwyczaj kwaśne, ciężkie i mają niską bonitację. Humus jest niemalże w całości mineralizowany, stąd uprawa rolnicza wymaga intensywnego nawożenia^[5]. Najlepsze gleby ferralitowe mają 2-3% humusu. Gleby te podczas pory suchej tworzą twardą skorupę^[6]. Gleby czerwonobrunatne mają odczyn kwaśny, zbliżony do obojętnego, a lokalnie nawet lekko alkaliczny. Ich właściwości są zbliżone do czerwono-burych i burych. Gleby te nadają się pod uprawę roślin po odpowiednim nawożeniu i – w razie potrzeby – irygacji^[7].

Hydrologia

Burkina Faso leży na pograniczu Sahelu. Północna część kraju nie ma rzek stałych. W zachodniej części płynie Czarna Wolta, natomiast z centrum na południe Biała Wolta. W południowo-wschodniej znajdują się tereny bagienne^[8].

Czynniki pozaprzyrodnicze

Poziom rozwoju społeczno-ekonomicznego

Burkina Faso jest krajem słabo rozwiniętym. Kraj ten w 2011 miał współczynniki uśredniony HDI na poziomie 0,215 i był 181 na świecie według tego współczynnika. Burkina Faso ma bardzo słaby system edukacji^[9]. Za czasów kolonialnych tereny Burkiny Faso nie były rozwijane. Kolonia ta była głównie miejscem, z którego była zabierana siła robocza do plantacji na wybrzeżu Zatoki Gwinejskiej oraz rekruci do francuskich sił zbrojnych^[1]

Produkcja

Produkcja roślinna

Zboża

Największy udział w zbiorach (w masie) mają zboża: Sorgo 1990,23 tys. ton, Proso 1147,89 tys. ton i kukurydza zwyczajna 1133,45 tys. ton. Zbiory pozostałych roślin znacznie odbiegają od tej trójki^[10].

Rośliny okopowe

Spośród roślin okopowych największe znaczenie w Burkina Faso ma pochrzyn 97,63 tys. ton oraz słodkie ziemniaki 92,52 tys. ton^[10].

Rośliny przemysłowe i cukrodajne

Największe zbiory w tej grupie miała trzcina cukrowa 455 tys. ton. Zbiory bawełny wyniosły 250 tys. ton^[10].

Problemy rolnictwa

Głównymi problemami rolnictwa w Burkinie Faso są warunki klimatyczne. Na północy istotnym czynnikiem utrudniającym rolnictwo jest brak rzek i niskie opady. Na południu z kolei problemem są komary przenoszące malarię^[11]

Przypisy

Bibliografia

• Jerzy Falkowski, Jerzy Kostrowicki: Geografia rolnictwa świata. Warszawa: PWN, 2001, s. 515. ISBN 83-01-13580-8. (pol.).
• Danuta Martyn: Klimat kuli ziemskiej. Warszawa: PWN, 1995, s. 359. ISBN 83-01-11845-8. (pol.).
• Stanisław Uziak, Zbigniew Klimowicz: Elementy geografii gleb i gleboznawstwa. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2002, s. 254. ISBN 83-227-1671-0. (pol.).
• Atlas Świata. Bielsko-Biała: Pascal, 2005, s. 241. ISBN 83-7304-381-0. (pol.).