Sołotwina

Sołotwina
Ilustracja
Kościół parafialny w Sołotwinie (dawniej rzymskokatolicki, obecnie greckokatolicki), stan w 1936 r.
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Powierzchnia

19,000 km²

Populacja (2018)
• liczba ludności


3860[1]

Nr kierunkowy

+380 3471

Kod pocztowy

77753

Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sołotwina”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Sołotwina”
Ziemia48°42′31″N 24°25′14″E/48,708611 24,420556
Multimedia w Wikimedia Commons
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Sołotwina

Sołotwina (ukr. Солотвин, Sołotwyn) – osiedle typu miejskiego w południowo-zachodniej części Ukrainy, rozmieszczone 15 km na południe od Bohorodczan nad rzeką Bystrzycą Sołotwińską przedproża pasma Gorganów (obwód iwanofrankiwski).

W 1989 liczyło 4000 mieszkańców[2]. W 2013 liczyło 3930 mieszkańców[3].

Częścią Sołotwiny jest dawniej samodzielna wieś i gmina Zarzecze nad Bystrzycą.

Historia

Pierwszy zapis pisemny datowany jest w XII wieku. Znana jest z kopalni soli (wydobytek w XVIII wieku).

W okresie międzywojennym miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Sołotwina w powiecie nadwórniańskim, w województwie stanisławowskim.

W 1921 r. miejscowość liczyła prawie 3000 mieszkańców, w tym 10% Polaków i 20% Żydów. Pozostali to Ukraińcy. Od września 1939-1941 wieś znalazła się pod okupacją sowiecką, a później od 1941-1944 pod okupacją niemiecką. W lutym 1940 r. NKWD aresztowało i zamordowało Juliana Urbanowskiego, em. oficera Policji Państwowej. W latach 1943 - 1944 z rąk nacjonalistów ukraińskich z OUN - UPA zginęło łącznie 48 Polaków[4]. W latach 1945-1991 Sołotwina znajdowała się w Ukraińskiej SRR.

Zabytki

W miejscowości znajduje się m.in. zrujnowany cmentarz żydowski oraz dawny kościół rzymskokatolicki, obecnie cerkiew greckokatolicka.

Ludzie

Urodził się tu Antoni Jan Józef Żurakowskipułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Przypisy

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.36
  2. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
  3. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  4. HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., EugeniuszE. Różański EugeniuszE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 700-702, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661 .

Linki zewnętrzne

  • Sołotwina, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 65 .
  • Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona
  • p
  • d
  • e
Osiedla typu miejskiego obwodu iwanofrankiwskiego
  • p
  • d
  • e
Przynależność wojewódzka
Miasta / Prawa miejskie (1920–34 )
Miasteczka (1920–34)
Gminy miejskie (1920–39 )
Gminy wiejskie zbiorowe
(1934–39 )
  • Jabłonica
  • Jaremcze
  • Łanczyn
  • Majdan Średni
  • Mikuliczyn
  • Osławy Białe
  • Pniów
  • Porohy
  • Przerośl
  • Rosulna
  • Sołotwina
  • Starunia
  • Worochta
  • Zielona
  • p
  • d
  • e
Miasta i miasteczka zdegradowane reformą gminną z 1933–1934

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTPosiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Gminy miejskie
  • Bnin (1395–1934)
  • Boćki (1509–1934)
  • Brzostek (1367–1934, od 2009)
  • Budzyń (1458–1934, od 2021)
  • Ciężkowice (1348–1934, od 2000)
  • Czarny Dunajec (1879–1896, 1925–1934, od 2023)
  • Dobrzyca (1440–1934, od 2014)
  • Gąsawa (1388–1934, od 2024)
  • Gębice (1425–1934)
  • Jagielnica (1518–1934)
  • Jaraczewo (1519–1934, od 2016)
  • Jazłowiec (1519–1934)
  • Kopanica (1450–1934)
  • Lanckorona (1366–1934)
  • Łohiszyn (1570–1934, od 1959OTP)
  • Mielnik (1440–1934)
  • Mieścisko (1474–1934, od 2024)
  • Narew (1529–1934)
  • Niżankowice (1431–1934, od 1940OTP)
  • Nowe Miasto nad Wartą (1283–1934)
  • Nowy Dwór (1578–1934)
  • Nowy Wiśnicz (1616–1934, od 1994)
  • Obrzycko (1458–1934, od 1990)
  • Odelsk (1546–1934)
  • Piaski (1775–1934)
  • Powidz (1243–1934)
  • Rogowo (1380–1580, 1672–1934)
  • Rostarzewo (1752–1934)
  • Rychtal (1294–1934, od 2024)
  • Ryczywół (1426–1934)
  • Rynarzewo (1299–1934)
  • Stara Sól (1557–1934, od 1940OTP)
  • Szereszów (1569–1934, od 1940OTP)
  • Święciechowa (1277–1934)
  • Ulanów (1616–1934, 1941–1945, od 1958)
  • Uście Solne (1616–1934)
  • Władysławów (1727–1870, 1919–1934)
  • Wojnicz (1369–1934, od 2007)
  • Zaniemyśl (1742–1934, 1940–1948)
Gminy wiejskie
z prawami miejskimi
Gminy wiejskie
z prawami miasteczka

Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.