|
Pseudonim | Sugar |
Data i miejsce urodzenia | 7 września 1971 Pomona |
Obywatelstwo | Stany Zjednoczone |
Wzrost | 174 cm |
Styl walki | praworęczny |
Debiut | 1993-02-11 |
Kategoria wagowa | półśrednia |
Bilans walk zawodowych[a] |
Liczba walk | 61 |
Zwycięstwa | 49 |
Przez nokauty | 41 |
Porażki | 10 (1 KO) |
Remisy | 1 |
Nieodbyte | 1 |
- ↑ Bilans walk aktualny na 2018-06-15.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Shane Mosley (ur. 7 września 1971 w Pomonie) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata organizacji WBA w kategorii półśredniej (do 147 funtów), były mistrz świata organizacji WBC w tej samej kategorii wagowej, organizacji IBF w kategorii lekkiej (do 135 funtów) oraz organizacji WBC i WBA w kategorii junior średniej (do 154 funtów). Pokonał 14 zawodników o tytuł mistrza świata[1].
Kariera amatorska
W 1989 został mistrzem Stanów Zjednoczonych w kategorii lekkiej. W tym samym roku zdobył srebrny medal na mistrzostwach świata juniorów w San Juan. W następnym roku obronił tytuł mistrza USA, zdobył też brązowy medal na Igrzyskach Dobrej Woli w Seattle. Dwa lata później został mistrzem Stanów Zjednoczonych w kategorii lekkopółśredniej. Uczestniczył w turnieju eliminacyjnym przed igrzyskami w Barcelonie, mającym wyłonić reprezentację USA na bokserski turniej olimpijski, przegrał jednak w półfinale z Vernonem Forrestem.
Kariera zawodowa
Początki i tytuł mistrza świata IBF w kategorii lekkiej
Na zawodowstwo przeszedł w lutym 1993. Wygrał pierwsze dwadzieścia trzy walki (m.in. z byłym mistrzem federacji WBO, Mauricio Acevesem), a następnie 2 sierpnia 1997 zdobył tytuł mistrza świata IBF w kategorii lekkiej, pokonując jednogłośnie na punkty Philipa Holidaya.
Jeszcze w listopadzie tego samego roku znokautował w jedenastej rundzie Manuela Gomeza. W 1998 stoczył aż pięć walk. W lutym pokonał przez techniczny nokaut w ósmej rundzie Demetrio Ceballosa, który po zakończeniu walki przez kilka minut nie był w stanie podnieść się z ringu. Takim samym rezultatem trzy miesiące później zakończył pojedynek z byłym trzykrotnym mistrzem świata w kategorii junior lekkiej, Johnem Johnem Moliną. Zaledwie półtora miesiąca później znokautował w piątej rundzie Wilfredo Ruiza. We wrześniu zwyciężył przez techniczny nokaut w piątej rundzie Eduardo Moralesa, a dwa miesiące później Jesse Jamesa Leiję (TKO w dziewiątej rundzie).
W 1999 stoczył jeszcze dwie walki w obronie mistrzowskiego pasa: w styczniu znokautował w siódmej rundzie Goldena Johnsona, a w kwietniu pokonał przez techniczny nokaut w ósmej rundzie Johna Browna. Następnie zrzekł się tytułu mistrza i przesunął się o dwie kategorie wagowe do góry, aby móc zmierzyć się z Oscarem de la Hoyą.
Tytuł mistrza świata WBC w kategorii półśredniej
W nowej kategorii wagowej stoczył dwa zwycięskie pojedynki, a następnie w dniu 17 czerwca 2000 stanął do walki z de la Hoyą. Stawką pojedynku był broniony przez de la Hoyę tytuł mistrza świata WBC w kategorii półśredniej. Walka zakończyła się niejednogłośnym zwycięstwem Mosleya na punkty[2].
W listopadzie 2000 Mosley po raz pierwszy obronił swój nowy tytuł, pokonując Jose Antonio Diaza przez techniczny nokaut w szóstej rundzie (Diaz trzykrotnie leżał na deskach)[3]. W marcu następnego roku takim samym rezultatem zakończyła się walka z Shannanem Taylorem (nie wyszedł do walki po przerwie między piątą i szóstą rundą)[4]. W lipcu znokautował w siódmej rundzie Adriana Stone’a[5].
26 stycznia 2002 stracił swój pas mistrzowski, przegrywając jednogłośnie na punkty z Vernonem Forrestem. Mosley w rundzie drugiej dwukrotnie leżał na deskach[6]. 20 lipca 2002 doszło do pojedynku rewanżowego obu pięściarzy, w którym po raz drugi lepszym okazał się Forrest, ponownie wygrywając walkę na punkty[7]. Były to dwie pierwsze porażki Mosleya w zawodowej karierze.
Tytuł mistrza świata WBA i WBC w kategorii junior średniej
Na ring powrócił 8 lutego 2003, stając do walki z Raúlem Márquezem. W trzeciej rundzie doszło do dwukrotnego przypadkowego zderzenia głowami obu pięściarzy. W wyniku tych zderzeń Márquez doznał głębokich rozcięć skóry nad oboma oczami i nie mógł kontynuować pojedynku. Walkę ogłoszono jako nieodbytą[8].
13 września 2003 zmierzył się z ówczesnym mistrzem świata WBA i WBC w kategorii junior średniej, Oscarem de la Hoyą. Mosley wygrał pojedynek na punkty. Później przyznał, że podczas przygotowań do walki stosował EPO, wskazując, że nie wiedział, że środek ten jest zakazany[9].
Swoje tytuły stracił już w następnej walce z Ronaldem Wrightem, która odbyła się 13 marca 2004. Mosley przegrał walkę jednogłośnie na punkty[10]. 20 listopada tego samego roku doszło do walki rewanżowej pomiędzy tymi bokserami. Kolejny raz na punkty wygrał Wright, tym razem decyzją większości sędziów[11].
Dalsza kariera
W 2005 stoczył dwa zwycięskie pojedynki: z Davidem Estradą i Jose Luisem Cruzem. Obie walki wygrał jednogłośnie na punkty. W lutym 2006 pokonał przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie z Fernando Vargasem. Walka została przerwana z uwagi na kontuzję lewego oka Vargasa[12]. Pięć miesięcy później doszło do walki rewanżowej pomiędzy tymi pięściarzami, którą Mosley wygrał przez techniczny nokaut w szóstej rundzie[13].
10 lutego 2007 wygrał jednogłośnie na punkty z Luisem Collazo. Stawką pojedynku był tytuł tymczasowego mistrza świata WBC w kategorii półśredniej[14]. W listopadzie tego samego roku przegrał na punkty z Miguelem Cotto w walce o tytuł mistrza świata federacji WBA w kategorii półśredniej[15].
Na ring powrócił dziesięć miesięcy później, nokautując w dwunastej, ostatniej rundzie Ricardo Mayorgę. W chwili nokautu do końca rundy pozostawał jedynie kilka sekund[16].
Tytuł mistrza świata WBA w kategorii półśredniej
24 stycznia 2009 pokonał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie Antonio Margarito i zdobył tytuł mistrza świata organizacji WBA w kategorii półśredniej[17]. Później wyszło na jaw, że przed walką na bandażach na rękach Margarito znaleziono nieznaną substancję która miała spowodować, że ciosy Meksykanina miały być mocniejsze. Nakazano mu ponownie obandażować ręce, a 24 lutego 2009 został pozbawiony licencji na okres jednego roku. Oznacza to, że w tym czasie nie wolno mu stoczyć żadnej walki na terenie Stanów Zjednoczonych, a po upływie tego okresu będzie musiał ponownie ubiegać się o przyznanie mu licencji[18].
Do pierwszej obrony tego tytułu miało dojść 29 stycznia 2010, a rywalem Mosleya miał być Andre Berto. Jednak po trzęsieniu ziemi na Haiti, do którego doszło w dniu 12 stycznia 2010, Berto, którego rodzina pochodzi z tego kraju, wycofał się z walki[19].
1 maja 2010 zmierzył się z Floydem Mayweatherem Jr. Stawką pojedynku nie był tytuł mistrza świata WBA, ponieważ żaden z bokserów nie zdecydował się na uiszczenie opłaty za walkę mistrzowską. Mosley przegrał walkę zdecydowanie na punkty, w stosunku 119–109, 119–109 i 118–110[20]. Trzy tygodnie później organizacja WBA odebrała Mosleyowi tytuł mistrzowski[21].
Przypisy
- ↑ Shane Mosley. [dostęp 2021-03-05]. (ang.).
- ↑ Tom Spousta: Mosley Takes De La Hoya's Title on Split Decision. The New York Times, 18.06.2000. [dostęp 2010-01-31]. (ang.).
- ↑ Joe Lapointe: Mosley Defends Title By Stopping Diaz in Six. The New York Times, 05.11.2000. [dostęp 2010-01-31]. (ang.).
- ↑ Selena Roberts: Mosley Retains Title On Technical Knockout. The New York Times, 11.03.2001. [dostęp 2010-01-31]. (ang.).
- ↑ Michael Arkush: Mosley Dispatches Stone and Remains Undefeated. The New York Times, 22.07.2001. [dostęp 2010-01-31]. (ang.).
- ↑ Cliff Clark: Vernon Forrest Destroys The Sugarman, And The Odds Makers. Boxing247.com, 27.01.2002. [dostęp 2010-01-31]. (ang.).
- ↑ Phillip Przybylo: Forrest-Mosley II – Sugar Comes Up Short. Boxing247.com, 22.07.2002. [dostęp 2010-01-31]. (ang.).
- ↑ No Contest Gives Mosley Little to Build On. The New York Times, 10.02.2003. [dostęp 2010-01-31]. (ang.).
- ↑ Mosley testifies to EPO use before fighting De La Hoya. ESPN.com, 03.12.2008. [dostęp 2010-01-23]. (ang.).
- ↑ Michael Katz: Wright, the Underdog, Defeats Mosley. The New York Times, 14.03.2004. [dostęp 2010-01-31]. (ang.).
- ↑ Wray Edwards: Wright-Mosley II: Doing Things The Wright Way. EastSideBoxing.com, 20.11.2004. [dostęp 2010-01-31]. (ang.).
- ↑ Danny Serratelli: Welcome Back Boys!….Mosley Over Vargas by TKO. EastSideBoxing.com, 26.02.2006. [dostęp 2010-01-31]. (ang.).
- ↑ Graham Houston: Shane Mosley TKO6 Fernando Vargas. Fightwriter.com. [dostęp 2010-01-31]. (ang.).
- ↑ Clifton Brown: In Winning Title, Mosley Shows That He’s Aging Well. The New York Times, 11.02.2007. [dostęp 2010-01-31]. (ang.).
- ↑ Graham Houston: Miguel Cotto W12 Shane Mosley. Fightwriter.com. [dostęp 2009-01-30]. (ang.).
- ↑ Tim Smith: Shane Mosley KOs Ricardo Mayorga in final second of 12th round. NYDailyNews.com, 28.09.2008. [dostęp 2010-01-30]. (ang.).
- ↑ Felipe Leon, Francisco Salazar: Sweet victory for ‘Sugar’ Shane. Fightnews.com. [dostęp 2010-01-28]. (ang.).
- ↑ Dan Rafael: Margarito, trainer banned in U.S.. ESPN.com. [dostęp 2010-01-28]. (ang.).
- ↑ More on Mosley-Berto cancellation. Fightnews.com, 19.01.2010. [dostęp 2010-01-28]. (ang.).
- ↑ Andreas Hale, Francisco Salazar: Mayweather dominates Mosley. Fightnews.com, 02.05.2010. [dostęp 2010-06-18]. (ang.).
- ↑ WBA officially drops Mosley. Fightnews.com, 22.05.2010. [dostęp 2010-06-18]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Lista walk zawodowych Shane’a Mosleya
- Strona oficjalna (wersja archiwalna)
- Jack McAuliffe (1886–1893)
- Kid Lavigne (1896–1899)
- Frank Erne (1899–1902)
- Joe Gans (1902–1908)
- Battling Nelson (1908–1910)
- Ad Wolgast (1910–1912)
- Willie Ritchie (1912–1914)
- Freddie Welsh (1914–1917)
- Benny Leonard (1917–1925)
- Jimmy Goodrich (1925)
- Rocky Kansas (1925–1926)
- Sammy Mandell (1926–1930)
- Al Singer (1930)
- Tony Canzoneri (1930–1933)
- Barney Ross (1933–1935)
- Tony Canzoneri (1935–1936)
- Lou Ambers (1936–1938)
- Henry Armstrong (1938–1939)
- Lou Ambers (1939–1940)
- Lew Jenkins (1940–1941)
- Sammy Angott (1941–1942)
- Sammy Angott (1943–1944, NBA)
- Juan Zurita (1944–1945, NBA)
- Ike Williams (1945–1947, NBA)
- Ike Williams (1947–1951)
- Jimmy Carter (1951–1952)
- Lauro Salas (1952)
- Jimmy Carter (1952–1954)
- Paddy DeMarco (1954)
- Jimmy Carter (1954–1955)
- Wallace Smith (1955–1956)
- Joe Brown (1956–1962)
- Carlos Ortiz (1962–1965)
- Ismael Laguna (1965)
- Carlos Ortiz (1965–1968)
- Carlos Teo Cruz (1968–1969)
- Mando Ramos (1969–1970)
- Ismael Laguna (1970)
- Ken Buchanan (1970–1972, WBA)
- Ken Buchanan (1971)
- Pedro Carrasco (1971–1972, WBC)
- Mando Ramos (1972, WBC)
- Roberto Durán (1972–1978, WBA)
- Chango Carmona (1972, WBC)
- Rodolfo González (1972–1974, WBC)
- Guts Ishimatsu (1974–1976, WBC)
- Esteban de Jesús (1976–1978, WBC)
- Roberto Durán (1978–1979)
- Jim Watt (1979–1981, WBC)
- Ernesto Espana (1979–1980, WBA)
- Hilmer Kenty (1980–1981, WBA)
- Sean O’Grady (1981, WBA)
- Alexis Argüello (1981–1983, WBC)
- Claude Noel (1981, WBA)
- Arturo Frias (1981–1982, WBA)
- Ray Mancini (1982–1984, WBA)
- Edwin Rosario (1983–1984, WBC)
- Charlie Brown (1984, IBF)
- Harry Arroyo (1984–1985, IBF)
- Livingstone Bramble (1984–1986, WBA)
- José Luis Ramírez (1984–1985, WBC)
- Jimmy Paul (1985–1986, IBF)
- Héctor Camacho (1985–1987, WBC)
- Edwin Rosario (1986–1987, WBA)
- Greg Haugen (1986–1987, IBF)
- Vinny Pazienza (1987–1988, IBF)
- José Luis Ramírez (1987–1988, WBC)
- Julio César Chávez (1987–1988, WBA)
- Greg Haugen (1988–1989, IBF)
- Julio César Chávez (1988–1989, WBA & WBC)
- Pernell Whitaker (1989, IBF)
- Mauricio Aceves (1989–1990, WBO)
- Edwin Rosario (1989–1990, WBA)
- Pernell Whitaker (1989–1990, WBC & IBF)
- Juan Nazario (1990, WBA)
- Pernell Whitaker (1990–1992, WBA, WBC & IBF)
- Dingaan Thobela (1990–1991, WBO)
- Joey Gamache (1992, WBA)
- Miguel Ángel González (1992–1996, WBC)
- Giovanni Parisi (1992–1994, WBO)
- Tony Lopez (1992–1993, WBA)
- Freddie Pendleton (1993–1994, IBF)
- Dingaan Thobela (1993, WBA)
- Orzubek Nazarov (1993–1998, WBA)
- Rafael Ruelas (1994–1995, IBF)
- Óscar de la Hoya (1994–1995, WBO)
- Óscar de la Hoya (1995, WBO & IBF)
- Óscar de la Hoya (1995–1996, WBO)
- Philip Holiday (1995–1997, IBF)
- Artur Grigorian (1996–2004, WBO)
- Jean-Baptiste Mendy (1996–1997, WBC)
- Stevie Johnston (1997–1998, WBC)
- Shane Mosley (1997–1999, IBF)
- Jean-Baptiste Mendy (1998–1999, WBA)
- Cesar Bazan (1998–1999, WBC)
- Stevie Johnston (1999–2000, WBC)
- Julien Lorcy (1999, WBA)
- Stefano Zoff (1999, WBA)
- Paul Spadafora (1999–2003, IBF)
- Gilberto Serrano (1999–2000, WBA)
- Takanori Hatakeyama (2000–2001, WBA)
- José Luis Castillo (2000–2002, WBC)
- Julien Lorcy (2001, WBA)
- Raúl Horacio Balbi (2001–2002, WBA)
- Leonard Doroftei (2002–2003, WBA)
- Floyd Mayweather Jr. (2002–2004, WBC)
- Javier Jauregui (2003–2004, IBF)
- Acelino Freitas (2004, WBO)
- Dugarbaataryn Lchagwa (2004, WBA)
- Julio Díaz (2004–2005, IBF)
- José Luis Castillo (2004–2005, WBC)
- Juan Díaz (2004–2007, WBA)
- Diego Corrales (2004–2005, WBO)
- Diego Corrales (2005, WBC & WBO)
- Diego Corrales (2005–2006, WBC)
- Leavander Johnson (2005, IBF)
- Jesús Chávez (2005–2007, IBF)
- Acelino Freitas (2006–2007, WBO)
- Joel Casamayor (2006–2007, WBC)
- Julio Díaz (2007, IBF)
- David Díaz (2007–2008, WBC)
- Juan Díaz (2007, WBA Super i WBO)
- Juan Díaz (2007–2008, WBA Super, WBO i IBF)
- José Alfaro (2007–2008, WBA)
- Nate Campbell (2008–2009, WBA Super, WBO i IBF)
- Yūsuke Kobori (2008–2009, WBA)
- Manny Pacquiao (2008–2009, WBC)
- Paulus Moses (2009–2010, WBA)
- Nate Campbell (2009, WBO i IBF)
- Juan Manuel Márquez (2009–2012, WBA Super i WBO)
- Edwin Valero (2009–2010, WBC)
- Humberto Soto (2010–2011, WBC)
- Miguel Acosta (2010–2011, WBA)
- Miguel Vázquez (2010–2014, IBF)
- Brandon Ríos (2011, WBA)
- Antonio DeMarco (2011–2012, WBC)
- Ricky Burns (2012–2014, WBO)
- Adrien Broner (2012–2014, WBC)
- Richard Abril (2013–2015, WBA)
- Omar Figueroa (2014, WBC)
- Terence Crawford (2014–2015, WBO)
- Mickey Bey (2014–2015, IBF)
- Jorge Linares (od 2014, WBC)
- Darleys Pérez (od 2015, WBA)
- Terry Flanagan (od 2015, WBO)
|
- Paddy Duffy (1889–1890)
- Mysterious Billy Smith (1892–1894)
- Tommy Ryan (1894–1898)
- Mysterious Billy Smith (1898–1900)
- James Rube Ferns (1900)
- Matty Matthews (1900–1901)
- James Rube Ferns (1901)
- Joe Walcott (1901–1906)
- Honey Mellody (1906–1907)
- Mike Twin Sullivan (1907–1908)
- Harry Lewis (1908–1911)
- Matt Wells (1914–1915)
- Mike Glover (1915)
- Jack Britton (1915)
- Ted Lewis (1915–1916)
- Jack Britton (1916–1917)
- Ted Lewis (1917–1919)
- Jack Britton (1919–1922)
- Mickey Walker (1922–1926)
- Pete Latzo (1926–1927)
- Joe Dundee (1927–1929)
- Jackie Fields (1929–1930)
- Jack Thompson (1930)
- Tommy Freeman (1930–1931)
- Jack Thompson (1931)
- Lou Brouillard (1931–1932)
- Jackie Fields (1932–1933)
- Young Corbett III (1933)
- Jimmy McLarnin (1933–1934)
- Barney Ross (1934)
- Jimmy McLarnin (1934–1935)
- Barney Ross (1935–1938)
- Henry Armstrong (1938–1940)
- Fritzie Zivic (1940–1941)
- Freddie Cochrane (1941–1946)
- Marty Servo (1946)
- Sugar Ray Robinson (1946–1950)
- Johnny Bratton (1951)
- Kid Gavilan (1951–1954)
- Johnny Saxton (1954–1955)
- Tony DeMarco (1955)
- Carmen Basilio (1955–1956)
- Johnny Saxton (1956)
- Carmen Basilio (1956–1957)
- Virgil Akins (1958)
- Don Jordan (1958–1960)
- Benny Paret (1960–1961)
- Emile Griffith (1961)
- Benny Paret (1961–1962)
- Emile Griffith (1962–1963)
- Luis Rodríguez (1963)
- Emile Griffith (1963–1965)
- Curtis Cokes (1966–1969)
- José Nápoles (1969–1970)
- Billy Backus (1970–1971)
- José Nápoles (1971–1975)
- José Nápoles (1975, WBC)
- Ángel Espada (1975–1976, WBA)
- John H. Stracey (1975–1976, WBC)
- Carlos Palomino (1976–1979, WBC)
- Pipino Cuevas (1976–1980, WBA)
- Wilfred Benítez (1979, WBC)
- Sugar Ray Leonard (1979–1980, WBC)
- Roberto Durán (1980, WBC)
- Thomas Hearns (1980–1981, WBA)
- Sugar Ray Leonard (1980–1981, WBC)
- Sugar Ray Leonard (1981–1982)
- Donald Curry (1983–1984, WBA)
- Donald Curry (1984–1985, WBA i IBF)
- Milton McCrory (1983–1985, WBC)
- Donald Curry (1985–1986)
- Lloyd Honeyghan (1986–1987)
- Mark Breland (1987, WBA)
- Marlon Starling (1987–1988, WBA)
- Jorge Vaca (1987–1988, WBC)
- Lloyd Honeyghan (1988–1989, WBC)
- Simon Brown (1988–1991, IBF)
- Tomas Molinares (1988, WBA)
- Mark Breland (1989–1990, WBA)
- Marlon Starling (1989–1990, WBC)
- Genaro Léon (1989, WBO)
- Manning Galloway (1989–1993, WBO)
- Aaron Davis (1990–1991, WBA)
- Maurice Blocker (1990–1991, WBC)
- Meldrick Taylor (1991–1992, WBA)
- Simon Brown (1991, WBC)
- Maurice Blocker (1991–1993, IBF)
- James McGirt (1991–1993, WBC)
- Crisanto España (1992–1994, WBA)
- Gert Bo Jacobsen (1993, WBO)
- Pernell Whitaker (1993–1997, WBC)
- Félix Trinidad (1993–1999, IBF)
- Eamonn Loughran (1993–1996, WBO)
- Ike Quartey (1994–1998, WBA)
- José Luis López (1996, WBO)
- Michael Löwe (1997, WBO)
- Óscar de la Hoya (1997–1999, WBC)
- Ahmed Kotiev (1998–2000, WBO)
- James Page (1998–2000, WBA)
- Félix Trinidad (1999–2000, WBC i IBF)
- Daniel Santos (2000–2002, WBO)
- Shane Mosley (2000–2002, WBC)
- Andrew Lewis (2001–2002, WBA)
- Vernon Forrest (2001, IBF)
- Vernon Forrest (2002–2003, WBC)
- Antonio Margarito (2002–2007, WBO)
- Ricardo Mayorga (2002–2003, WBA)
- Michele Piccirillo (2002–2003, IBF)
- Ricardo Mayorga (2003, WBA i WBC)
- Cory Spinks (2003, IBF)
- Cory Spinks (2003–2005, WBA, WBC i IBF)
- Zab Judah (2005–2006, WBA, WBC i IBF)
- Zab Judah (2006, IBF)
- Carlos Manuel Baldomir (2006, WBC)
- Floyd Mayweather Jr. (2006, IBF)
- Ricky Hatton (2006, WBA)
- Kermit Cintron (2006–2008, IBF)
- Floyd Mayweather Jr. (2006–2008, WBC)
- Miguel Cotto (2006–2008, WBA)
- Paul Williams (2007–2008, WBO)
- Carlos Quintana (2008, WBO)
- Antonio Margarito (2008, IBF)
- Paul Williams (2008, WBO)
- Andre Berto (2008–2011, WBC)
- Antonio Margarito (2008–2009, WBA)
- Joshua Clottey (2008–2009, IBF)
- Shane Mosley (2009–2010, WBA)
- Miguel Cotto (2009, WB0)
- Isaac Hlatshwayo (2009, IBF)
- Manny Pacquiao (2009–2012, WBO)
- Dejan Zavec (2009–2011, IBF)
- Wjaczesław Senczenko (2010–2012, WBA)
- Victor Ortiz (2011, WBC)
- Andre Berto (2011, IBF)
- Floyd Mayweather Jr. (2011–2014, WBC)
- Paul Malignaggi (2012–2013, WBA)
- Randall Bailey (2012, IBF)
- Timothy Bradley (2012–2014, WBO)
- Devon Alexander (2012–2013, IBF)
- Adrien Broner (2013, WBA)
- Shawn Porter (2013–2014, IBF)
- Marcos Maidana (2013–2014, WBA)
- Manny Pacquiao (2014–2015, WBO)
- Floyd Mayweather Jr. (2014–2015, WBA Super i WBC)
- Kell Brook (od 2014, IBF)
- Keith Thurman (od 2015, WBA)
- Floyd Mayweather Jr. (2015, WBA Super, WBC i WBO)
- Floyd Mayweather Jr. (od 2015, WBA Super i WBC)
- Timothy Bradley (od 2015, WBO)
|
- Denny Moyer (1962–1963, WBA)
- Denny Moyer (1963)
- Ralph Dupas (1963)
- Alessandro Mazzinghi (1963–1965)
- Nino Benvenuti (1965–1966)
- Kim Ki-soo (1966–1968)
- Alessandro Mazzinghi (1968)
- Freddie Little (1969–1970)
- Carmelo Bossi (1970–1971)
- Kōichi Wajima (1971–1974)
- Oscar Albarado (1974–1975)
- Kōichi Wajima (1975)
- Kōichi Wajima (1975, WBA)
- Miguel de Oliveira (1975, WBC)
- Jae-Do Yuh (1975–1976, WBA)
- Elisha Obed (1975–1976, WBC)
- Kōichi Wajima (1976, WBA)
- José Manuel Duran (1976, WBA)
- Eckhard Dagge (1976–1977, WBC)
- Miguel Angel Castellini (1976–1977, WBA)
- Eddie Gazo (1977–1978, WBA)
- Rocky Mattioli (1977–1979, WBC)
- Masashi Kudo (1978–1979, WBA)
- Maurice Hope (1979–1981, WBC)
- Ayub Kalule (1979–1981, WBA)
- Wilfred Benítez (1981–1982, WBC)
- Sugar Ray Leonard (1981, WBA)
- Tadashi Mihara (1981–1982, WBA)
- Davey Moore (1982–1983, WBA)
- Thomas Hearns (1982–1986, WBC)
- Roberto Durán (1983–1984, WBA)
- Mark Medal (1984, IBF)
- Mike McCallum (1984–1987, WBA)
- Carlos Santos (1984–1986, IBF)
- Buster Drayton (1986–1987, IBF)
- Duane Thomas (1986–1987, WBC)
- Matthew Hilton (1987–1988, IBF)
- Lupe Aquino (1987, WBC)
- Gianfranco Rosi (1987–1988, WBC)
- Julian Jackson (1987–1990, WBA)
- Donald Curry (1988–1989, WBC)
- Robert Hines (1988–1989, IBF)
- John David Jackson (1988–1993, WBO)
- Darrin Van Horn (1989, IBF)
- René Jacquot (1989, WBC)
- John Mugabi (1989–1990, WBC)
- Gianfranco Rosi (1989–1994, IBF)
- Terry Norris (1990–1993, WBC)
- Gilbert Delé (1991, WBA)
- Vinny Pazienza (1991–1992, WBA)
- Julio César Vásquez (1992–1995, WBA)
- Verno Phillips (1993–1995, WBO)
- Simon Brown (1993–1994, WBC)
- Terry Norris (1994, WBC)
- Vincent Pettway (1994–1995, IBF)
- Luis Santana (1994–1995, WBC)
- Pernell Whitaker (1995, WBA)
- Carl Daniels (1995, WBA)
- Paul Vaden (1995, IBF)
- Terry Norris (1995, WBC)
- Paul Jones (1995–1996, WBO)
- Terry Norris (1995–1997, WBC i IBF)
- Julio César Vásquez (1995–1996, WBA)
- Bronco McKart (1996, WBO)
- Ronald Wright (1996–1998, WBO)
- Laurent Boudouani (1996–1999, WBA)
- Terry Norris (1997, WBC)
- Raúl Márquez (1997, IBF)
- Yory Boy Campas (1997–1998, IBF)
- Keith Mullings (1997–1999, WBC)
- Harry Simon (1998–2001, WBO)
- Fernando Vargas (1998–2000, IBF)
- Javier Castillejo (1999–2001, WBC)
- David Reid (1999–2000, WBA)
- Félix Trinidad (2000, WBA)
- Félix Trinidad (2000–2001, WBA i IBF)
- Óscar de la Hoya (2001–2002, WBC)
- Fernando Vargas (2001–2002, WBA)
- Ronald Wright (2001–2004, IBF)
- Daniel Santos (2002–2005, WBO)
- Santiago Samaniego (2002–2003, WBA)
- Óscar de la Hoya (2002–2003, WBA Super i WBC)
- Shane Mosley (2003–2004, WBA i WBC)
- Ronald Wright (2004, WBA Super, WBC i IBF)
- Ronald Wright (2004–2005, WBA Super i WBC)
- Verno Phillips (2004, IBF)
- Kassim Ouma (2004–2005, IBF)
- Alejandro García (2005–2006, WBA)
- Roman Karmazin (2005–2006, IBF)
- Ricardo Mayorga (2005–2006, WBC)
- Serhij Dzyndzyruk (2005–2011, WBO)
- Óscar de la Hoya (2006–2007, WBC)
- José Antonio Rivera (2006–2007, WBA)
- Cory Spinks (2006–2008, IBF)
- Travis Simms (2007, WBA)
- Floyd Mayweather Jr. (2007, WBC)
- Joachim Alcine (2007–2008, WBA)
- Vernon Forrest (2007–2008, WBC)
- Verno Phillips (2008, IBF)
- Sergio Mora (2008, WBC)
- Daniel Santos (2008–2009, WBA)
- Vernon Forrest (2008–2009, WBC)
- Cory Spinks (2009–2010, IBF)
- Sergio Gabriel Martínez (2009–2010, WBC)
- Jurij Forman (2009–2010, WBA)
- Miguel Cotto (2010, WBA)
- Cornelius Bundrage (2010–2013, IBF)
- Miguel Cotto (2010–2012, WBA Super)
- Manny Pacquiao (2010–2011, WBC)
- Austin Trout (2011–2013, WBA)
- Saúl Álvarez (2011–2013, WBC)
- Zaurbek Bajsangurow (2011–2013, WBO)
- Floyd Mayweather Jr. (2012–2013, WBA Super)
- Ishe Smith (2013, IBF)
- Saúl Álvarez (2013, WBA i WBC)
- Carlos Molina (2013–2014, IBF)
- Floyd Mayweather Jr. (od 2013, WBA Super & WBC)
- Demetrius Andrade (od 2013, WBO)
- Erislandy Lara (od 2013, WBA)
- Cornelius Bundrage (od 2014, IBF)
|